Ένα μικρό ταξίδι στην δημοσιογραφία ξεκινά με μια φράση που αποδίδεται στον Τζορτζ Όργουελ «Δημοσιογραφία θα πει να δημοσιεύεις όσα ενοχλούν τους άλλους και δεν θέλουν να μαθευτούν. ‘Όλα τα άλλα είναι δημόσιες σχέσεις».
Ένας χώρος που στα δικά μου μάτια φλερτάρει καθημερινά με την προπαγάνδα, την αλήθεια, την φίμωση, τα συμφέροντα. Επάγγελμα που ίσως θα μπορούσαν να αποδοθούν γνωρίσματα λειτουργήματος; Δυσκολεύομαι να απαντήσω στο ερώτημα. Χώρος που έχει συνδεθεί με την διαφθορά και την συγκάλυψη την τόσο κεκαλυμμένη και άδηλη και άλλες φορές την τόσο έντονη και απροκάλυπτη μέσα στον χρόνο.
Στα πλαίσια αυτού η ιστορία καταγράφεται σε πραγματικό χρόνο, στο εδώ και τώρα. Ευχή και κατάρα ταυτόχρονα. Η δύναμη σου επί του κοινού μεγάλη. Η φωνή σου διαμορφώνει την μετέπειτα οπτική για την ιστορία. Φέρεις το βάρος της διάπλασης της κοινής γνώμης. Παράλληλα όμως είσαι μέρος του παιχνιδιού, εν δυνάμει διαμορφωτής του σκηνικού και του κλίματος που καλλιεργείται. Μπορείς να ανατρέψεις ή να επιστεγάσεις αυτό που μεταδίδεις με την δράση σου ή απλώς την σιωπηρή σου συνενοχή. Σημείο κρίσιμο οι αποστάσεις και τα όρια του στα οποία κανείς θα κινηθεί. Απέχει κανείς ελάχιστα από την ετικέτα του διαπλεκόμενου ειδικά σε καιρούς ανθρωποφαγίας εύκολης και σχεδόν ανώδυνης.
Παρέχεις στο κοινό την είδηση, την ροή και την εξέλιξη αυτής ή ακόμη και την διάψευση ή την ανατροπή της. Ενημέρωση αντικειμενική, αμερόληπτη, ακριβής, έγκαιρη και έγκυρη. Ουτοπία σε έναν κόσμο που δεν είναι ονειρικά πλασμένος; Ίσως. Στόχος η προσέγγιση αυτού του χαρακτήρα της ενημέρωσης μακριά από αγκυλώσεις, παραφιλολογία και στρεβλωτική διάθεση των ιδεοληψιών που κουβαλά ο καθείς μας. Υπέρβαση εαυτού απαραίτητη προϋπόθεση. Ένας κίνδυνος που ελλοχεύει να καταστεί το κυνήγι της είδησης αυτοσκοπός απομακρυνόμενη από την ουσία του έργου που ο καθένας έχει αναλάβει.
Ελευθερία έκφρασης και αλήθεια. Δυο έννοιες που συσχετίζονται άρρηκτα με το δημοσιογραφείν. Προϋποθέσεις της ομαλής λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος αν και κατά καιρούς η φίμωση και ο αυταρχισμός περιορίζουν την έρευνα αποκαλυπτικού και όχι σκανδαλοθηρικού χαρακτήρα, το να πέσει φως σε υποθέσεις πρόχειρα και βιαστικά καταχωνιασμένες στα άδυτα είτε της μνήμης του ανθρώπινου εγκεφάλου είτε σε γραφεία αμέπτου ηθικής και υπεράνω πάσης υποψίας, με το αυτονόητο να απαιτεί αποδείξεις και τεκμήρια, ψιλά γράμματα για κάποιους γραφιάδες που χλευάζουν δίχως αύριο ό,τι πέσει στην αντίληψη τους αποπροσανατολίζοντας και συκοφαντώντας αδιακρίτως. Αντιμέτωποι με διώξεις, επιθέσεις, φυλακίσεις, λογοκρισία, απαιτήσεις για συμμόρφωση προς τας υποδείξεις του ισχυρού, της εξουσίας καλούνται να υπηρετήσουν μια δημοσιογραφία ακηδεμόνευτη. Όταν ο πλουραλισμός και η πολυφωνία ασθενούν, καλούνται να ακολουθήσουν πορεία αντισυμβατική.
Καταγραφή της πραγματικότητας υπό αντίξοες συνθήκες που η ανθρώπινη αξιοπρέπεια διακυβεύεται και η εξαχρείωση δίνει την θέση της στην ποιοτική διαβίωση, εκεί όπου η δυστυχία είναι λέξη μικρή και λίγη για να περιγράψει την ζωή κάποιων συνανθρώπων, εκεί που καλείσαι να αποτυπώσεις τον θάνατο και την πιο φρικαλέα μορφή που μπορεί να λάβει η ζωή στον πλανήτη Γη. Εικόνες γροθιά στο στομάχι και στην αδιαφορία, την ψευτιά και την υποκριτική σοβαροφάνεια του κόσμου που αλλοτριώνεται και αναλώνεται στο πρόσκαιρο και αποδεκτό. Σε έναν κόσμο που μέσω των κοινωνικών δικτύων όλοι έχουν μια θέση στον ήλιο(ή το σκοτάδι) του δημοσίου διαλόγου. Ο πολίτης-δημοσιογράφος που κρίνει, κατακρίνει και επικρίνει με υψωμένο το δάκτυλο απέναντι στα πάντα και στο τίποτα. Ρευστότητα και πληροφορίες από και προς όλες τις κατευθύνσεις που δεν σηκώνει αλαζονεία και ναρκισσισμό αλλά κριτικό αισθητήριο, αυτογνωσία και συνείδηση.
