Για τη Βαγδάτη, που προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει

Βαγδάτη
Πηγή εικόνας: vox.com

Ας φανταστούμε έναν Ιρακινό που έχει γεννηθεί το 1990 στη Βαγδάτη. Προτού προλάβει καλά καλά να χρονίσει, η οικογένεια του έτρεχε να σωθεί από τις αμερικανικές βόμβες. Όντας στην τρυφερή ηλικία των 13, οι ίδιες βόμβες από τις οποίες γλίτωσε θα τον στοιχειώσουν για ακόμη μια φορά. Ολόκληρη την εφηβεία του την πέρασε μέσα στον εμφύλιο σπαραγμό. Δεν ενέδωσε και δεν στρατολογήθηκε σε κανένα μέτωπο. Ή, ακόμη πιο σωστά, στάθηκε αρκετά τυχερός ούτως ώστε να μην γίνει αυτό με τη βία.

Όταν πλέον ενηλικιώθηκε, το νεοσύστατο καθεστώς θα τον εκδικούταν με κοινωνικό αποκλεισμό, απλά και μόνο για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις της οικογένειάς του. Οι σπουδές θα ήταν δύσκολη υπόθεση γι αυτόν, ενώ καμία δουλειά δεν θα του εξασφάλιζε τα προς το ζην. Κάθε αντίδραση του σε αυτήν τη σκληρή πραγματικότητα ενείχε τον κίνδυνο του θανάτου, όπως πολλοί συνομήλικοί του γνώρισαν λόγω της στάσης τους. Και όλα αυτά δεν θα σήμαιναν απολύτως τίποτα εάν βρισκόταν κάποια στιγμή στο λάθος μέρος και γινόταν θύμα της τυφλής βίας του «Ισλαμικού Κράτους» που έπληξε τη Βαγδάτη αναρίθμητες φορές.

Σήμερα, στα 29 του πλέον χρόνια, τίποτα δεν έχει αλλάξει στο Ιράκ προς το καλύτερο. Η διαφθορά βασιλεύει σε έναν σάπιο κρατικό μηχανισμό που είναι ανίκανος να προσφέρει αγαθά στους πολίτες του. Η ανεργία κατακρεουργεί τον πληθυσμό και δη τους νέους και ανειδίκευτους. Η πρόσβαση στο ρεύμα και στο νερό παραμένει αμφίβολη για ένα μεγάλο μέρος των Ιρακινών, την ίδια στιγμή που τα έσοδα από το πετρέλαιο διαθέτονται από το κράτος για τις ανάγκες των γραφειοκρατών του. Η ασφάλεια αποτελεί έναν σταθερό -προς το παρόν- τομέα της χώρας, όμως αυτή εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις σιιτικές πολιτοφυλακές του Ιράν που έχουν ενεργό ρόλο στη χώρα.

Διαβάστε επίσης  Οι ανατολικές επιρροές της νεολιθικής θρησκείας στην Ελλάδα

Μάταια οι Ιρακινοί βγαίνουν στους δρόμους από το 2011 σε όλη την επικράτεια. Άλλωστε η εκατόμβη νεκρών από τα κυβερνητικά πυρά σίγουρα θα έβαζε κάθε άνθρωπο σε δεύτερες σκέψεις. Αυτή τη στιγμή όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το σημείο εξαθλίωσης είναι έσχατο με αποτέλεσμα ο φόβος του θανάτου να μην λαμβάνεται υπόψιν από τους εκατοντάδες χιλιάδες διαμαρτυρόμενους. Ειδικά όταν, στην κυριολεξία, δεν έχουν να χάσουν τίποτα παραπάνω. Η αξιοπρέπεια τους, το δικαίωμα τους στη ζωή και η ελευθερία τους έχουν υπονομευτεί όσο λίγων άλλων λαών τις τελευταίες δεκαετίες. Κι όμως, υπάρχει κάτι ακόμα ζωντανό εκεί έξω.

Advertising

Advertisements
Ad 14
Πηγή εικόνας: france24.com

Τον τελευταίο χρόνο στο Ιράκ έχουν ξεσπάσει δεκάδες μαζικές διαμαρτυρίες πολιτών από πόλη σε πόλη. Πριν προλάβει όμως η σπίθα της εξέγερσης να λαμπαδιάσει την καθεστηκυία τάξη, οι κυβερνητικές δυνάμεις καταπνίγουν τις αντιδράσεις των χιλιάδων διαμαρτυρόμενων με τη βία. Μια βία που έφερε όλο αυτό το διάστημα εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες. Την βρώμικη δουλειά την έχουν αναλάβει παρακρατικές δυνάμεις που πρόσκεινται στο Ιράν, επιδιδόμενες σε απαγωγές, δολοφονίες και κατασκοπευτική δράση. Οι ίδιες δυνάμεις λίγα χρόνια νωρίτερα ήταν, ειρωνικά, και αυτές που συνέβαλαν στην στρατιωτική ήττα του «Ισλαμικού Κράτους» στην χώρα.

Η τεχνοκρατική κυβέρνηση του Αμπντούλ-Μαχντί, που εκλέχθηκε το 2018, παρότι ελπιδοφόρα, δεν προσέγγισε τα βαθιά ζητήματα της ιρακινής κοινωνίας μέχρι τώρα. Η ανεργία δεν μειώθηκε, οι κρατικοί θεσμοί παραμένουν αναποτελεσματικοί, η διαφθορά και η εξάρτηση από το πετρέλαιο είναι ζωντανές και η ιρανική στρατιωτική επιρροή κυριαρχεί. Η κυβερνητική αδράνεια, σε συνδυασμό με όλα αυτά τα προϋπάρχοντα προβλήματα, αναζωπύρωσε τις κινητοποιήσεις τον Οκτώβριο. Αυτή τη φορά, το μήνυμα της εξέγερσης ερχόταν από τη Βαγδάτη.

Διαβάστε επίσης  Πρωτοχρονιά: Η χρονολογική της τοποθέτηση.

Χιλιάδες διαδηλωτές γέμισαν την κεντρική πλατεία Ταχρίρ στην πρωτεύουσα για να διαμαρτυρηθούν την 1η Οκτωβρίου. Το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: 16 χρόνια μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν η ζωή των Ιρακινών δεν έχει βελτιωθεί προς το καλύτερο. Ο πρώτος κύκλος των διαμαρτυριών κράτησε μια βδομάδα. Στα χείλη όλων βρισκόταν το αίτημα της παραίτησης του Αμπντούλ-Μαχντί καθώς και αντι-ιρανικά συνθήματα. Η πρώτη αντίδραση της κυβέρνησης; Nα επιβάλει ιντερνετικό μπλακ-άουτ στη χώρα και να ανοίξει πυρ σε άοπλους πολίτες. Η συνέχεια δόθηκε με απαγόρευση της κυκλοφορίας και τοποθέτηση ελεύθερων σκοπευτών της ιρανικής πολιτοφυλακής στις ταράτσες των κτιρίων.

Το κτηνώδες πρόσωπο της ιρακινής κυβέρνησης σώπασε τα πλήθη, αλλά όχι για πολύ. Ο δεύτερος κύκλος των διαμαρτυριών ξεκίνησε στις 25 Οκτωβρίου και διαρκεί μέχρι και σήμερα. Η προσπάθεια των διαδηλωτών να επεκτείνουν τις διαμαρτυρίες στην λεγόμενη «Πράσινη Ζώνη», την περιοχή όπου βρίσκονται τα κυβερνητικά κτήρια και οι πρεσβείες, τερματίστηκε για άλλη μια φορά από θανάτους και τραυματισμούς. Ο αριθμός των νεκρών διαδηλωτών μέχρι σήμερα ανέρχεται στους 260, ενώ των τραυματισμένων πάνω από 12.000. Αριθμοί ασύλληπτοι αν αναλογιστούμε ότι όλα αυτά συνέβησαν μέσα σε ένα μήνα.

Advertising

Πηγή εικόνας: wkrg.com

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Βαγδάτη, μια πόλη που εδώ και χιλιάδες χρόνια αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά πολιτισμικά κέντρα του Ισλαμικού Κόσμου, μετατρέπεται σε ένα τεράστιο νεκροταφείο. Η όψη του χάρου έχει κοσμήσει την πόλη τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια που οι νεκροί έχουν πάψει να αποτελούν είδηση. Παρά ταύτα, αυτή την στιγμή μιλάμε για νεκρούς εν καιρώ -υποτιθέμενης- ειρήνης. Νεκροί διαμαρτυρόμενοι πολίτες από ένα κράτος που θα έπρεπε να είναι υπεύθυνο για την ευημερία τους. Τα πτώματά τους θα στοιβαχτούν πάνω σε ένα τεράστιο φορτίο που κουβαλάει αυτή η εξαθλιωμένη ιρακινή κοινωνία.

Διαβάστε επίσης  Ταινίες μικρού μήκους για τα ανθρώπινα δικαιώματα

Ποιος να συγκινηθεί όμως; Κάποτε βλέπαμε χιλιάδες εικόνες από την φλεγόμενη Βαγδάτη παρουσιασμένες φαντασμαγορικά. Οι εκτελέσεις και οι βασανισμοί που διέπραξε ο αμερικανικός στρατός φιγούραραν για καιρό στην πρώτη θέση των ειδήσεων. Έπειτα, η Βαγδάτη επανήλθε στο προσκήνιο μόνο με την έλευση των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους». Και προφανώς δεν επανήλθε για τις δεκάδες τρομοκρατικές επιθέσεις με τα εκατοντάδες θύματα της, όσο «θεαματικό» υλικό κι αν είχαμε. Για την Βαγδάτη, αυτή είναι η κανονικότητα που έχουμε συνηθίσει εμείς οι υπόλοιποι. Μιζέρια, πόνος, ανθρώπινη δυστυχία και θάνατος. Κανονικά πράγματα.

Ας φανταστούμε τώρα αυτά που συνέβησαν τον τελευταίο μήνα στη Βαγδάτη να πραγματοποιούνταν στο Λονδίνο ή στο Παρίσι. Και ας μην φανταστούμε το αδιανόητο ποσό των 260 νεκρών σε μια εκτενής διαδήλωση από κυβερνητικά πυρά. Ας φανταστούμε έστω και έναν νεκρό στη διαδήλωση κατά του Brexit ή πέρσι στα «κίτρινα γιλέκα» για παράδειγμα. Ποιες θα ήταν τότε οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης άραγε;


Πηγές

Advertising

  • “The Deadly Protests Shaking Iraq: What to Know” ανακτήθηκε από cfr.org
  • “Iraq protests: Capital Baghdad blocked as unrest escalates” ανακτήθηκε από bbc.com
  • “Iraq’s Shia militias: capturing the state” ανακτήθηκε από ft.com
  • “A new wave of Arab protesters say, ‘It’s the economy, stupid!’”ανακτήθηκε από cnn.com
  • “Iraqi forces shoot dead 13 protesters in renewed crackdown” ανακτήθηκε από reuters.com

Αρθρα απο την ιδια κατηγορια

Μουσική τζαζ και τέχνη

Η τέχνη της τζαζ στη ζωγραφική είναι βασισμένη στη μουσική,
μυστικά για πηχτές σούπες

Μυστικά για πηχτές σούπες

Τα μυστικά για πηχτές σούπες ξεκινούν με μια βασική αρχή,