Ο Jason deCaires Taylor έγινε ευρεία γνωστός για τα μοναδικά υποβρύχια μουσεία του. Οι υποβρύχιες αυτές εγκαταστάσεις αποτελούν μία μοναδική εμπειρία για κάθε επισκέπτη, τόσο γιατί βρίσκονται στον βυθό της θάλασσας, όσο και επειδή ο επισκέπτης πρέπει να βάλει στολή δύτη και να κολυμπήσει ανάμεσά τους.
Ο Jason deCaires Taylor γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου 1974 στο Ντόβερ.
Ο Βρετανός είναι γλύπτης και δημιουργός του πρώτου υποβρύχιου πάρκου γλυπτικής στον κόσμο, το υποβρύχιο πάρκο γλυπτικής Molinere. Δημιούργησε, επίσης, και το πρώτο υποβρύχιο μουσείο. Έγινε γνωστός για την εγκατάσταση, σε συγκεκριμένες τοποθεσίες, υποβρύχιων γλυπτών, που εξελίσσονται σε τεχνητούς κοραλλιογενείς υφάλους, ενσωματώνοντας με αυτό τον τρόπο, τις δεξιότητές του ως γλύπτης, θαλάσσιος συντηρητής, υποβρύχιος φωτογράφος και εκπαιδευτής καταδύσεων.
Τα έργα του Jason deCaires Taylor στη Γρενάδα έχουν καταχωριστεί μεταξύ των 25 κορυφαίων θαυμάτων του κόσμου από το National Geographic. Τα πιο φιλόδοξα έργα του μέχρι σήμερα είναι η δημιουργία του μεγαλύτερου μουσείου υποβρύχιας γλυπτικής στον κόσμο, το υποβρύχιο μουσείο Cancún, που βρίσκεται στα ανοικτά των ακτών μεταξύ Cancún και Isla Mujeres, στο Μεξικό και το Ocean Atlas, ένα δημιούργημα ύψους 5 μέτρων και 60 τόνων, στις Μπαχάμες. Το τελευταίο διάστημα ζει και εργάζεται στο νησί Lanzarote της Ισπανίας, δημιουργώντας ένα μεγάλο νέο υποβρύχιο μουσείο για τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Οι εμπειρίες που προσφέρουν τα υποβρύχια μουσεία του Taylor είναι μοναδικές για κάθε επισκέπτη.
Τα έργα του Jason deCaires Taylor βρίσκονται στον βυθό της θάλασσας και ο κάθε επισκέπτης πρέπει να βάλει τη στολή ενός δύτη για να κολυμπήσει ανάμεσά τους. Οι επισκέπτες την ευκαιρία να διευρύνουν το μυαλό τους και να εκπαιδεύσουν τους εαυτούς τους σε πεδία που βρίσκονται εκτός της καθημερινής τους ζωής. Βιώνουν κόσμους πέρα από τους δικούς τους με ασφαλή και μη καταστροφικό τρόπο. Για τις θαλάσσιες οικολογίες, αυτό είναι ένα σημαντικό όφελος, δεδομένου ότι είναι ένα περιβάλλον που οι περισσότεροι άνθρωποι θα βιώσουν μόνο για λίγο, αν όχι καθόλου, όταν κάνουν διακοπές.
Η περιγραφή αυτών των υποβρύχιων γλυπτών ως συλλογών ενός μουσείου επισημαίνει και ένα άλλο εννοιολογικό στρώμα. Τα μουσεία φιλοξενούν συλλογές αντικειμένων που μπορεί να μην βλέπουν συνήθως οι καθημερινοί άνθρωποι στη ζωή τους, αλλά πίσω από τα παρασκήνια, τα μουσεία περιλαμβάνουν έρευνα για διαφορετικούς πολιτισμούς και διατήρηση αντικειμένων από παλαιότερες ή ξένες χώρες. Με αυτόν τον τρόπο, τα υποβρύχια μουσεία δεν διαφέρουν, όπως δηλώνει ο Jason deCaires Taylor. «Το ονομάζουμε μουσείο για έναν πολύ σημαντικό λόγο. Τα μουσεία είναι χώροι συντήρησης, φύλαξης και εκπαίδευσης. Είναι μέρη όπου διατηρούμε αντικείμενα μεγάλης αξίας για εμάς, όπου τα εκτιμούμε απλά για να είμαστε οι ίδιοι».
Η τελευταία δουλειά του άνοιξε για το κοινό στις Κάννες, κάνοντάς τη την πρώτη του εγκατάσταση στη Μεσόγειο.
Έξι μνημειακές μάσκες, με ύψος πάνω από 6 μέτρα η κάθε μία και βάρος δέκα τόνων, τοποθετημένες σε βάθος από δύο ως τρία μέτρα πάνω στην άσπρη άμμο του πυθμένα της θάλασσας στο προστατευόμενο τμήμα της νήσου Sainte-Marguerite. Το εξαιρετικό δημιούργημα του Jason deCaires Taylor βρίσκεται στο διάσημο και μεγαλύτερο από τα νησιά Lérins, περίπου μισό μίλι μακριά από την ακτή από τη γαλλική πόλη Ριβιέρα των Καννών, το νησί της Αγίας Μαργαρίτας.
Ο μύθος του «Ανθρώπου με το σιδηρούν προσωπείο» του μυστηριώδους φυλακισμένου, του οποίου η ταυτότητα παραμένει άγνωστη, ενέπνευσε τον καλλιτέχνη να κατασκευάσει πρόσωπα κομμένα στη μέση με ευθεία αναφορά στα προσωπεία αλλά και τους ωκεανούς.
Δύναμη, ανθεκτικότητα, αποσύνθεση ευθραυστότητα, όλες οι όψεις των προσώπων και της φύσης συνδέονται μέσα σε ένα σχεδόν αλλόκοσμο περιβάλλον και στο εύθραυστο οικοσύστημα της Μεσογείου. Ένα εύθραυστο οικοσύστημα που ρυπαίνεται και υποβαθμίζεται συστηματικά.
Το μέρος που επιλέχθηκε τυχαία από τον Jason deCaires Taylor ήταν μια χωματερή καταλοίπων ανθρώπινης δραστηριότητας στη θάλασσα. Μέρος της εργασίας του Taylor ήταν ο καθαρισμός από σκουπίδια, ώστε να δημιουργηθεί χώρος για την εγκατάσταση των έργων, τα οποία σχεδιάστηκαν με υλικά που προσελκύουν θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα και επιτρέπει τη φυσική τους διάβρωση και ενσωμάτωση στο βυθό. Ο επισκέπτης αφού βάλει την καταδυτική στολή του, θα περιηγηθεί σε ένα περιφραγμένο χώρο ασφαλή και ήρεμο αφού τα σκάφη δεν θα διαπλέουν την περιοχή και έτσι με αυτό τον τρόπο θα αναπτυχθεί η ταλαιπωρημένη βλάστηση και θα ανθίσουν ξανά οι θαλάσσιοι λειμώνες.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν:
Jason deCaires Taylor. Ανακτήθηκε από https://en.wikipedia.org/wiki/Jason_deCaires_Taylor (Τελευταία προβολή 14/02/2021)
Ο Jason deCaires Taylor και τα φανταστικά υποβρύχια μουσεία του. Ανακτήθηκε από https://www.elculture.gr/blog/article/o-jason-decaires-taylor-kai-ta-fantastika-ypovrychia-mouseia-tou/ (Τελευταία προβολή 14/02/2021)
