Η Λιβερία αποτελεί ακόμα και σήμερα την χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό σεξουαλικών κακοποιήσεων, αλλά και βιασμών γυναικών στην Αφρική. Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου παρατηρήθηκε έντονα η τακτική τρομοκρατίας, όπου και οι δύο πλευρές βίαζαν συστηματικά τις γυναίκες. Ωστόσο, παρά το τέλος του πολέμου, το 2003, το 90% των γυναικών που έχουν υποστεί βιασμό αφορούν στην μεταπολεμική περίοδο.
Ποσοστά ερευνών θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης στην Λιβερία
Σύμφωνα με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) τα τρία τέταρτα των γυναικών στη Λιβερία έχουν πέσει θύματα βιασμού. Σύμφωνα με την έκθεση, ακόμη και παιδιά κάτω των 5 ετών ήταν μεταξύ των θυμάτων βιασμού πέρυσι στη Λιβερία. Σχεδόν το 80% των θυμάτων βιασμών που κατέγραψε ο ΟΗΕ στη Λιβερία το 2015 ήταν ανήλικα, περιλαμβανομένων τουλάχιστον πέντε κοριτσιών μικρότερων των 5 ετών.
Η κουλτούρα ατιμωρησίας των βιαστών στην Λιβερία
Παρά το γεγονός ότι το 2015 καταγγέλθηκαν 800 υποθέσεις βιασμού, υπήρξαν μόλις 34 καταδίκες. Οι αξιωματούχοι προειδοποίησαν ότι οι καταγγελίες για σεξουαλικές κακοποιήσεις είναι πολύ λίγες. Αιτία των ελάχιστων καταγγελιών αποτελεί το στίγμα που βαραίνει τα θύματα. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι προσπάθειες της δικαιοσύνης να τιμωρηθούν οι δράστες δυσχεραίνονται από την αδυναμία των θεσμών, τη διαφθορά, αλλά και το γεγονός ότι η κυβέρνηση της Λιβερίας δεν καταβάλλει επαρκείς προσπάθειες για την αντιμετώπιση των σεξουαλικών εγκλημάτων. Συχνά οι οικογένειες δέχονται πιέσεις να ρυθμιστούν οι υποθέσεις εξωδικαστικά. Οι περισσότεροι δράστες είναι άνδρες γνωστοί στα θύματα, είτε μέλη της ίδιας κοινότητας είτε συγγενείς. Όμως οι δράστες εγκλημάτων πολέμου στη Λιβερία δεν έχουν λογοδοτήσει στη δικαιοσύνη, ενώ και η πατριαρχική νοοτροπία που κυριαρχεί στη χώρα θέτει ένα επιπλέον εμπόδιο στην αντιμετώπιση των σεξουαλικών εγκλημάτων.
Ο αγώνας των γυναικών της Λιβερίας για την μείωση των βιασμών
Οι γυναίκες της Λιβερίας, προκειμένου να ανατρέψουν αυτή τη τραγική κατάσταση που επικρατεί τόσα χρόνια, ξεκίνησαν μια προσπάθεια διεκδίκησης θέσεων εξουσίας στην πολιτική, στη αστυνομία, στον στρατό και στην δικαιοσύνη. Μια από τις προσπάθειες ήταν η εκλογή της προέδρου Έλεν Σίρλιφ, το 2005, η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα πρόεδρος σε αφρικανική χώρα. Ωστόσο, ενώ φαινομενικά θέσπιζε κάποιους νόμους για την υπεράσπιση των γυναικών, στην πραγματικότητα δεν είχαν κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Όμως οι γυναίκες στη Λιβερία δεν σταμάτησαν την προσπάθεια και μετά από πολλές προσπάθειες κατάφεραν να δημιουργήσουν ομάδες μέσα στο στρατό και την αστυνομία. Έτσι, προσπαθούν να βοηθήσουν τις κακοποιημένες γυναίκες σε μεγαλύτερο βαθμό, αλλά και να τις ενθαρρύνουν να καταγγέλλουν τους θύτες και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Οι κυανόκρανοι βιαστές του ΟΗΕ
Κυανόκρανοι σε αποστολές σε όλον τον κόσμο έχουν γίνει στόχος καταγγελιών για σεξουαλική εκμετάλλευση και κακοποίηση αμάχων. Οι κυανόκρανοι εκμεταλλεύονται τη θέση ισχύος που έχουν αλλά και την αδυναμία των ανθρώπων. Δεν διστάζουν να προβαίνουν σε σωρεία πράξεων σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης, σύμφωνα με έκθεση του ίδιου του διεθνούς Οργανισμού. Και η υπηρεσία έχει επίσης κατηγορηθεί ότι αποκρύπτει καταγγελίες και δεν ενεργεί άμεσα και με διαφάνεια όταν ερευνά καταγγελίες εις βάρος στρατευμάτων της.
Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των γυναικών της Λιβερίας όλα αυτά τα χρόνια, το φαινόμενο δεν έχει εξαλειφθεί ολικώς. Η Λιβερία εξακολουθεί να έχει τα πρωτεία στους βιασμούς γυναικών στην Αφρική. Ο ΟΗΕ από την πλευρά του, εξακολουθεί να κλείνει τα μάτια στις αποτρόπαιες αυτές πράξεις και στην πραγματική τιμωρία των βιαστών, αλλά και την στήριξη των θυμάτων όπως έχει υποσχεθεί.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
The humanitarian. Liberian women still wait for promised action on rape. Ανακτήθηκε από : https://www.thenewhumanitarian.org/news-feature/2020/12/14/liberia-women-girls-rape-epidemic-justice
Ο πόλεμος τελείωσε, όχι όμως και οι βιασμοί. Ανακτήθηκε από: https://m.naftemporiki.gr/story/247105
