Ο Αλεξάντρ Σεργκέγεβιτς Πούσκιν γεννήθηκε στις 6 Ιουνίου του 1799 στη Μόσχα
της Ρωσίας από γονείς ευγενείς. Κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί το έργο που θα άφηνε πίσω του ο μεγάλος ποιητής και μυθιστοριογράφος, αφού σε μικρή ηλικία δεν διαφαινόταν ακόμη η καλλιτεχνική του ιδιοφυΐα. Ωστόσο, οι γονείς του, του προσέφεραν σπουδαία μόρφωση, μία πλούσια βιβλιοθήκη και καλλιέργεια, γαλλικής επιρροής, όπως άλλωστε συνήθιζαν οι Ρώσοι ευγενείς της εποχής. Τα χρόνια που φοιτούσε στο λύκειο, ήταν η απαρχή του συγγραφικού του αριστουργήματος. Εντούτοις, μέχρι την έναρξη των δημιουργικών του χρόνων είχε φροντίσει να φυτέψει τον σπόρο της πολύπλευρης προσωπικότητάς του, για να συλλέξει αργότερα τους καρπούς των κόπων του.
Σε αυτό του το εγχείρημα, ο Αλεξάντρ Πούσκιν δέχθηκε πολυποίκιλες επιρροές από το περιβάλλον του συλλογικά. Η τροφός του, τον μύησε στη ρωσική γλώσσα – καθότι οι γονείς του μιλούσαν σε αυτόν και τα αδέρφια του στη γαλλική γλώσσα – αλλά και στη λαϊκή ρωσική τέχνη η οποία αργότερα αποτέλεσε σπουδαία έμπνευση για τα έργα του. Μύθοι, θρύλοι, ρωσικά παραμύθια, εμπλουτίζουν σε μεγάλο βαθμό τα προσωπικά βιώματα και τις πεποιθήσεις του Αλεξάντρ Πούσκιν. Ο παππούς του φαίνεται να ήταν ευνοούμενος δουλοπάροικος του Τσάρου «Μεγάλου Πέτρου» που αρπάχθηκε από την Κωνσταντινούπολη ˙ η φυσιογνωμία του παππού του φαίνεται ότι αποτέλεσε στοιχείο έμπνευσης, μιας και το μυθιστόρημά του «Ο Νέγρος του Μεγάλου Πέτρου» αναφέρεται στην πολυτάραχη ζωή του παππού του .
Η επιρροή των λαϊκών στρωμάτων και της πατροπαράδοτης ρωσική τέχνης,
ήταν αναπόφευκτο κομμάτι της καλλιτεχνική έκτασης του ποιητή, καθώς ερχόταν σε επαφή συχνά με τους υπηρέτες της οικογένειάς του. Το γεγονός αυτό, καθόρισε, θα έλεγε κανείς, και την μετέπειτα πορεία του. Η ρομαντική διάθεση των στίχων και των έργων του στα νεαρά του χρόνια, θα συνυφαίνονταν αργότερα με υψηλόφρονες πεποιθήσεις και έναν αξιοθαύμαστο ρεαλισμό. Πολλά έργα του αποτυπώνουν την ρωσική κοινωνία της εποχής του και «διαβλέπουν» τα προβλήματα της μεγάλης κοινωνικοοικονομικής ψαλίδας, την οποία άνοιγε συνεχώς η τσαρική κυβέρνηση. Η στήριξή του στην Δεκεμβριανή αποτυχημένη εξέγερση των επαναστατών κατά του Τσάρου, το 1825, τον οδήγησε στην εξορία, στη Νότια Ρωσία.
Παρά τις αντίξοες συνθήκες της εξορίας, ο Αλεξάντρ Πούσκιν διήνυσε τότε μία περίοδο εξαιρετικής δημιουργικότητας. Τα ρωσικά τοπία, η γνωριμία του με χωρικούς και του τρόπου ζωής τους, τον οδήγησαν στη μελέτη της Ρωσικής ιστορίας και την αδέκαστη καταγραφή της ρωσικής διαβίωσης. Εκείνη την εποχή, συνέχιζε τη συγγραφή του «Ευγένιου Ονέγκιν», έργο το οποίο είχε ήδη αρχίσει από το 1823. Αφού πέρασε αρκετά πολυτάραχα –και λόγω της πολύπαθης προσωπικής του ζωής- χρόνια στην εξορία, επέστρεψε στην Μόσχα, όπου έγινε έρμαιο της τσαρικής λογοκρισίας, φυσικά εξαιτίας του περιεχομένου των έργων του και του παρελθόντος του.
Η ζωή του, αργότερα, σημαδεύτηκε από το γάμο του με την Ναταλία Νικολάγεβνα Γκοντσάροβα, με την οποία μετακόμισαν στη Αγία Πετρούπολη. Ταυτόχρονα με το γάμο του, ο Αλεξάντρ Πούσκιν ανέλαβε κυβερνητικά καθήκοντα. Έτσι αυτός καθώς και η γυναίκα του, έκαναν την είσοδό τους στην αυτοκρατορική αυλή. Η ζωή του ποιητή από εκείνο το σημείο και έπειτα δεν προσέφερε ιδιαίτερο καλλιτεχνικό κίνητρο, ωστόσο αυτός δεν άφησε ποτέ τη μεγαλύτερή του αγάπη, τη συγγραφή.
Το 1837, ο Αλεξάντρ Πούσκιν άφησε την τελευταία του πνοή,
τραυματισμένος βαριά από τη συμμετοχή του σε συμπλοκή και ίσως ταπεινωμένος, μιας και είχε ήδη πάρει μέρος σε αρκετές μάχες υπερασπιζόμενος την τιμή της γυναίκας του. Σύμφωνα με το Μαξίμ Γκόρκι είναι «η αρχή κάθε αρχής». Ο Αλεξάντρ Πούσκιν έζησε μία ταραχώδη και μυθιστορηματική ζωή, η οποία δεν του στέρησε, ευτυχώς, το ταλέντο και την επιμονή στην καλλιτεχνική του «υποχρέωση». Θεωρείται ο μεγαλύτερος Ρώσος ποιητής. Τα έργα του επηρέασαν πολλούς μεταγενέστερους καλλιτέχνες και άφησαν το στίγμα τους στην παγκόσμια λογοτεχνία.
Πηγές:
“Aleksandr Pushkin” Russian written by: Dimitry Dimitriyevich Blagoy, ανακτήθηκε από: britannica.com
“Πούσκιν ποιήματα”, Εκδόσεις Δ. Κοροντζή, 1999
