Η Πριγκίπισσα Σίσυ. ΠΗΓΗ: blog de velada
Η Πριγκίπισσα Σίσυ αποτέλεσε το πρότυπο της αντισυμβατικής μα πανέμορφης αυτοκράτειρας. Περιφρονούσε το πρωτόκολλο και αγαπούσε υπερβολικά τον σύζυγο και τον λαό της. Το πλήρες όνομα της ήταν Elisabeth Amalie Eugenie von Wittelsbach και γεννήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου του 1837 στη Βαυαρία. Ήταν γόνος αιμομιξίας, μια και οι γονείς της ήταν ξαδέρφια. «Σίσυ» την φώναζαν τα συγγενικά και οικεία της πρόσωπα. Ανήκε στον Οίκο των Βίτελσμπαχ του Βασιλιά Όθων της Ελλάδος. Έμελλε να γίνει σύμβολο ομορφιάς και μούσα κάθε ζωγράφου. Η ζωή της, όμως, δεν ήταν τόσο παραμυθένια.
Στα 16 της χρόνια παντρεύτηκε τον 23 χρόνο αυτοκράτορα Φραγκίσκο Ιωσήφ Α’ των Αψβούργων στις 24 Απριλίου 1854. Αρχικά, η μεγαλύτερη αδερφή της Ελένη, για τους φίλους Νένε, προορίζονταν να παντρευτεί τον Ιωσήφ. Η μητέρα της επιθυμούσε να την παντρέψει με τον υιό της αδερφής της Σοφία, επειδή εκείνος ανακηρύχθηκε αυτοκράτωρ. Ωστόσο, Ιωσήφ και Σίσυ ερωτεύτηκαν κεραυνοβόλα. Τον έρωτα αυτόν δεν συμμερίζονταν η μητέρα του Ιωσήφ. Η βασιλομήτωρ φρόντισε να κάνει την ζωή της Σίσυ ανυπόφορη με κάθε ευκαιρία. Τα αυστηρά πρωτόκολλα, η πειθαρχία και η σοβαροφάνεια της Αυλής δεν ταίριαζαν στην Πριγκίπισσα. Αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την ανέμελη και ελεύθερη ζωή της, για να υπηρετήσει ένα πολιτικό σκηνικό που δεν επιθυμούσε. Παρ’ όλα αυτά, συνέχισε με ψηλά το κεφάλι να εκτελεί τα καθήκοντα της, παρά την θλίψη της. Ο λαός την λάτρευε και ο σύζυγος της την στήριζε σε κάθε απόφαση της. Απόκτησαν τρία παιδιά διαδοχικά σε διάστημα ενός χρόνου μεταξύ τους. Την Σοφία, την Γκιζέλα και τον διάδοχο Ροδόλφο.
Όλα έδειχναν να πηγαίνουν καλά για την Πριγκίπισσα Σίσυ. Η τύχη της, όμως, εξαντλείται.
Αμέσως μετά την γέννηση των παιδιών, η Βασίλισσα Σοφία τα απομακρύνει από την μητέρα τους, με την αιτιολογία ότι η πριγκίπισσα ήταν πολύ νέα για να αναλάβει την φροντίδα των παιδιών. Η ίδια η Πριγκίπισσα Σίσυ θα πει αργότερα:
«Πήρε αμέσως τα παιδιά μου. Μου επιτρεπόταν να τα βλέπω όταν η Σοφία της Βαυαρίας έδινε τη συγκατάθεσή της. Ήταν πάντα παρούσα όταν επισκεπτόμουν τα παιδιά. Μόνο σπάνια πήγαινα να τα δω».
Ύστερα από πολλά παρακάλια, ο Ιωσήφ συζητά το θέμα με την μητέρα του και επιτρέπει στη Πριγκίπισσα Σίσυ να παίρνει τα παιδιά μαζί της στα διάφορα ταξίδια, που τόσο αγαπούσε να κάνει. Σε ένα από αυτά τα ταξίδια, στην Βουδαπέστη το 1857, η δίχρονη κόρη της, Σοφία, αρρωσταίνει και πεθαίνει. Η Σίσυ θεωρείται έμμεσα υπεύθυνη για αμέλεια και η Βασιλομήτωρ της παίρνει τα παιδιά οριστικά. Η Σίσυ βυθίστηκε στο πένθος και άρχισε να παραμελεί τα παιδιά της. Η σχέση της με τον άντρα της πλήττεται επίσης. Η Σίσυ λείπει όλο και περισσότερο στο εξωτερικό, ώστε να ξεφεύγει από το παλάτι, ενώ ο Ιωσήφ αποκτά εξωσυζυγικές σχέσεις. Τα ταξίδια της την φέρουν στην Ευρώπη, την Βόρεια Αφρική, την Μέση Ανατολή και την Κέρκυρα. Έδειξε ιδιαίτερη αγάπη για την Ουγγαρία – παρά την απόπειρα δολοφονίας του συζύγου της εκεί – γεγονός που απέδειξε το 1867 με την συμβολή της στον Αυστροουγγρικό Συμβιβασμό.
Την ίδια χρονιά στέφθηκε Αυτοκράτειρα της Ενωμένης Αυστροουγγαρίας. Επιστρέφει, λοιπόν, στο παλάτι και λίγο αργότερα γεννά το τέταρτο και τελευταίο τους παιδί, την Μαρία-Βαλερία. Από εδώ και στο εξής μια μελαγχολία κυβερνά την Σίσυ. Στρέφει ολόκληρη την προσοχή της στη διατήρηση της ομορφιάς της και της λάμψης των μαλλιών της, φθάνοντας μέχρι και στην ανορεξία.
Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, αποφασίζει να ταξιδέψει πάλι στην Ελλάδα. Να βρεθεί κάποιου μακριά από τα συνεχή βλέμματα και τα υπονοούμενα. Γυρνά πίσω στην Κέρκυρα, σε ένα ταξίδι που έμελλε να αλλάξει τη ζωή της.
