Και ποιος δεν έχει ακούσει για τις περιβόητες μπλε στολές που φορούσαν κάποτε οι γονείς ή οι παππούδες του κατά τα μαθητικά τους χρόνια; Και ποιος δεν έχει δει ασπρόμαυρες ταινίες της δεκαετίας του 60’, του 70΄ και του 80΄ με τη μαθητική ποδιά να κυριαρχεί σε όλες τις σχολικές αίθουσες;
Γνωρίζατε, όμως, ότι η σχολική ποδιά μέχρι το 1965 ήταν μαύρη; Ναι, καλά διαβάσατε! Το επιβεβλημένο σχολικό ένδυμα, το οποίο ήταν σήμα κατατεθέν του μαθητικού πληθυσμού στην Ελλάδα – και όχι μόνο – άλλαξε χρώμα χάρη στον τότε Υπουργό Παιδείας, Γεώργιο Παπανδρέου. Σύμφωνα με την νέα εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, οι μικρές δεσποινίδες θα φορούσαν πλέον μπλε μαθητική ποδιά (το μήκος της οποίας ήταν απαραίτητα κάτω από το γόνατο) με άσπρο γιακά, τα αντίστοιχα άσπρα καλτσάκια και στο πέτο μία κονκάρδα, όπου αναγράφονταν το σχολείο και η τάξη τους. Αντίστοιχα, οι μικροί κύριοι θα φορούσαν και αυτοί ποδιές που έμοιαζαν με μπουφάν, το οποίο έκλεινε με φερμουάρ.
Οι μαθητές ήταν υποχρεωμένοι να φορούν το συγκεκριμένο ένδυμα. Σε διαφορετική περίπτωση τους περίμενε… η αποβολή! Όσον αφορούσε στις κοπέλες, οι εκπαιδευτικοί της τότε εποχής ήταν ιδιαίτερα αυστηροί με αυτό το μέτρο. Δεν συνέβαινε το ίδιο όμως και με τα αγόρια, καθώς σε πολλές περιπτώσεις οι εκπαιδευτικοί τους αντιμετώπιζαν με επιείκεια και μεγαλύτερη ανοχή.
Κάθε χρόνο, λοιπόν, λίγο πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς, η κίνηση στην αγορά των σχολικών προϊόντων έφτανε στο ζενίθ της. Τα μεγάλα καταστήματα της πόλης: Αφοί Λαμπρόπουλοι, Μινιόν και Δραγώνας μέσα από μία σειρά διαφημίσεων προέβαλαν τις καινούριες σχολικές ενδυμασίες.
Πηγή: athinodromio.gr
Στην αγορά μπορούσε να βρει κανείς σχολικές ποδιές για όλες τις σχολικές βαθμίδες, για όλα τα γούστα αλλά και για όλα τα βαλάντια. Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Τα Νέα», οι τιμές για τις ποδιές του νηπιαγωγείου ξεκινούσαν από 395 δραχμές και έφταναν έως τις 550 δραχμές. Αντίστοιχη διακύμανση στις τιμές υπήρχε και για τις ποδιές του δημοτικού και του γυμνασίου. Συνεπώς, η κάθε οικογένεια ανάλογα με το διαθέσιμο προϋπολογισμό της, είχε τη δυνατότητα να επιλέξει από μία μεγάλη γκάμα προϊόντων. Υπήρχαν ποδιές με λιτό σχεδιασμό και άλλες με περισσότερα σχέδια: σούρες, μανσέτες, τσέπες, αποσπώμενο γιακά, ζώνη, κουκούλα, φερμουάρ. Στο εμπόριο μπορούσε να βρει κανείς και ποδιές με τις κατάλληλες θήκες για να μπορούν οι μαθητές να μεταφέρουν τα μολύβια ακόμα και την ομπρέλα τους.
Το τέλος σε αυτή τη δεσπόζουσα τάση ήρθε στις αρχές της δεκαετίας του 80’ με τον τότε Υπουργό Παιδείας να προχωρά σε ριζικές αλλαγές. O Λευτέρης Βερυβάκης, Κρητικός πολιτικός και δικηγόρος, με τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1981 ανέλαβε το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων έως τον Ιούνιο του 1982.
Λίγους μήνες πριν μεταπηδήσει στο Υπουργείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, στις 6 Φεβρουαρίου 1982, ο Υπουργός αποφάσισε να καταργήσει τις σχολικές ποδιές, ανακουφίζοντας με αυτό τον τρόπο πολλές οικογένειες. Η απόφαση αυτή θεωρήθηκε από την πλειοψηφία ως μία απόδειξη ελευθερίας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας των μαθητών. Υπήρχε βέβαια και ο αντίλογος, με αρκετούς να υποστήριζαν ότι η κατάργηση της σχολικής ποδιάς θα αλλοίωνε την ταυτότητα των μαθητών.
Αναμφισβήτητα, η δεκαετία του 80’ χαρακτηρίστηκε από τις σαρωτικές αλλαγές που έγιναν, παγκοσμίως, σε όλους τους τομείς. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε παρά να ακολουθήσει και σίγουρα η κατάργηση της σχολικής ποδιάς ήταν ένα ακόμα βήμα εκδημοκρατισμού.
Πηγή: athinodromio.gr
Πηγή: mixanitouxronou.gr
Πηγή: zhtunteanagnostes.blogspot.com
Πηγή: dafninews.wordpress.com
Πηγή: sansimera.gr
