Οι αλυσίδες είτε από ατσάλι είτε από μετάξι είναι πάντα αλυσίδες
Σίλερ, Γερμανός συγγραφέας & ποιητής
«Εκείνοι που είναι ισχυροί είναι γεμάτοι απληστία. Και εκείνοι που δεν έχουν προστάτες περιφρονούνται. Η ιδιοκτησία φέρνει πολλές ανησυχίες. Στη φτώχεια υπάρχει θλίψη. Αυτός που ζητά τη βοήθεια ενός άλλου γίνεται σκλάβος του. Αυτός που θρέφει τους άλλους δέχεται αγάπη. Εκείνος που δεν το κάνει, φαίνεται αγχωμένος. Όπου μπορεί να ζει, όποια δουλειά μπορεί να κάνει, είναι δυνατόν ακόμη και για μια στιγμή να βρει καταφύγιο για το σώμα ή την ειρήνη για το νου; (…)
Γνωρίζοντας τον εαυτό μου και τον κόσμο, δεν έχω φιλοδοξίες και δεν αναμιγνύομαι στον κόσμο. Αναζητώ μόνο ηρεμία. Χαίρομαι την απουσία θλίψης», σημειώνει ο μεσαιωνικός Ιάπωνας μινιμαλιστής Kamo no Chomei (鴨 長明), μια από τις εμβληματικές ποιητικές πένες της πρώτης περιόδου Καμακούρα στο ρηξικέλευθο λογοτεχνικό του εγχείρημα An Account of a Ten-Foot-Square Hut, διαθλώντας τoν μακραίωνo ερωτικό διάλογο των Ιαπώνων με την απομόνωση. Η «Γκέισα της Τεχνολογίας» ή αλλιώς η κοσμοκράτειρα Ιαπωνία των πολλαπλών αντιφάσεων, των πλουραλιστικών αντιθέσεων αποβαίνει μια χώρα αδιάρρηκτα αιχμαλωτισμένη στην «παράνοια των καιρών» με τις ρίζες γερά θεμελιωμένες σε ένα γόνιμο κατάσπαρτο χωράφι με πολυδαίδαλες κερασιές και κλαδιά σε μια ξέφρενη αναρρίχηση για να προσεγγίσουν τον δυσπρόσιτο τεχνολογικό ουρανό ενός σμήνους από ουρανοξύστες.
Ίσως τελικά οι κερασιές να φαντάζουν προμηνύματα μιας τεχνολογικής σύγκλισης, αγγελιοφόροι μιας πρωτοφανούς τεχνολογικής Άνοιξης. Η Αυτοκράτειρα του τσαγιού αποδεσμεύεται από την χρυσή εποχή των θρυλικών «θεματοφυλάκων» της ιαπωνικής κουλτούρας, των αμφιλεγόμενων δολιοφθορέων πολεμιστών των σκιών, των επίλεκτων ταγμάτων νίτζα για να καλλιεργήσει υπερμεγέθεις ουρανοξύστες στα εγκαίνια μιας περιόδου έκρηξης της αστικοποίησης. Βραχυκυκλωμένα σύγχρονα οικογενειακά δίκτυα ελαττωμένης κοινωνικής αγωγιμότητας.
Ο αβυσσαλέος εκμοντερνισμός του σύγχρονου Ιαπωνικού βίου με τις ολοένα αυξανόμενες αμετροεπείς κοινωνίες και τις εθιστικές ροπές σε διαδικτυακά βιντεοπαιχνίδια σημάνει τον απόπλου της χώρας σε μια εποχή ατομικισμού. «Στην Ιαπωνία, όπου η ομοιομορφία εξακολουθεί να είναι πολύτιμη, και η φήμη και οι εξωτερικές εμφανίσεις είναι υψίστης σημασίας, η εξέγερση έρχεται σε σιωπηλές μορφές, όπως το hikikomori», επισημαίνει η Βιετναμέζα φωτογράφος Maika Elan σε ένα καλλιτεχνικό σαφάρι στις διφυείς όψεις της Ιαπωνίας, το «μοντέρνο και παραδοσιακό, πολύβουο και πολύ μοναχικό. Τα εστιατόρια και τα μπαρ είναι πάντα γεμάτα, αλλά αν προσέχετε, τα περισσότερα είναι γεμάτα με πελάτες που τρώνε μόνοι τους. Και στους δρόμους, ανεξάρτητα από την ώρα, θα βρείτε εξαντλημένους υπαλλήλους γραφείου».
Όταν «πηγαίνεις έξω είναι φυλακή»
Μέσα στην πολυπρόσωπη αυτή μοναχικότητα αναδύονται οι ορδές καινότροπων ερημιτών που αποσύρονται από την κοινωνική νόρμα καθώς σφραγίζονται στα προσωπικά δεσμωτήριά τους, τα εικονικά τους σπήλαια, εκπληρώνοντας τον μύθο της αυτόχθονης θρησκείας των Ιαπώνων, Shinto για την Θεά που «λάμπει στους ουρανούς», Amaterasu. Η θηριωδία οργής του αδερφού της άρχων των θαλασσών και των καταιγίδων, Susanoo παρώθησε την τεθλιμμένη θεά της γονιμότητας στον εγκλεισμό της σε ένα σπήλαιο που κλείδωσε με έναν τεράστιο βράχο, παρασύροντας στο κρησφύγετό της και τον ζωογόνο Ήλιο με αποτέλεσμα να παραβιαστεί το σεντούκι του σκοτεινού κόσμου. Ο ασκός του Χάους απελευθέρωσε τα σκοτεινά πνεύματα που αποπειράθηκαν να καταπνίξουν την Ιαπωνία μέχρι την δελεαστική επάνοδο της Amaterasu. Ένας παλαιοχρονισμένος θρησκευτικός θρύλος που αγκιστρώνει 1 εκατομμύριο και πλέον Ιάπωνες από το καταγεγραμμένο σύνολο των 200.000 νέων και ενηλίκων hikikomori (引きこもり) εν έτει 2007 για να διασπαρθεί σε επίδοξους «ψηφιακούς μοναχούς».
Τα πορίσματα έρευνας του 2010 συνέτειναν στον επιπολασμό 1,2% του ιαπωνικού πληθυσμού με τον ιό των hikikomori. Μια καινοτόμα επιστημονική έκθεση αποπειράθηκε να λύσει τον πολύκροτο γρίφο της παθοφυσιολογίας των σύγχρονων ερημιτών αποκαλύπτοντας ότι η αποφευκτική διαταραχή προσωπικότητας αποβαίνει η πιο κοινή συννοσηρότητα στους hikikomori. Σε ένα πρώτο στάδιο διερευνήθηκε το πλέγμα σχέσεων μεταξύ των χαρακτηριστικών αποφευκτικής διαταραχής προσωπικότητας όπως εμπειρίες απόρριψης από οικογενειακό περιβάλλον και συνομήλικους, μειωμένη κοινωνική δικτύωση και έκδηλη ανικανότητα διατήρησης κοινωνικών δεσμών, των βιοδεικτών αίματος, των ψυχολογικών και συμπεριφορικών γνωρισμάτων μέσω της εφαρμογής ενός παιχνιδιού εμπιστοσύνης σε εθελοντές που δεν ανήκουν στην κοινότητα των hikikomori.
Τα χαρακτηριστικά της αποφευκτικής διαταραχής προσωπικότητας συσχετίσθηκαν αρνητικά με την υψηλής πυκνότητας λιποπρωτείνη-χοληστερόλη(HDL-C) και ουρικό οξύ(UA) στους άνδρες, ενώ ανέκυψε μια θετική σύνδεση με τα προϊόντα λύσης ινωδογόνου (FDP) και την C-Πρωτεΐνη υψηλής ευαισθησίας (hsSRP) στις γυναίκες. Σε αντιπαραβολή με τα αποτελέσματα των υγιών εθελοντών οι ασθενείς hikikomori πέτυχαν υψηλότερο σκοράρισμα στην αποφευκτική διαταραχή προσωπικότητας-όμοιο και στα δύο φύλα-με την εμφάνιση χαμηλότερων επιπέδων ουρικού οξέος στους άνδρες και χαμηλότερων δεικτών υψηλής πυκνότητας λιποπρωτείνης-χοληστερόλης στις γυναίκες. Η καινοτόμα έρευνα με τα πρωτοποριακά πορίσματά της συνέβαλε στην σταδιακή οικοδόμηση ενός συμπαγούς επιστημονικού εδάφους για την περαιτέρω άνθιση της διερεύνησης των άδηλων όψεων της υποκείμενης βιολογικής παθοφυσιολογίας των hikikomori.
“Συμβάλλει σε μια φυσική ροή που βοηθά την κοινωνία να γίνει πιο ισορροπημένη όταν υπάρχουν άνθρωποι που τολμούν να αγνοήσουν όλους τους κανόνες και αντίθετα να ανταποκρίνονται στις προσωπικές τους προτιμήσεις.”- Maika Elan
Η ανάδυση του όρου στα βάθη της δεκαετίας του 1970 από έναν ερευνητή-Yoshimi Kasahara ως «νευρική απόσυρση» ή taikyaku shinkeishou συνέτρεξε σε μια καθολική αφύπνιση της ιαπωνικής κοινωνίας που ενέσκηψε στο ιδιότυπο αυτό ψυχοπαθολογικό σύνδρομο «εκείνων που βρίσκονται σε ανάπαυλα στο σπίτι τους, διάρκειας τουλάχιστον έξι μηνών, με την έναρξη του δεύτερου μισού της τρίτης δεκαετίας της ζωής και για τους οποίους άλλες ψυχιατρικές διαταραχές δεν μπορούν να εξηγήσουν το κύριο σύμπτωμα της απόσυρσης» -όπως σημειώνει ο εξέχων Ιάπωνας ψυχίατρος-διασπορέας του όρου, Tamaki Saito το 1998 κατά την την οικονομική «εποχή των παγετώνων» που σκέπασε ως ταφόπλακα τους στόχους χιλιάδων νέων.
Ο όρος hikikomori ως σύζευξη του ρήματος hiki-«για απόσυρση» και komori-«να είναι μέσα» λογίζεται κοινός παρονομαστής ενός φαινομένου κοινονικοπολιτισμικής ψυχικής υγείας που «εκκολάφθηκε» κατά την αποκέντρωση, τη μαζική μετοίκηση γενεών από τις υπαίθρους στους αστικούς ιστούς με εναρκτήριο λάκτισμα τη δεκαετία του 1960. Οι ξεριζωμένοι επίδοξοι Ιάπωνες καριερίστες λησμόνησαν τους αδιάρρηκτους δεσμούς με το jikka τους, το ιθαγενές χωριό αλλά και τις θρησκευτικές πανηγύρεις-διαμεσολαβητές της σύνδεσης μεταξύ της κοινότητας των θνητών και των kamisama-θεών. Το «ξεχείλωμα» του αρραγούς ψυχολογικού διχτυού ασφαλείας για τον καθημερινό μαραθώνιο επιβίωσης σε συνδυασμό με τον οικονομικό μαρασμό στις αρχές της δεκαετίας του 90’ αλλά και την μείζονα οικονομική καταιγίδα του 2007, την εποχή των προσλήψεων, της στασιμότητας ή αλλιώς shushoku-hyougaki «εκτροχίασε» χιλιάδες νέους Ιάπωνες.
Εάν απομακρυνθείτε από τις ράγες της κοινωνίας, δεν μπορείτε πλέον να επιστρέψετε
Ευάλωτοι νέοι χωρίς τα βαρίδια του πολιτισμικού παρελθόντος ίπτανται με τα «κατακρεουργημένα φτερά» σε μια ad profundis αναδιάρθρωση της υπερ-ανταγωνιστικής αγοράς εργασίας, με άκαρπες συνεντεύξεις, ατυχείς απολύσεις που αδειάζουν τους δείκτες αυτοπεποίθησης οδηγώντας στην αποστειρωμένη ζωή των hikikomori. Μια πιθανή πρόσληψη σε μεγάλη εταιρεία με τη συνακόλουθη συνάθροιση μιας στοίβας υποχρεώσεων που θα καταρτίσει τη λίστα των παραγωγικών υπαλλήλων παράγει αυτοματοποιημένους στρατιώτες σε ένα καθεστώς οργίλους, αθέμιτης αντιπαλότητας. Χωρίς τις στέρεες ρίζες που τους συγκρατούν σε σταθερά εδάφη και τη συμπονετική αρωγή του περιγύρου, τα φτερά των επίδοξων Ικάρων που αποπειρώνται την κοινωνική τους αναρρίχηση κατακαίονται από τις φλογερές ανταύγειες του Ήλιου.
Η δυστοκία των γονέων να σταθούν ως συμπαραστάτες στο απελευθερωτικό πέταγμα των παιδιών από την προγονική φωλιά με την παράλληλη μακραίωνη ιαπωνική παράδοση της φροντίδας των γηραιότερων από τους νεότερους ζώνει σαν σιδερένια θηλιά τους επιγόνους που κρύβονται στην σκιά της υπερπροστατευτικής οικογενειακής ασπίδας. Συγχρόνως το αλύγιστο εκπαιδευτικό σύστημα των υψηλών προσδοκιών καρατομεί τους μαθητές που αποπροσανατολίζονται στους ελικοειδής λαβυρίνθους των χαμένων ευκαιριών. «Το σχολείο είναι μια μονοκαλλιέργεια, ο καθένας πρέπει να έχει την ίδια γνώμη», δηλώνει ένας από τους επισκέπτες του κέντρου υποστήριξης hikikomori της πόλης Φουκουόκα, ο 34χρονος Haru.
Το να είσαι μέσα στον κόσμο, τι ενόχληση! Το να μην είσαι, τι δράμα!
Ταλεϋράνδος, Γάλλος Υπουργός Εξωτερικών
Η δίχρονη «φυλάκιση» του 19χρονου μεταμοντέρνου ερημίτη Ιάπωνα T.M. σε ένα εκ των δύο δωματίων του αστικού διαμερίσματος της οικογένειάς του που διακόπτεται από τις «επισκέψεις» των δίσκων που αφήνει η μητέρα του στο κατώφλι της κρεβατοκάμαρας όπου διαβιώνει 23 ώρες καθημερινά, τη διαρκή πλοήγηση στο διαδίκτυο, την πολύωρη αναδίφηση στην ανάγνωση manga αλλά και συναναστροφή σε διαδικτυακούς πίνακες ανακοινώσεων. Η υψηλή ακαδημαϊκή επίδοση του T.M. σε τροχιά σύγκλισης με το επαρκές γνωστικό του υπόβαθρο συγκρούεται με το αίσθημα απόσυρσης από το γυμνάσιο ένεκα έλλειψης κινήτρων και την αποδέσμευση από το κοινωνικό σύμπλεγμα των συμμαθητών του. Σωρεία εξετάσεων ψυχικής υγείας και νευροψυχολογικών δοκιμών δεν εγκυμονεί γνωστικές ανωμαλίες για τον 19χρονο.
Λίγο πιο πέρα ο 24χρονος hikimomori Chujo κατόπιν ατελέσφορης απασχόλησής του σε γραφείο για διάστημα ενός έτους που τον φιλοδώρησε με ένα έντονο άλγος στο στομάχι εγκλωβίστηκε στο προσωπικό του δωμάτιο- «θερμοκήπιο» όπου καλλιεργεί τους σπόρους του ανείπωτου ονείρου του για σταδιοδρομία στο πεντάγραμμο και ειδικότερα στην όπερα υπό την άγρυπνη παντεπόπτευση των γονιών του. Τα επίμονα κελεύσματα της οικογένειας του Chujo για ανάληψη των ηνίων της οικογενειακής επιχείρησης μέσα από πρακτικές επίπληξης προκάλεσε ένα κουβάρι από αισθήματα αισχύνης και αναστάτωσης που κλείδωσε τον 24χρονο στο προσωπικό φρούριό του επί ένα χρόνο προτού εξαναγκασθεί σε ένταξη σε πρόγραμμα υποστήριξης. «Αρχικά, νόμιζα ότι ήταν τεμπέληδες και εγωιστές», παραδέχεται η πολυβραβευμένη φωτογράφος του δρόμου Maika Elan η οποία με το πέρας του χρόνου και την περαιτέρω γνωριμία με το φαινόμενο ψηλάφησε τα πολλαπλά επίπεδα της στοχαστικότητας των hikikomori.
Η αδελφή ενοικίασης, Oguri Ayako σε μια τρίτη επίσκεψή της στο επί δεκαετίες «καταφύγιο» του 40χρονου hikikomori, Kobayashi Haruto αφήνει εμπρός της θύρας του ένα γράμμα επιχειρώντας να καταλύσει τις αντιστάσεις του που τον διατηρούν σε «κοινωνική αποστασία». Τον Αύγουστο του 2016 η πολύμηνη επίσκεψη της «αδελφής ενοικίασης» στο δωμάτιο του 34χρονου Ikuo Nakamura που είχε τεθεί σε μια προσωπική επτάμηνη καραντίνα καρποφορεί έναν έρωτα-απελευθερωτή. Η λυτρωτική Έξοδος του 34χρονου από την πολύχρονη κοινωνική σίγαση ενθάρρυνε την απόφασή του να συνεχίσει την σκυταλοδρομία των «αδελφών ενοικίασης» με σκοπό να προσηλυτίσει και άλλους hikikomori στην ελευθερία. Όπως ένας μοναχικός σαμουράι(rounin) που χάνει τον αφέντη του, o ανυπεράσπιστος hikikomori χωρίς τη βαθιά ριζωμένη ηθική του πολεμιστή άγεται και φέρεται στις ριπές του διαβρωτικού αυτού φαινομένου.
Ένα παρατημένο γεύμα κείτεται στην πόρτα του δωματίου, πανιά και αποκόμματα εφημερίδων ως ονειροπαγίδες άτακτα κρεμασμένα από τα παράθυρα που αποτρέπουν τις επίδοξες αχτίνες του ήλιου να λούσουν τη φωλιά με τους αναρίθμητους τόμους βιβλίων, τα πεταμένα καταγής βιντεοπαιχνίδια, ένα ξεχασμένο ενυδρείο, αντικείμενα που ζωντανεύουν μέσα στο ανοργάνωτο, σκιερό Βασίλειο των hikikomori, το «νεκροταφείο των κοινωνικών ζωών» τους. Η ακούσια αντι-κουλτούρα της ανάγκης αυτό-απομόνωσης ως ένας φαύλος κύκλος αντιφάσεων με τα όνειρα και τους εφιάλτες να φιλιώνονται σε μια παλινδρόμηση ανάμεσα στην εικονική ζωή και τον κοινωνικό θάνατο, αντικατοπτρίζεται στα μηχανήματα της τεχνολογίας που «ξεγελούν» παροδικά τον πόνο των ερημιτών.
Οι hikikomori μετεωρίζονται στο δίπολο ενός φρενήρους, αφειδώλευτου καταναλωτικού εθισμού και την απόσπαση της προσοχής που εμπορεύεται ο σύγχρονος αδηφάγος πολιτισμός, γεμίζοντας τα κενά με το παυσίπονο της αδράνειας. Παρά την αποσύνδεση του φαινομένου από συγκεκριμένες ψυχικές διαταραχές οι ειδικοί ανίχνευσαν συμπεριφορικά και ψυχιατρικής φύσεως ζητήματα που ανέκυψαν από την σχολική αποδέσμευση, την έλλειψη βασικών κοινωνικών δεξιοτήτων έως και τα αντιφατικά συμπτώματα του συνδρόμου διάχυσης προσωπικότητας του Erickson.
Η ιαπωνική ιδέα του Gambari, της ψυχικής ανθεκτικότητας δηλαδή να βαδίζεις σε κακοτράχαλα μονοπάτια με πυξίδα την εκπλήρωση των στόχων σου-do your best, μία από τις ύψιστες αρετές του ιαπωνικού κόσμου με την συνακόλουθη έκκληση για τη μεγιστοποίηση της παραγωγικότητας και την τελική κατάκτηση του ευδαίμονα βίου με τις απαραίτητες κοινωνικές ανταμοιβές τοποθετούνται στον αντίποδα της συλλογιστικής των hikikomori, αντιπροσωπεύοντας την πρώτη υπαναχώρηση από την κοινότητα. Συχνά η επιστημονική κοινότητα τείνει σε μια συσχέτιση του φαινομένου με το συμπτωματολογικό ιστορικό του αυτισμού, της κατάθλιψης, αγοραφοβίας και κοινωνικού άγχους.
Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.
Μανόλης Αναγνωστάκης, Ποιητής
Η αιχμαλωσία σ’ ένα κλουβί κοινωνικού κονστρουκτιβισμού με την αέναη πάλη ανάμεσα στους hikikomori και το σύνολο της κοινότητας εσωκλείεται στην γκρίζα ζώνη ασάφειας-αφάνειας της ιαπωνικής έννοιας Aimai. Η ανοσία των Ιαπώνων στην αμφισημία που θεωρούν ως χρηστικό εργαλείο για την εγκατάσταση της αρμονίας και την αποχή από τις ατελέσφορες συγκρούσεις θρέφει σε ένα μεταμοντέρνο επίπεδο την σκοτεινή πλευρά των hikikomori. «Είμαι Hikikomori . «Είμαι εδώ και αρκετά χρόνια. Δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η «σκληρή αγάπη» καθόλου! Έχουμε γίνει έτσι λόγω της αυξανόμενης πίεσης και πίεσης! Το εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει πραγματικά να πάει για μια πλήρη αναθεώρηση. Σοβαρά. Η απομνημόνευση και ο μονότονος τρόπος διδασκαλίας είναι τόσο ξεπερασμένη! Δεν είναι περίεργο που πολλοί από εμάς γυρίζουν στο Hikikomori! Θα μπορούσα να είχα επιλέξει έγκλημα ή χειρότερα, αυτοκτονία. Αλλά δεν το έκανα! Επέλεξα την αυτο-φυλάκιση όπου ζω.
Είναι μοναχικό, βαρετό, λυπημένο, χωρίς αγάπη, χωρίς σεξ, και καθώς εμείς οι άνθρωποι χρειαζόμαστε επαφή με άλλους ανθρώπους, θα είμαι ο πρώτος που θα παραδεχτώ ότι είναι κρίμα που πρέπει να εξαναγκαστώ σε αυτήν τη θέση. Οι περισσότεροι από εμάς, όπως και εγώ, συμπεριλαμβάνομαι στους μη βίαιους. Είναι κρίμα να ακούμε και να μαθαίνουμε ότι ορισμένοι από εμάς καταφεύγουμε στη βία. Χρειαζόμαστε πιο κριτική σκέψη εκπαίδευσης, με μεγαλύτερη ευελιξία και ανοχή. Αυτός είναι ο βουδιστικός τρόπος να κάνουμε πράγματα. Ίσως το εκπαιδευτικό μας σύστημα να έφτασε σε αυτό το τέλος. ΠΑΡΑΚΑΛΩ σταματήστε να μας κατηγορείτε! Έχουμε πέσει θύματα του συστήματος ΣΑΣ! Είμαστε τα παιδιά σας! Είμαστε πράγματι το μέλλον της Ιαπωνίας! Σας ευχαριστώ!», καταλήγει το σημείωμα ενός αναγνώστη στη διαδικτυακή εφημερίδα Japan Today σε ένα κρεσέντο αυτοσυνειδησίας, εγείροντας προβληματική περί του ανταγωνιστικού-μονόφθαλμου ιαπωνικού εκπαιδευτικού συστήματος που απεκδύεται τα προσοδοφόρα αγαθά της κριτικής παιδαγωγικής.
πηγή εικόνας: theschooloflife.com
Τα σπασμένα κομμάτια μιας σμπαραλιασμένης ιαπωνικής κοινωνίας επικολλώνται καθώς κουβαλούν ως παράσημα τις χαραγμένες με χρυσό ουλές τους. Στην αισθητική του Ζεν, τα καταλάθος διαρρηγμένα κομμάτια μιας γλάστρας, ενός κεραμικού σκεύους πρέπει να επανασυναρμολογηθούν με βερνίκι και μια ισχυρή χρυσή σκόνη που θα σπινθηροβολά μέσα από τις σχισμές της, αφήνοντας το φως να διαπεράσει τις πολύτιμες φλέβες του χρυσού. Η παραδοσιακή τεχνική κεραμικής διόρθωσης Kintsungi (金 継 ぎ) που συσμίγει τον χρυσό-kin με τη ξυλουργική-tsungi, επιστρατεύεται από τον πρώην hikikomori, καλλιτέχνη Atsushi Watanabe στο ευρηματικό του έργο «Tell me your scars».
Στο πλαίσιο αυτής της καλλιτεχνικής δημιουργίας, οι άνθρωποι κλήθηκαν να διαμοιραστούν ανώνυμα σε έναν ιστότοπο μηνύματα συναισθηματικού πόνου τα οποία κατόπιν κατέγραφε ο Watanabe σε πλάκες που κομμάτιαζε και εν συνεχεία «ανάσταινε» μέσω της ιαπωνικής τεχνικής Kintsungi. Ως εκ τούτου απηύθυνε ένα κάλεσμα να μετατρέψουμε τις χαραγμένες ουλές σε θυρεό και να «ακούσουμε τις τρεμάμενες φωνές που συνήθως δε μπορούν να ακουστούν».
Πηγή εικόνας: Nito Souji
Ο επιπολασμός του ιού της μοναξιάς και της κοινωνικής παθητικότητας στις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισπανία, τη Γαλλία και τη Νότιο Κορέα με θρυαλλίδες την εισοδηματική ανισορρόπηση, το αποτυχημένο κοινωνικό ισοσύγισμα, την οικονομική ευθραστότητα αλλά και τη φθίνουσα κοινωνική κινητικότητα μετατρέπεται στο σύγχρονο καύσιμο που τροφοδοτεί τις μηχανές καινοφανών επιχειρηματιών και τεχνολόγων ανά τον κόσμο.
Πηγή εικόνας: Illustration by Javier Jaén
Η δυνατότητα ενοικίασης οικογένειας μέσω της ιαπωνικής εταιρείας «Family Romance», η σχεδίαση της προσωπικότητας ενός εικονικού φίλου και ο καθορισμός της αλληλεπίδρασης με αντίτιμο 25$ μηνιαίως στην εφαρμογή «Invisible Boyfriend», ο Hikari Azuma, ένας ολογραφικός σύντροφος από την εταιρεία Gatebox, η παραγωγή του πρώτου εικονικού φίλου με την τεχνητή νοημοσύνη από την Replica AI οδηγούν στην «προσελήνωση» του ανθρώπου στις δυσπρόσιτες μεριές της μοναχικότητας με την επίκληση τεχνολογικών φαρμάκων για την καταπολέμησή της. Η σύσταση ενός Υπουργείου Μοναξιάς στην Ιαπωνία του 2021 ως συνέχεια της σκυταλοδρομίας διορισμού ενός Βρετανού Υπουργού Μοναξιάς το 2018 επιχειρεί να ανακουφίσει από το βρόχο της μοναξιάς εκατομμύρια πολίτες.
Πηγή εικόνας: REUTERS/Kim Kyung-Hoon
Εγκλωβισμένοι μέσα στις «καχεκτικές» σπασμένες γυάλες τους μακριά από τη φενάκη του μεταμοντέρνου κονστρουκτιβισμού, οι πολεμιστές hikikomori «αιωρούνται ανάμεσα στους δύο πόλους συνειδητοποίησης και απώλειας της ύπαρξης», μνήμης και απόλυτης λήθης συγκολλώντας τα ριφθέντα κομμάτια καταγής πλάι στους αναρίθμητους τόμους βιβλίων, τα πεταμένα βιντεοπαιχνίδια, το παρατημένο έμπροσθεν της θύρας αντέτι για να «γιατρέψουν» με την χρυσόσκονη του Gambari βαθιές ουλές που αιμορραγούν ακατάσχετα λιμνάζοντας στην εναγώνια προσπάθεια των ανθρώπων να περάσουν αβρόχοις ποσί στην απέναντι σκοτεινή όχθη της «κοινωνικής αυτοκτονίας».
Το κοινωνικό χάος, ο εκπαιδευτικός φαρισαϊσμός κρατά το κλειδί εκατομμυρίων δωματίων που μετατρέπονται στα ιδανικά σύγχρονα ψυχολογικά κολαστήρια. Και η φλέβα χρυσού στέκει εκεί για να υπενθυμίζει την ευθραυστότητα του ανθρώπινου κόσμου, τις ουλές που θα πέσουν σε λήθαργο μέχρι να ξυπνήσουν και πάλι σε έναν επόμενο ανεπαίσθητο κραδασμό. Ίσως να αποστρεφόμαστε την έρημο μόνο μέχρι να ανακαλύψουμε την προσωπική μας όαση.
Πηγές:
- The plight of Japans modern hermits, ανακτήθηκε από www.bbc.com, τελευταια πρόσβαση στις 26.04.2021
- What is Hikikomori, the Japanese phenomenon of extreme social isolation — and why it seems to be spreading, ανακτήθηκε από www.zmescience.com, τελευταία πρόσβαση στις 26.04.2021
- Covid Hikikomori: An Ode To Those Who Might Never Emerge From Lockdown, ανακτήθηκε από www.forbes.com, τελευταία πρόσβαση στις 26.04.2021
- Amaterasu, ανακτήθηκε από www.mythopedia.com, τελευταία πρόσβαση στις 26.04.2021
- Kintsugi 金継ぎ, ανακτήθηκε από www.theschooloflife.com, τελευταία πρόσβαση στις 26.04.2021
- The social suicide of Japan’s ‘hikikomori’, ανακτήθηκε από www.ucanews.com, τελευταία πρόσβαση στις 26.04.2021
- Hikikomori: The Postmodern Hermits of Japan, ανακτήθηκε από www.warscapes.com, τελευταία πρόσβαση στις 26.04.2021
- Hikikomori: understanding the people who choose to live in extreme isolation, ανακτήθηκε από www.thecosversation.com, τελευταία πρόσβαση στις 26.04.2021
- Pictures Reveal the Isolated Lives of Japan’s Social Recluses, ανακτήθηκε από www.nationalgeograohic.com, τελευταία πρόσβαση στις 26.04.2021
- Hikikomori artists – how Japan’s extreme recluses find creativity and self-discovery in isolation, ανακτήθηκε από www.theconverastion.com, τελευταία πρόσβαση στις 26.04.2021
- Alan R. Teo M.D., A New Form of Social Withdrawal in Japan: A Review of Hikikomori, ανακτήθηκε από www.ncbi.nlm.nih.gov.com, τελευταία πρόσβαση στις 26.04.2021
- Japan has appointed a ‘Minister of Loneliness’ after seeing suicide rates in the country increase for the first time in 11 years, ανκτήθηκε απόwww.insider.com, τελευταία πρόσβαση στις 26.04.2021
