Δεν είναι λίγες οι ιστορίες που έχουμε ακούσει κυρίως από τους παππούδες μας σχετικά με το πώς αντιμετωπίζονταν οι πιο “αδύνατοι” μαθητές κατά την εποχή που οι ίδιοι πήγαιναν σχολείο. Τιμωρίες, βέργα, επιπλήξεις και χλευασμός αποτελούσαν μία καθημερινότητα για τα παιδιά που δεν τα κατάφερναν επαρκώς. Ευτυχώς, με την πάροδο του χρόνου και την πρόοδο της επιστήμης, οι ειδικοί εστίασαν στις βαθύτερες ρίζες του προβλήματος βάζοντας στην άκρη έννοιες όπως η “τεμπελιά”, που μονοπωλούσαν έως τότε.
Την τελευταία εικοσαετία, ο όρος “μαθησιακές δυσκολίες” έκανε την εμφάνισή του, διαμορφώνοντας μία νέα πραγματικότητα την οποία η εκπαίδευση έπρεπε να διαχειριστεί. Οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι διαδραματίζουν βασικό ρόλο στην εκπαιδευτική διαδικασία, οφείλουν να ενημερωθούν σχετικά με τις μαθησιακές δυσκολίες, αλλά και να διαχειρίζονται με επιτυχία και υπομονή τους μαθητές που δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του σχολείου.
Τι είναι οι μαθησιακές δυσκολίες;
Επειδή πολλοί συνδέουν άδικα τις μαθησιακές δυσκολίες με την νοητική υστέρηση ή άλλες παθήσεις, θα ήταν χρήσιμο να ξεδιαλύνουμε τον ορισμό τους. Οι μαθησιακές δυσκολίες αποτελούν ένα σύνολο διαταραχών οι οποίες δυσκολεύουν το άτομο στο να προσλαμβάνει και να χρησιμοποιεί σωστά τον εκφραστικό λόγο, τη γραφή, την ανάγνωση, τις μαθηματικές ικανότητες. Να διευκρινιστεί επίσης πως οι διαταραχές αυτές είναι εγγενείς και έχουν άμεση σχέση με την εγκεφαλική λειτουργία. Mε έγκαιρη διάγνωση και βοήθεια, το παιδί δύναται να μάθει να ανταπεξέρχεται στις εκπαιδευτικές υποχρεώσεις. Oι μαθησιακές δυσκολίες, βέβαια, υπάρχουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Η διάγνωση ενός παιδιού με μαθησιακές δυσκολίες πρέπει να γίνεται εγκαίρως και με ιδιαίτερη προσοχή, κατόπιν των απαραίτητων εξετάσεων. Πριν αποδοθεί οποιοσδήποτε τίτλος, είναι ανάγκη να είμαστε σίγουροι πως το παιδί αντιμετωπίζει κάποιο τέτοιο ζήτημα χωρίς να κάνουμε παράλογους συνειρμούς (πχ. οικογενειακά προβλήματα = μαθησιακές δυσκολίες).
Ποια πρέπει να είναι η στάση των εκπαιδευτικών;
Σαν γενικό πλαίσιο, μπορούμε να πούμε ότι ένα βασικό χαρακτηριστικό που πρέπει να διαθέτουν οι εκπαιδευτικοί είναι η ενημέρωση. Σε ένα σχολείο που συνεχώς αλλάζει, η σχέση καθηγητή- μαθητή δεν μπορεί να παραμένει ίδια. Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ιδιαίτερη ευαισθητοποίηση σχετικά με τις μαθησιακές δυσκολίες, καθώς οι νεότεροι εκπαιδευτικοί αλλά και ένα μέρος των παλαιότερων δείχνει μεγάλο ζήλο στο να ενημερωθεί και να βοηθήσει τους μαθητές αυτούς.
Ακολουθούν μερικά χρήσιμα βήματα που μπορούν να βοηθήσουν τον μαθητή με μαθησιακές δυσκολίες να νιώθει μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας χωρίς να αισθάνεται πως υστερεί σε σχέση με τους υπόλοιπους.
Ο εκπαιδευτικός οφείλει :
1.Να “εμπλέκει” τους μαθητές αυτούς με ικανούς μαθητές της τάξης με στόχο να αισθάνονται πιο συγκεντρωμένοι βάζοντας τους σε διπλανές θέσεις και μπροστινά θρανία. Η παραμέλησή τους μπορεί να τους οδηγήσει στην εγκατάλειψη της προσπάθειάς τους και στην απογοήτευση.
2.Να μην ξεχωρίζει τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες έναντι των άλλων. Πιο συγκεκριμένα, η αντιμετώπιση καθώς και οι ευκαιρίες για συμμετοχή στην τάξη πρέπει να μοιράζονται ίσα χωρίς να “μειώνεται” κανενός η προσπάθεια. Η ανάθεση ξεχωριστής “δουλειάς για το σπίτι” πρέπει να γίνεται διακριτικά και ανάλογα με τις ανάγκες του μαθητή με μαθησιακές δυσκολίες.
3. Ίσως το βασικότερο: η επιβράβευση. Κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει επαρκώς το πόσο σημαντική είναι μία καλή κουβέντα σε αυτή την περίπτωση. Σε μία καθημερινή μάχη για να συγχρονιστούν με τους συμμαθητές τους, αυτά τα παιδιά αξίζουν να ακούν ένα “μπράβο” ώστε να μην απογοητεύονται και να συνεχίζουν την προσπάθεια.
