Σε όλους μας έχει τύχει ορισμένες φορές, να καθίσουμε γύρω από το ίδιο τραπέζι με ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας από τη δική μας. Όπως για παράδειγμα με τους γονείς μας! Συζητήσεις, γέλια, κουβέντες, αναφορά στα νέα της εβδομάδας που πέρασε από όλες τις πλευρές…Και κάπου εκεί μέσα στις όμορφες κουβέντες και τη ζεστή ατμόσφαιρα κάποιος θυμάται και ξεκινάει την περιγραφή μιας όμορφης ανάμνησης των παιδικών του χρόνων! Η γλυκιά νοσταλγία των παιδικών χρόνων!
Είναι, λοιπόν, γεγονός ότι η παιδική ηλικία που ο κάθε άνθρωπος έχει βιώσει, τον συντροφεύει και τον ακολουθεί σε όλα τα στάδια της ζωής του. Υπάρχουν, ωστόσο, πολλά είδη αναμνήσεων που σχετίζονται με τα βιώματα του καθενός μας. Υπάρχουν, λοιπόν, οι αναμνήσεις εκείνες που μας φέρνουν στη μνήμη όμορφες εικόνες, όπως χαρούμενες οικογενειακές στιγμές, ανέμελες στιγμές με τους φίλους μας, τα ωραία καλοκαίρια στο χωριό μας και στη φύση που απολαμβάναμε το παιχνίδι και το γέλιο και η χαρά ήταν μονίμως ζωγραφισμένη πάνω στα χείλη μας. Όμως, υπάρχουν και εκείνες οι αναμνήσεις που μας φέρνουν στο προσκήνιο εικόνες που μας προκαλούν και δυσάρεστα, πολλές φορές, συναισθήματα. Μας γυρνάνε πολλά χρόνια πίσω, και ξαναζωντανεύουν μπροστά μας στιγμές δύσκολες, επίπονες, θυμίζοντάς μας για παράδειγμα, χειμώνες γεμάτους χιόνι, χωρίς θέρμανση, σε ένα σπίτι στο χωριό που μπορεί να προσφέρει μόνο τα ελάχιστα σε μια οικογένεια φτωχή αλλά με πλούσια καρδιά. Ζωντανεύει ξανά μπροστά μας η εικόνα εκείνη που η ταλαιπωρημένη σου μητέρα μέσα στο πολύ χιόνι, έφευγε σιγά-σιγά από το σπίτι, ανοίγοντας δρόμο μέσα στο χιονιά για να μπορέσει να φτάσει στα ζώα, να ταΐσει και αυτές τις ψυχές για να μπορέσουν να επιβιώσουν μέσα στον άγριο χειμώνα κι έτσι να εξασφαλίσει και την τροφή που πρέπει για την οικογένειά της, ενώ εσύ, μικρός καθώς ήσουν, την περίμενες μπροστά στο παράθυρο από το μικρό σπιτάκι, καρτερώντας την να γυρίσει πίσω και φωνάζοντάς της: «Μαμά!».
Αναμνήσεις… Άλλοτε γλυκές και άλλοτε πικρές. Άλλοτε τις θυμόμαστε με χαρά και ευχαρίστηση και άλλοτε τις θυμόμαστε με λύπη και απογοήτευση. Άλλοτε μας προκαλούν ευχάριστα συναισθήματα και νοσταλγία και άλλοτε μας προκαλούν δυσαρέσκεια και μια μικρή μελαγχολία. Όπως και να έχει, πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι αυτή η παιδική ηλικία και αυτά τα παιδικά χρόνια που περάσαμε, η αγάπη και η ζεστασιά που πήραμε από την οικογένειά μας, μάς έκαναν αυτό που είμαστε σήμερα! Οπότε, κάθε φορά που ανατρέχουμε στις αναμνήσεις αυτές, οφείλουμε να αισθανόμαστε υπερήφανοι και γενναιόδωροι απέναντι στη ζωή για τα όσα δημιουργήσαμε και καταφέραμε απέναντι στις δυσκολίες!
Αφιερωμένο στον μπαμπά μου…
