Αποτελεί κοινό τόπο ότι οι άνθρωποι κρίνουν με τεράστια ευκολία το κάθε σώμα γύρω τους. Η εμφάνιση και το σώμα στοχοποιούνται καθημερινά και αδιαλείπτως δυστυχώς από τον καθένα μας. Το να κρίνουμε το σώμα μας ή το σώμα του άλλου δυστυχώς είναι οικουμενικό και πολιτισμικό πρόβλημα με τεράστιες διαστάσεις. Οι επιπτώσεις που δημιουργεί αυτή η συμπεριφορά πολλές φορές είναι ανυπολόγιστες και μπορούν εύκολα να πληγώσουν. Άλλωστε η κριτική για κάτι που τυχαία δεν είμαστε, ποτέ δεν είχε θετικά αποτελέσματα σε κανέναν. Οι απεικονίσεις γύρω μας μέρα με τη μέρα μας πείθουν ότι κάνουμε λάθος με το σώμα μας, το μοναδικό εργαλείο που μας ανήκει. Κάτι πολύ σημαντικότερο από μία απλή εμφάνιση. Σταδιακά η κριτική καταλήγει σε σκέψεις και οι σκέψεις συνήθεια του νου που μας εγκλωβίζει. Έτσι αρχίζει ένας πόλεμος με το αδύνατο, το άπιαστο ανύπαρκτο τέλειο. Πώς όμως μπορεί κανείς να φτάσει να κάνει ειρήνη με το σώμα του;
Η απαρχή της εικόνας
Η βασική μας αυτοαντίληψη για την εικόνα του εαυτού μας ήδη διαμορφώνεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Η αντίληψη που έχει κανείς για το σώμα του μπορεί να είναι είτε θετική είτε αρνητική από το παρελθόν του και από το κοντινό του περιβάλλον. Σίγουρα η οπτική των γονιών μας είναι από τις πρώτες εμπειρίες κριτικής που βιώνουμε για το σώμα μας. Από εκεί πηγάζει και η πρώτη αντίληψη για την αυτοεικόνα μας. Οι πρώιμες εμπειρίες επηρεάζουν τον τρόπο που βλέπουμε τον εαυτό μας και παραμένουν πηγές για ανακριβή αυτοκριτική σε όλη μας τη ζωή.
Οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν προβλήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης μπορούν να τις εντοπίσουν σε συναισθήματα ταπείνωσης, απόρριψης ή απογοήτευσης από τα οποία υπέφεραν στην παιδική τους ηλικία. Όταν τα μικρά παιδιά αναζητούν την προέλευση αυτών των συναισθημάτων, συχνά κοιτάζουν μέσα τους αντί να βρίσκουν σφάλματα σε έναν ενήλικα από τον οποίο εξαρτώνται. Συνεπώς, ένα από τα πιο εύκολα σημεία για να αποδώσουν το φταίξιμο είναι η εμφάνισή τους.
Η αναγνώριση
Η αρχή βρίσκεται στην αναγνώριση ότι αυτό το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με το ίδιο το σώμα. Όλη αυτή η κριτική σχετίζεται με εξωτερικούς παράγοντες και μόνο. Οι ρίζες του θέματος απλώνονται σε πολλούς παράγοντες όπως παραδείγματος χάριν ο καπιταλισμός, η μόδα και η διαφήμιση αλλά και οι πατριαρχικές ιδέες που ταλανίζουν ένα γυναικείο σώμα. Φυσικά, το πρόβλημα είναι κοινό και στα δύο φύλα και η ανθρώπινη κριτική δεν κάνει πάντοτε διακρίσεις. Στην εποχή που ζούμε είναι πολύ εύκολο να βιώσει κανείς την σύγκριση με τα αφύσικα πρότυπα των διαφημίσεων. Ακόμα πιο εύκολο είναι να κατακλυστεί από τις αφιλόξενες για το σώμα ιδέες του πατριαρχικού προτύπου.
Η αναγνώριση ότι τίποτα από όλα αυτά δεν έχει ρεαλιστική υπόσταση για την πραγματική αξία του σώματος αλλά και ο θυμός είναι το επόμενο βήμα. Όταν αναγνωρίζει κανείς ότι το πρόβλημα είναι εξωτερικό μπορεί και να εστιάσει στην αντιμετώπισή του. Αυτό προϋποθέτει μία μεγάλη και πραγματικά δύσκολη αλλαγή. Μία δημιουργία καλύτερης σχέσης με τον εαυτό και την εικόνα. Όταν σταματάει κανείς να βλέπει τον εαυτό του ως πρόβλημα, μπορεί να συνδεθεί με την πραγματική πηγή δύναμής του. Έτσι γίνεται ο ίδιος η λύση που ψάχνει.
Η λειτουργία του σώματος
Μεγάλης σημασίας είναι η έννοια της χρησιμότητας του σώματος για την αντιμετώπιση αυτού του θέματος. Εστιάζοντας στη λειτουργία του σώματος αντί της μορφής του, βλέπουμε το μοναδικό μέσο για ζωή. Δε βλέπουμε πια μία αφορμή για άχαρη κριτική αλλά μία πηγή ζωής και ενέργειας. Βλέπουμε το σώμα μας και όλα όσα μπορεί να κάνει. Είναι εκείνο που μας στηρίζει, μας ικανοποιεί, μας δίνει την ευκαιρία να ζούμε νέες εμπειρίες και πολλά ακόμα. Επιπλέον, η προσφορά του είναι ανυπολόγιστης αξίας και φυσικά αυτή η αξία δεν μπορεί να συγκριθεί με την αξία ενός ταπεινωτικού σχολίου.
Αντί λοιπόν να σκεφτεί κανείς πως θα ικανοποιήσει τις παράλογες απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας, μπορεί να στραφεί σε μία άλλη οπτική. Η λύση είναι να βρούμε τρόπους για να λειτουργεί το σώμα μας καλύτερα και με περισσότερη ενέργεια. Ένα υγιές σώμα δεν συγκρίνεται επ’ ουδενί με ένα ανασφαλές και επιβλαβές για την ψυχική και σωματική υγεία κοινωνικό πρότυπο.
Η ευγνωμοσύνη
Σε συνδυασμό με την αντίληψη ότι το σώμα είναι πολλά περισσότερα από μία απλή εικόνα, η ευγνωμοσύνη γι’ αυτό είναι σημαντική. Η προσπάθεια που δίνει κανείς για να πετύχει το συναίσθημα της ευγνωμοσύνης είναι σίγουρα μεγάλη. Ειδικά όταν δρα ενάντια σε κριτικές και ανασφάλειες που αφορούν τον ίδιο. Η ευγνωμοσύνη είναι μια μακροσκελής πορεία προς την ειρήνη με τον εαυτό και το σώμα. Νιώθοντας κανείς ευγνώμων για το σώμα του μπορεί να αντιληφθεί πολύ περισσότερες χαρές τις οποίες του προσφέρει αυτό. Επιτυγχάνεται η θετική και αισιόδοξη σκέψη και εκπληρώνεται η αυταξία. Ο άνθρωπος που καταφέρνει να είναι ευγνώμων για το σώμα του, καταφέρνει και να χαίρεται ανάγλυφα τη ζωή.
Το κλειδί για την επίτευξη της ευγνωμοσύνης προς τον εαυτό και το σώμα μας είναι η συνεχής και αδιάλειπτη προσπάθεια για τον στόχο. Η ψυχική διεργασία με γνώμονα το πόσο σημαντικό είναι το σώμα μας μας φέρνει πιο κοντά στο να αισθανόμαστε καλά μ αυτό. Η ουσία εδώ δεν είναι η αλλαγή πάντα του σώματος δηλαδή της ύλης για να εναρμονίζεται με τα εξωτερικά πρότυπα. Αντίθετα, είναι η ψυχική μας αλλαγή προς το καλύτερο. Γινόμαστε περήφανοι για το σώμα μας, το μέσο για να αφουγκραζόμαστε στο έπακρο τον κόσμο γύρω μας.
Οι νέες σκέψεις
Οι νέες σκέψεις είναι αυτές που θα έρθουν με τη σειρά τους να αντικαταστήσουν κάθε τι παλιό και αναχρονιστικό. Η συσσώρευση πολλών σκέψεων που μας κάνουν να αισθανόμαστε απαίσια για το σώμα μας ήρθε η ώρα να πάψει. Οι άσχημες σκέψεις συνήθως είναι οι συνήθειες και το μυαλό μας τις ακολουθεί πιστά. Εδώ τα καλά νέα είναι πως το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τις καλές, προσοδοφόρες σκέψεις που συμβάλλουν στην καλή ψυχική υγεία. Η αρνητική κριτική προς το σώμα και η σκληρότητα είναι τακτικές χωρίς αποτέλεσμα. Η εξάσκηση σε πιο ήπιες σκέψεις θα μας οδηγήσει σιγά σιγά και με υπομονή στο επιθυμητό αποτέλεσμα που είναι η αποδοχή. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να μας υποχρεώσει να ακολουθούμε πρότυπα που μόνο στόχο έχουν να μας κάνουν να νιώθουμε απαίσια για τον εαυτό μας.
Είναι καλό να μπορούμε μέσω της εξάσκησης σε αυτό να απαντάμε σε κάθε τοξική κριτική με μία επιβεβαιωτική και υγιής αλήθεια. Σκοπός είναι να μπορέσουμε να μιλήσουμε στον εαυτό μας όπως θα μιλούσαμε σε έναν φίλο που αγαπάμε και θέλουμε το καλό του. Να τον βοηθήσουμε να καταλάβει ότι αλλάζοντας τις σκέψεις του μπορεί να ανακτήσει τον έλεγχο των μηνυμάτων που δέχεται και αφομοιώνει.
Η αλλαγή
Τέλος, ο καλύτερος τρόπος για να συμφιλιωθεί κανείς με το σώμα του είναι να γίνει υπέρμαχος της αλλαγής και της απελευθέρωσης. Η υπεράσπιση της άποψης ότι ο καθένας υπάρχει σε αυτόν τον κόσμο με τελείως διαφορετικό σώμα είναι ότι πιο υγιές. Η διαφορετικότητα γύρω μας είναι ότι πιο σύνηθες. Βλάπτει λοιπόν την ψυχική μας υγεία να μην αποδεχόμαστε ότι ο καθένας μας είναι διαφορετικός και συνάμα μοναδικός και υπέροχος . Η εσωτερική διεργασία που συμβαίνει με τον εαυτό μας και τις απόψεις μας είναι πλέον έτοιμη να εφαρμοστεί και στην καθημερινότητα. Δεν αρκεί να πιστεύεις μονάχα ότι όλοι δικαιούμαστε ένα ελεύθερο από στερεότυπα σώμα.
Η πραγματική πληρότητα επέρχεται όταν το πιστεύω γίνει πράξη. Επιλέγουμε να είμαστε η φωνή αποδοχής που έχει ανάγκη κάποιος εκεί έξω. Αντί να είμαστε άλλη μία επικριτική άποψη για το σώμα κάποιου. Ο φίλος που αγωνίζεται να δείξει την πραγματική αξία του σώματος στον άλλον. Η προσφορά ενδυνάμωσης στους γύρω μας, σε όποιον νιώθουμε ότι το έχει ανάγκη, μας ανταμείβει πάντα. Ο καθένας εκεί έξω είναι ικανός να γίνει η πηγή ενδυνάμωσης που θα ήθελε να έχει και ο ίδιος. Να αποδυναμώσει τα αναχρονιστικά στερεότυπα που κουβαλάει το σώμα εδώ και αιώνες.
