«Την κοιτούσε που ξέσπασε σε ένα αυθόρμητο γέλιο. Παρατήρησε τις λεπτές ζάρες γύρω από τα μάτια της. Μίκρυναν και δάκρυζαν από ευθυμία. Ξαφνικά άρχισε κι αυτή να γελάει. Σαν να είχαν μοιραστεί κάποιο αστείο, που δεν ειπώθηκε καν. Γύρω τους ακούγονταν κι άλλα γέλια, ασυγκράτητα. Σε καλό μας, είπε όταν κάποια στιγμή σταμάτησε να γελά. Πάντως, ένοιωθε χαρούμενη ! Κάπως σαν ένας ομφάλιος λώρος ευθυμίας να ένωσε απροειδοποίητα μια ετερόκλητη παρέα…»
X.M
Μιλώντας για συναισθήματα συνηθίζουμε να τα ορίζουμε είτε ως ατομικά, είτε ως συναισθήματα των άλλων, αλλά κάποια μοιάζουν να μετακινούνται από άνθρωπο σε άνθρωπο. Η συναισθηματική μετάδοση εκκινεί από την βιολογική μας ικανότητα να μιμούμαστε τις εξωτερικές εκδηλώσεις των συνανθρώπων μας και καταλήγει στην υιοθέτηση της εσωτερικής τους κατάστασης.
Ο ασυνείδητος και αυθόρμητος συγχρονισμός εκφράσεων, κινήσεων ακόμη και ομιλίας οδηγούν πολλές φορές σε επόμενο συγχρονισμό των συναισθηματικών μας καταστάσεων.
Το σώμα καθρέφτης
Αρχικός τρόπος ανθρώπινης επικοινωνίας υπήρξε η «ανάγνωση» των εκφράσεων του προσώπου και της στάσης ή κίνησης του σώματος. Δεκάδες βιολογικών διαδικασιών φανερώνουν την άνεση, την αποδοχή, την αηδία ή τον φόβο. Ένα τεράστιο σύνολο συγχρονισμένων μυών κινούνται ή ακινητοποιούνται ανταποκρινόμενοι σε αντίστοιχα ερεθίσματα και νευρονικές οδηγίες. Στην εξέλιξή τους, τα ανθρώπινα όντα κατέκτησαν την ομιλία και η λεκτική επικοινωνία συμπλήρωσε -με προβάδισμα -τον κόσμο.
Αναντίρρητα, η γλώσσα του σώματος και οι ανθρώπινες εκφράσεις παραμένουν εξαιρετικά σημαντική γέφυρα επαφής.
Συναισθηματική προσαγωγή
Η συνειδητή σκέψη μας κατευθύνει στην δυνατότητα ταύτισης με την συναισθηματική κατάσταση των συνανθρώπων μας. Υψηλός βαθμός αυτής της ικανότητας εξασφαλίζει την ενσυναίσθηση. Στην πραγματικότητα αυτή η ψυχική διαδικασία είναι η εξέλιξη μιας πιο πρωτόγονης διαδικασίας, ενός είδους ενστικτώδους ενσυναίσθησης.
Είναι γεγονός ότι οι άνθρωποι παρατηρούν τα πρόσωπα των άλλων και αρχίζουν να νιώθουν όπως εκείνοι. Αυτή είναι η θεωρία ανάδρασης των μυών του προσώπου και αποτυπώνει την ιδιαιτερότητα αυτής της λειτουργίας. Τα σήματα ακολουθούν μια διαδρομή από τους μυς του προσώπου προς τον εγκέφαλο σε αντίθεση με την συνήθη αντίστροφη πορεία των ερεθισμάτων. Ο εγκέφαλος εισπράττει με τη σειρά του την μυική πληροφορία και αντιδρά κινητοποιώντας τους νευρώνες κάτοπτρα.
Ο εγκέφαλος εξασκείται συνεχώς να εκτελεί κινήσεις και συμπεριφορές άλλων, σαν να τις εκτελεί ο ίδιος. Ο συνοδηγός συντονίζεται με τον οδηγό ενός αυτοκινήτου. Πατά ασυναίσθητα φρένο! Ο οπαδός μιας ομάδας εκτινάσσεται από το κάθισμά του. Κινεί αυτόματα τα πόδια του για να μεταδώσει την ενέργειά του στην κίνηση του ποδοσφαιριστή. Εργαζόμενοι σε τηλεφωνικά κέντρα καθοδηγούνται να χαμογελούν, παρόλο που ο δέκτης των κλήσεων δεν τους βλέπει. Μια θλιβερή εικόνα προκαλεί δάκρυα, το γέλιο είναι μεταδοτικό και βαριεστημένα ακροατήρια κρύβουν με κόπο τα ομαδικά χασμουρητά τους.
Μετάδοση συναισθημάτων και διαπροσωπικές σχέσεις 
Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων είναι μια δυναμική δράση ανάμεσα σε υποκείμενα που έχουν έναν βαθμό αλληλεξάρτησης. Η εξάρτηση, ένθεν κακείθεν, μπορεί να είναι γνωστική, συναισθηματική ή συμπεριφορική.
Στην περίπτωση των συναισθημάτων και ιδίως όταν τα άτομα συμβιώνουν ή επικοινωνούν τακτικά, συγχρονίζουν ολόκληρες ομάδες συναισθημάτων. Σε πολλές περιπτώσεις η συνεχής ανατροφοδότηση προκαλεί την εγκατάσταση μιας μόνιμης ψυχοδυναμικής ταύτισης των μερών. Τους συνδέει, λοιπόν, ένας ιδιότυπος ψυχικός ομφάλιος λώρος. Συγκεκριμένα, μελέτες δείχνουν ότι τα αρνητικά συναισθήματα έχουν ισχυρότερη μεταδοτικότητα. Λογικά, οφείλουν αυτή την δυναμική στην ευαλωτότητα του αποδέκτη, λόγω των συνηθισμένων ανθρώπινων ανασφαλειών και τραυμάτων.
Εν τέλει
Είναι επιστημονικά αποδεκτό ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις αποτελούν τo κοινωνικό πλαίσιο που κατ’ εξοχήν αναδεικνύει τις κοινωνικές λειτουργίες του συναισθήματος. Αλληλεπιδρώντας, οι άνθρωποι μεταβολίζουν τα σήματα που προσλαμβάνουν, συγχρονίζοντας σε πολλές περιπτώσεις τα συναισθήματά τους. Καθώς η σχετική επίδραση είναι αντίστοιχη της ποιότητας των συναισθημάτων τους, είναι υγιέστερο να επιθυμούμε τον προσανατολισμό σε θετικές συμπεριφορές. Αντιθέτως, τα αρνητικά συναισθήματα δημιουργούν εγκλωβισμούς σε νοσηρό και στρεσογόνο ψυχικό περιβάλλον, επιβαρύνοντας και τους αποδέκτες και ναρκοθετώντας τις σχέσεις των ανθρώπων.
