Πολλά ζευγάρια φαίνονται αγαπημένα, άλλα φαίνονται απόμακρα και άλλα παρουσιάζουν εξάρτηση με διαφορετικές μορφές. Οι παράγοντες που καθορίζουν τη ψυχολογία του κάθε μέλους στη σχέση, δεν είναι πάντα οι προφανείς. Για παράδειγμα, οι γυναίκες ενδέχεται να χρειάζονται περισσότερη φροντίδα από τους άντρες. Οι άντρες από την άλλη πλευρά, μπορεί να νιώθουν την ανάγκη για επιβεβαίωση από την σύντροφό τους. Ωστόσο, πίσω από αυτές τις ανάγκες, μερικές φορές κρύβονται βαθύτερα αίτια.
Ατομικές ή αμοιβαίες ανάγκες
Σε κάθε σχέση, πέρα από τα κρυμμένα παράπονα, τα κρυμμένα πάθη ή και τα κρυμμένα χαρίσματα του καθενός, υπάρχουν και αμοιβαίες ανάγκες. Τα ζευγάρια συνήθως καταλήγουν “μαζί”, όχι για τις διαφορές τους, αλλά για τα πράγματα που τους ενώνουν. Ο κάθε άνθρωπος επιλέγει ένα άλλο άτομο ως σύντροφο, ακριβώς γιατί κάτι υπάρχει σε αυτόν που ενδεχομένως ποτέ δεν είχε βρει στο παρελθόν. Κάποιες φορές ξέρουμε τι θέλουμε να έχει το άτομο που έχουμε δίπλα μας. Ωστόσο, ορισμένες φορές μπορεί κάποιο άτομο να ξεπερνά τις ίδιες μας τις προσδοκίες. Ακόμη, καθώς δεν δομείται κανένας χαρακτήρας “κατά παραγγελία” κάποιος μπορεί να υστερεί σε ένα δικό μας στάνταρ. Ταυτόχρονα όμως, ο ίδιος μπορεί να υπερέχει σε κάποιο άλλο κομμάτι θετικό προς εμάς. Μέσα στις σχέσεις βέβαια, ξεχνάμε τον λόγο για τον οποίο είμαστε με το συγκεκριμένο άτομο και ψάχνουμε ξανά τι δεν μας αρέσει.
Ο λόγος για τον οποίο ξεχνάμε τι μας δένει με τον σύντροφό μας και αναζητούμε τα μονοπάτια που μας χωρίσουν σχετίζεται με το “εγώ” του καθενός. Ενώ μία σχέση βασίζεται στις αμοιβαίες υποχωρήσεις και τις αμοιβαίες ανάγκες, στρεφόμαστε στις ατομικές. Αρχίζουμε να σκεφτόμαστε τι μας λείπει, πού δεν μας καλύπτει ο σύντροφός μας και πώς θα ήμασταν καλύτερα. Πολύ λίγοι άνθρωποι στον απολογισμό τους βλέπουν τι έχουν πάρει από τα άτομα γύρω τους και κατά πόσο έχουν βελτιωθεί και ατομικά στα διάφορα κομμάτια της ζωής τους.
Πώς μπορούμε να φτιάξουμε το τέλος πηγαίνοντας στην αρχή
Για να μπορέσουμε επομένως να κατανοήσουμε τα λάθη στις σχέσεις, δεν έχουμε παρά να εξετάσουμε ένα ένα τα βήματα που μας οδήγησαν σε μία κατάσταση με αρνητικό φορτίο. Το πιο απλό πράγμα, είναι να θυμηθούμε γιατί είμαστε με το συγκεκριμένο άτομο. Μπορούμε να κάνουμε μία αναδρομή στο παρελθόν μας, στον τρόπο γνωριμίας μας και να εξάγουμε τα πράγματα που αρχικά μας ενθουσίασαν. Έπειτα, μπορούμε να σκεφτούμε τα δικά μας συναισθήματα για αρχή. Είτε αυτό είναι αγάπη, είτε έρωτας, είτε πάθος και να κατανοήσουν από πού πηγάζουν. Τι είναι αυτό που αγαπάμε και τι είναι αυτό που μας δένει.
Επίσης στην ανασκόπηση, είναι καλό να δούμε και από πιο σημείο και μετά αρχίσαμε να έχουμε τα αρνητικά συναισθήματα. Εφόσον αντιληφθούμε πως τα συναισθήματά μας άλλαξαν, χωρίς αλλαγή της στάσης του συντρόφου μας, τότε πρέπει να σκεφτούμε μήπως εμείς έχουμε κουραστεί ή έχουμε αλλάξει. Εφόσον πάλι καταλήξουμε πως η αλλαγή τοποθετείται στο σύντροφό μας, θα πρέπει να κατανοήσουμε γιατί συμβαίνει αλλά και πως μπορεί να διορθωθεί η φθίνουσα αυτή πορεία.
Όπως και να έχει, τα άτομα καταλήγουν μαζί από δική τους επιλογή. Όλοι έχουν παράπονα, όλοι έχουν τα δικά τους θέλω. Τα θέλω επίσης του ενός δεν γίνεται πάντα να είναι και τα θέλω του άλλου. Όταν σε μία σχέση ξεκινά η πορεία του “ποιος φταίει”, σίγουρα θα φταίνε και οι δύο. Όταν επίσης ξεκινά η απαρίθμηση του “ποιος” έχει δώσει “τι” στη σχέση, σίγουρα ο καθένας θεωρεί για τον εαυτό του ότι έχει δώσει παραπάνω. Μπορούμε απλά να πάρουμε την αντίστροφη πορεία, όπως λογικά γινόταν στην αρχή της σχέσης. Μπορούμε να δίνουμε, χωρίς να μετράμε, να αγκαλιάζουμε, χωρίς να περιμένουμε, να κατανοούμε, χωρίς να ρωτάμε. Έτσι, όπως όταν ο καθένας σταματά να δίνει λόγω του άλλου… θα έχει λόγο να αρχίσει ξανά.
