Μιλώντας, λοιπόν, για την κλιματική αλλαγή και τις επιπτώσεις της, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι μία από αυτές είναι η λειψυδρία. Πολλές είναι οι περιοχές που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα, το οποίο αναμένεται στο μέλλον να επιδεινωθεί. Προσπαθώντας να δώσουν λύση σ’αυτό, επιστήμονες από το MIT και το πανεπιστήμιο του Berkeley, ανέπτυξαν μία νέα τεχνολογία, με την οποία μπορεί να συλλεχθεί νερό σχεδόν παντού στη Γη. Είναι μία συσκευή που τραβάει νερό από την υγρασία τού αέρα, ακόμη και σε περιοχές με πολύ ξηρό κλίμα.
Για τη συλλογή νερού από τον αέρα, γενικότερα, έχουν ήδη αναπτυχθεί τεχνολογίες, αλλά αυτές απαιτούν πολλή υγρασία, όπως η συλλογή από την ομίχλη. Άλλου είδους συσκευές απαιτούν πολλή ενέργεια, κάτι που καθιστά τη «συγκομιδή» πολύ ακριβή. Η διαφορά και η πρωτοτυπία αυτής της συσκευής, είναι ότι μπορεί να παίρνει το νερό ανεξάρτητα από τα επίπεδα υγρασίας. Δηλαδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί σχεδόν σε κάθε περιοχή.
Πώς λειτουργεί;
Μέσα σε ένα κουτί έχει τοποθετηθεί ένα πορώδες υλικό, που ανήκει στην κατηγορία των μεταλλο-οργανικών πλαισίων (MOFs), βαλμένο μέσα σε ένα λεπτό φύλλο πορώδους χαλκού. Τα MOFs είναι χημικές ενώσεις που αποτελούνται από ιόντα μετάλλων ή συστάδες, που συνδέονται με οργανικές ενώσεις και φτιάχνουν δομές μέχρι τριών διαστάσεων. Επιλέγοντας διαφορετικά μέταλλα και οργανικές ενώσεις, οι επιστήμονες μπορούν να ρυθμίσουν τις ιδιότητες του κάθε πλαισίου, ελέγχοντας έτσι ποια αέρια θα προσκολλώνται σε αυτό και πόσο δυνατά θα κρατιούνται. Το συγκεκριμένο υλικό έχει ως βάση το ζιρκόνιο.
Τη νύχτα, το κουτί είναι ανοικτό, επιτρέποντας στον αέρα να περάσει από το πορώδες πλαίσιο, το οποίο εγκλωβίζει τα μόρια του νερού. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η θερμότητα του Ήλιου αναγκάζει το MOF να απελευθερώσει το νερό ως υδρατμό, ο οποίος συμπυκνώνεται και συλλέγεται από το κάτω, ψυχρότερο μέρος τής συσκευής. Το όλο σύστημα λειτουργεί τόσο καλά, που για κάθε κιλό από MOF που περιέχει, εξάγει περίπου 2,8 λίτρα νερού την ημέρα.
Επειδή το ζιρκόνιο είναι ένα ακριβό μέταλλο, η ομάδα των επιστημόνων έχει κατασκευάσει με επιτυχία ένα MOF που το αντικαθιστά με αλουμίνιο, και είναι εκατό φορές φθηνότερο. Αυτό θα μπορούσε να κάνει τις μελλοντικές συσκευές όχι μόνο αρκετές για την κάλυψη αναγκών πόσιμου νερού, αλλά για τις ανάγκες ενός σπιτιού, ακόμη και για αρδευτικούς σκοπούς. Στην υγειά μας, λοιπόν!
ΠΗΓΗ: Περιοδικό Science, Πανεπιστήμιο MIT
