Μια μίνι πανδημία στην Ελλάδα
Τελευταία στην Ελλάδα έχουν σημειωθεί πολλά κρούσματα του ιού H1N1. Ο ιός αυτός είναι γνωστός και ως ιός της γρίπης. Πριν προχωρήσουμε σε οτιδήποτε σχετικά με τον ιό H1N1, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι η γρίπη είναι μια εντελώς διαφορετική ασθένεια από το κοινό κρυολόγημα. Η γρίπη είναι μια πολύ λοιμώδης και μεταδοτική ασθένεια που επιβαρύνει πολύ την υγεία του ασθενούς. Ασθενείς με ήδη πολύ αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα την αντιμετωπίζουν δυσκολότερα. Ταυτόχρονα έχει σημειωθεί και ένας αριθμός θανάτων από την πανδημία.
Πότε ξεκίνησε ο ιός Η1Ν1;
Ο νέος ιός H1N1 εμφανίστηκε πρώτη φορά πανδημικά το 2009. Πρόκειται για έναν νέο ιό που τότε είχε ονομαστεί ως ιός της γρίπης των χοίρων. Ο νέος ιός σε αντίθεση με τους παλιότερους ιούς της γρίπης περιέχει DNA από πολλούς άλλους ιούς. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται αυτοί της γρίπης των χοίρων, των πτηνών και του ανθρώπου. Πρόκειται δηλαδή για έναν εξελιγμένο και αρκετά δυνατό ιό στον οποίο το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού δεν έχει φυσική ή και επίκτητη ανοσία. Ο ιός όμως δεν έμεινε στο 2009. Φέτος, έχει σημειωθεί μια τρομερή έξαρση του ιού και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να μας κρατά σε εγρήγορση αλλά όχι σε πανικό.
Ποια είναι τα συμπτώματα της γρίπης;
Τα συμπτώματα της γρίπης δεν διαφέρουν πολλοί από τις υπόλοιπες απλούστερες ιώσεις. Το χαρακτηριστικό παράδειγμα της λοίμωξης από H1N1 είναι η έναρξη αιφνίδιου πολύ υψηλού πυρετού που καταπολεμείται με ισχυρά αντιπυρετικά αλλά συνεχώς αυξάνεται και μπορεί να διαρκεί μέρες. Πέρα από τον πυρετό αρκετά συνηθισμένοι είναι οι πόνοι σε μύες και αρθρώσεις και έντονη αίσθηση κόπωσης και αδυναμίας. Συμπτώματα του αναπνευστικού όπως βήχας, καταρροή, πονόλαιμος και ρίγη. Δεν είναι απίθανο να εμφανιστούν εμετοί και διάρροιες. Τα συμπτώματα της είναι ιδιαίτερα συγκεχυμένα και μπορεί να μπερδέψουν έναν ασθενή. Να δώσουν την εντύπωση ότι πρόκειται για κοινό κρυολόγημα, είτε για γαστρεντερίτιδα.
Πώς μπορεί να μεταδοθεί ο ιός της γρίπης;
Σημαντικό όμως είναι να ξέρουμε και πώς μεταδίδεται ο ιός της γρίπης. Δεν διαφέρει γενικά από όλους τους υπόλοιπους ιούς. Ο πιο συνηθισμένος τρόπος είναι μέσω των σταγονιδίων από το φτέρνισμα ή τον βήχα. Ο ιός μπορεί επίσης να επιβιώσει πάνω σε διάφορα αντικείμενα όπως για παράδειγμα πόμολα, πληκτρολόγια, κέρματα μέχρι και οχτώ ώρες. Αυτό τον κάνει ιδιαίτερα ανθεκτικό, καθώς άλλοι ιοί δεν μπορούν να διατηρηθούν για τόσο πολύ εκτός ζωντανού οργανισμού. Αν κάποιος ακουμπήσει ένα μολυσμένο αντικείμενο με τα χέρια του τότε η μόλυνση του ίδιου μπορεί να γίνει αν φέρει τα χέρια σε μάτια, στόμα ή μύτη. Πολύ πιθανό η μόλυνση να γίνει και λόγω κάποιας ασυνέχειας του δέρματος. Πολύ σημαντικό επομένως για την πρόληψη της μετάδοσης έστω της γρίπης είναι να πλένουμε συχνά τα χέρια μας. Πέρα από αυτό καλό είναι να προσέχουμε πώς βήχουμε και πώς φτερνιζόμαστε. Κατά προτίμηση αυτά θα πρέπει να γίνονται στην έσω γωνία του αγκώνα. Όχι στην παλάμη, όχι στον αέρα και πόσο μάλλον όχι στο μέσα στο πρόσωπο κόσμου γύρω μας.
Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο από τον H1N1;
Στις ευπαθείς ομάδες για μόλυνση και σοβαρή λοίμωξη από τον H1N1 ανήκουν:
α. Παιδιά μικρότερα των 2 ετών και ηλικιωμένοι μεγαλύτεροι των 65 ετών. Αυτό γιατί στα μεν παιδιά το ανοσοποιητικό σύστημα δεν λειτουργεί ακόμα κανονικά, καθώς εξαρτώνται από τα αντισώματα από την μητέρα τους. Στους δε ηλικιωμένους γιατί οι άμυνες του οργανισμού εμφανίζουν μια κάμψη από μια ηλικία και μετά.
β. Εγκυμονούσες μητέρες. Αυτό γιατί μπορεί να θέσει σε πολύ μεγάλο κίνδυνο την υγεία της κύησης αλλά και του κυήματος. Οι υψηλοί πυρετοί μπορεί να βλάψουν την φυσιολογική ανάπτυξη του εμβρύου.
γ. Ασθενείς με άλλα χρόνια νοσήματα τα οποία απαιτούν ανοσοκαταστολή. Σε πολλές ασθένειες προκειμένου να επέλθει σωστά η θεραπεία γίνεται ανοσοκαταστολή, έτσι ώστε τα φάρμακα να δράσουν στοχευμένα ενάντια στην ασθένεια. Αυτό καθιστά τον ασθενή ευπαθή σε άλλες ασθένειες όπως π.χ. η γρίπη.
δ. Παιδιά με δρεπανοκυτταρική αναιμία ή θαλασσαιμία.
Τι μπορούμε να κάνουμε και τι δεν πρέπει να κάνουμε αν μολυνθούμε;
Σε περίπτωση που αντιληφθούμε ή που υποψιαστούμε ότι έχουμε αυτά τα συμπτώματα και πάσχουμε από την γρίπη, μένουμε μέσα και ξεκουραζόμαστε αρχικά. Καλό είναι να αποφεύγονται οι δημόσιοι χώροι και δη κλειστοί για να μην γινόμαστε πηγή της λοίμωξης. Καλό θα ήταν να ενημερώσουμε έναν γιατρό για την κατάστασή μας και να ακούσουμε τις συμβουλές του. Καλό όμως είναι να ξεκαθαρίσουμε κάτι από την αρχή. Ποτέ δεν παίρνουν αντιβιοτικό για την λοίμωξη από τον ιό. Τα αντιβιοτικά δεν δρουν εις βάρος των ιώσεων, επομένως η κατανάλωση του αντιβιωτικού μόνο κακό θα μας κάνει. Πολλές φορές η γρίπη έχει επιπλοκές και προκαλεί πνευμονία. Αν έχουμε καταναλώσει αντιβιωτικά χωρίς να υπάρχει λόγος τότε αυτά ακόμη και αν είναι απαραίτητα για την θεραπεία της πνευμονίας δεν θα μπορέσουν να βοηθήσουν.
Τα μικρόβια επαναστατούν: Μικροβιακή Αντοχή
