O Hayate ή κατά κόσμον Ηλίας Στύλος είναι ένας επαγγελματίας street artist από τη Θεσσαλονίκη. Με όπλο του το ταλέντο και φυσικά τα σπρέι του έχει βάλει στόχο να ομορφύνει την πόλη του και όχι μόνο. είναι ένας άνθρωπος με έντονη ενσυναίσθηση και ανάγκη για δημιουργία. Τα murals του Ηλία Στύλου έχουν γίνει viral. Προσωπογραφίες ανθρώπων που πρέπει να είναι πρότυπα για τους υπόλοιπους όπως λέει και ο ίδιος αλλά και οι δράσεις του με τα παιδιά επιβεβαιώνουν όλα τα προηγούμενα.
Επιμέλεια συνέντευξης: Φλώρα Πελέκη
Γεια σου Ηλία και καλώς ήρθες στο Maxmag.gr! Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, θα ήθελα να μου πεις πότε o Ηλίας Στύλος ανακάλυψε το street art και μπήκε στην ζωή του;
Από μικρός ζωγράφιζα ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ. Από μικρή ηλικία έπεισα και τα σπρέι. Από κει και πέρα όσο μεγάλωνα άρχισε να μου τραβάει ακόμα πιο πολύ το ενδιαφέρον και έτσι έδωσα περισσότερη έμφαση σε αυτό το κομμάτι, του street art. Πίστευα ότι είναι ένας τρόπος για να ομορφύνεις την καθημερινότητα στην οποία ζεις.
Η σχέση σου με την τέχνη γενικότερα ποια είναι; Έχεις σπουδάσει κάτι σχετικό;
Όσον αφορά αυτό που κάνω δεν έχω σπουδάσει κάτι σχετικό. Είμαι αυτοδίδακτος και αυτοδημιούργητος. Με πολύ πρακτική και πολύ κόπο. Προσπαθώ ακόμα και τώρα να φτάσω σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο για εμένα πρώτα από όλα και φυσικά μετά για τον κόσμο. Σκοπός είναι να κάνεις κάτι που να είναι όμορφο και φυσικά να τραβάει τα βλέμματα των θεατών.
Το Hayate πως προέκυψε;
Το Hayate σημαίνει στα γιαπωνέζικα ανεμοστρόβιλος. Σημαίνει αυτός που παίρνει κάτι και το αναδεικνύει, το ανεβάζει. Έχει πολλές ερμηνείες. Αρχική έμπνευση από όπου και το πήρα στην ουσία ήταν το manga Kabamaru που είναι της παιδικής μας ηλικίας. Ο Hayate ήταν ο step brother, ο αδελφός δηλαδή του Kabamaru οποίος ήταν η σκιά του και τον βοηθούσε με κάθε τρόπο. Αν και φαινόταν ότι είναι ο κακός στο τέλος της ιστορίας φάνηκε ότι χάρις σε αυτόν έγινε αυτό που έγινε ο ήρωας. Στην ουσία σε όλα τα επεισόδια τον προστάτευε τον Kabamaru και χάρις σε αυτόν έμαθε και την μακαρονάδα και έγινε και ο Νίντζα που έγινε. Έχει μεγάλο background σαν όνομα.
Έχεις επιρροές από κάποιον άλλο street artist; Υπάρχει κάποιος που θαυμάζεις;
Στον ελληνικό χώρο του street art μπορώ να πω ότι δεν έχω επιρροές. Υπάρχουν πολλοί στο εξωτερικό οι οποίοι με επηρεάζουν θετικά. Προσπαθώ και εγώ μέσα από αυτή την επιρροή να βγάζω ένα καλό αποτέλεσμα. Από κει και πέρα προσπαθώ να βγάζω τον δικό μου χαρακτήρα και να ξεχωρίζει. Να το βλέπεις δηλαδή και να ξέρεις ότι είναι του Hayate.
Μπορεί ένας street artist στην Ελλάδα να βιοποριστεί από την τέχνη του και κατά πόσο είναι ενάντια στην κουλτούρα του;
Μπορεί να βιοποριστεί πιστεύω εάν σε αυτό αφιερώσει χρόνο και κόπο. Μπορεί να μην είναι τόσο συνηθισμένο για αυτό και σε πολλούς μπορεί να κάνει εντύπωση αλλά αν έχεις ένα καλό αποτέλεσμα μπορείς. Σε οποιαδήποτε δουλειά και αν κάνεις πιστεύω, όχι μόνο στο street art η καλή δουλειά θέλει δουλειά. Αυτό γίνετε και σε μένα που τα τελευταία χρόνια ζω από αυτό. Δεν μπορείς να το συνδυάσεις με άλλη δουλειά. Δεν βγαίνει χρονικά να έχεις και την έμπνευση και ένα καλό αποτέλεσμά πρέπει να αφοσιωθείς σε αυτό.
Τι είναι αυτό που θα σε κάνει να πάρεις τα σπρέι σου και να βάψεις;
Μπορεί να είναι το οτιδήποτε. Μπορεί να είναι κάποιο συμβάν, μπορεί να είναι αυτά που ζούμε στην καθημερινότητα μας. Απλά εγώ σαν street artist πάντα προσπαθώ να βγάλω κάτι όμορφο. Από όλα αυτά που ζούμε και βλέπουμε νομίζω ότι λείπει να βλέπουμε εμείς και τα παιδιά μας όμορφα πράγματα, ωραίες εικόνες. Εκεί προσπαθώ να εστιάζω.
Ντιέγκο Μαραντόνα, Χατζηπαναγής, Αντετοκούμπο και Τεντόγλου είναι κάποιοι από τους αθλητές των οποίων τα murals έχουν την υπογραφή σου. Έχεις κάποια σχέση εσύ με τον αθλητισμό;
Η σχέση μου με τον αθλητισμό δεν είναι κάποια ιδιαίτερη. Δεν έχω κάνει αθλητισμό, δεν έχω ασχοληθεί με ομάδες. Όταν κάνω μία προσωπογραφία θέλω να ξέρω το ποιόν του καθενός. Από που ξεκίνησε και που έφτασε και για αυτό τον λόγο αποτυπώνω ανθρώπους τους οποίους θεωρώ ότι ο κάθε άνθρωπος να έχει πρότυπο ώστε να συνεχίσει και να πετύχει τους στόχους του. Για τους λόγους αυτούς έχω επιλέξει και αυτούς τους τρεις – τέσσερις ανθρώπους. Αυτά βέβαια είναι μόνο ένα κομμάτι από την δουλειά που έχω κάνει.
Είδαμε το πολύχρωμο έργο σου σε καμβά για τον Άλκη Καμπανό καθώς και το σχέδιο σου για την τραγωδία των Τεμπών. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε σε αυτές τις απεικονίσεις;
Όταν ακούς τόσο τραγικά γεγονότα εν έτη 2023 να συμβαίνουν, πράγματα που δεν μπορείς να διαχειριστείς νοιώθεις και την ανάγκη να τα εξωτερικεύσεις έστω και καλλιτεχνικά. Ακόμα δηλαδή και από κάτι άσχημο να βγάλεις κάτι όμορφο. Όταν έγινε αυτό το συμβάν με τον Άλκη Καμπανό επηρεαστήκαμε όλοι, όπως έγινε και με την τραγωδία στα Τέμπη. Έτσι και εγώ προσπάθησα με την δική μου οπτική να τα παρουσιάσω.
Κάνεις όμως και άλλες δράσεις, που έχουν σχέση με τα παιδιά. Θες να μας πεις λίγα πράγματα σχετικά;
Πιστεύω ότι όλα ξεκινάνε από την παιδική ηλικία, το πως μεγαλώνει και τι μαθαίνει ένα παιδί σε ένα σχολείο. Βλέπουμε τα πράγματα να εξελίσσονται και μόνο η εκπαίδευση να μένει ίδια στο πέρασμα του χρόνου. Βλέπουμε να εξελίσσονται όλα γύρω μας και έχουμε ένα σύστημα που δεν το ενδιαφέρει τι μαθαίνουν και πως το μαθαίνουν τα παιδιά. Είναι αεικίνητο που δεν ακολουθεί την ροή του χρόνου και της εξέλιξης. Χαρακτηριστικό είναι ότι σήμερα μαθαίνουν ακριβώς τα ίδια που μαθαίναμε και εμείς, κάτι το οποίο το θεωρώ όλο λάθος. Εκεί θα έπρεπε να δώσουμε μεγάλη έμφαση και αυτό να πηγαίνει συνδυαστικά με ότι ζούμε. Τα παιδιά θα έπρεπε κατά την γνώμη μου, από μικρή ηλικία να έχουν μία άλλη οπτική των πραγμάτων και να μην είναι απλά φερέφωνα ή παπαγαλάκια αυτού που διαβάζουν. Να έχουν την δική τους άποψη και να ανακαλύψουν το δικό τους ταλέντο από μικρή ηλικία ώστε να μπορέσουν να το εξελίξουνε για να είναι και αυτά πιο ευτυχισμένα στην ζωή τους.
Πως συμβάλλει ένας street artist σε όλο αυτό;
Εγώ πηγαίνω και κάνω διαδραστικά πράγματα σε αρκετά σχολεία. Παίρνω τα παιδιά του δημοτικού που δεν έχουν καμία επαφή με το σπρέι και πολλές φορές το θεωρούσανε κάτι παράνομο. Κάτι που έχουν μάθει ή από τους γονείς ή γενικά από τον περίγυρο τους. Έχει επικρατήσει για πολύ κόσμο ότι το γκράφιτι είναι κάτι βάνδαλο, παράνομο, κάτι κακό σε ένα τοίχο. Εκεί έρχομαι εγώ πάω στα σχολεία, δημιουργώ stencil και τους προτείνω να διαλέξουν το σχέδιο που θέλουν και το χρώμα που αγαπούν για να δημιουργήσουν το δικό τους αποτύπωμα σε έναν τοίχο του σχολείου. Κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά ενώ για μας μπορεί να φαίνεται πολύ απλό.
Ξέρεις πολλές φορές μπαίνω και εγώ σε αυτή τη θέση των παιδιών και σκέφτομαι ότι αν είχε γίνει κάτι τέτοιο και το δικό μου σχολείο και είχα ανακαλύψει σε μικρότερη ηλικία την κλίση μου ίσως είχα εξελιχθεί και περισσότερο. Θέλω να πω ότι για τα παιδιά που παίζουν ποδόσφαιρο υπάρχουν γήπεδα για τους καλλιτέχνες και τους street artists δεν υπάρχει τίποτα. Θα έπρεπε να δημιουργηθεί ένας χώρος για τα παιδιά που τους αρέσει να ζωγραφίζουν. Έχουμε δει τα παιδιά όσο χαρούμενα είναι όταν παίζουν και ζωγραφίζουν με τα πινέλα και τα χρώματα. Πόσο πιο δημιουργικό είναι λοιπόν αυτό;
Γενικά πρέπει να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να ασχοληθούν με την τέχνη και να τα κάνουμε να καταλάβουν ότι κανένα είδος τέχνης δεν μπορεί να είναι έγκλημα. Εκεί ακριβώς έρχεται το ότι η κοινωνία εξελίσσετε και αν δώσεις χρόνο και χώρο καθώς και τα κατάλληλα υλικά μπορεί κάποιος να κάνει θαύματα. Αυτό πρέπει να το εξηγήσουμε και στο παιδί γιατί πλέων είμαστε η γενιά που ζήσαμε το γκράφιτι με την κακή και την καλή πλευρά. Γιατί το γκράφιτι δεν είναι μουτζούρες βανδαλισμοί και οπαδικά συνθήματα. Ένας καλλιτέχνης όταν επενδύει κόπο και χρόνο δημιουργεί ένα περιβάλλον που φτιάχνει την διάθεση στον θεατή.
Πόσο διαφορετικό είναι να κάνεις κάτι που απευθύνετε σε παιδιά;
Αρχικά είναι κάτι πολύ ωραίο. Οι αντιδράσεις των παιδιών είναι κάτι που δεν πληρώνεται. Αυτό δηλαδή που αποκομίζεις, η χαρά, το χαμόγελο, η πρώτη επαφή με το σπρέι, ότι δημιούργησαν κάτι δικό τους όλα αυτά είναι πολύ αθώα και όμορφα. Βλέπεις να ανακαλύπτουν έναν νέο κόσμο ο οποίος ίσως να μην τους δινόταν η ευκαιρία ποτέ να το κάνουν. Σε αυτό βέβαια βοηθάνε πάρα πολύ και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων που παίρνουν αυτή την απόφαση για μία τέτοια δράση, αλλά και οι γονείς.
Ποια είναι η αντίδραση του κόσμο στην δουλειά σου;
Οι αντιδράσεις είναι θετικές και πάει από στόμα σε στόμα και υπάρχει ενδιαφέρον. Εμένα έτσι και αλλιώς όπως είπαμε είναι η δουλειά μου αυτή έτσι πέρα από αυτό το δια δραστικό κομμάτι με τα παιδιά που κάνω, σε δεύτερο χρόνο κάνω και ένα όμορφο γκράφιτι για να ομορφύνω τον περιβάλλοντα χώρο των παιδιών. Αυτό γιατί θα ζήσουν τουλάχιστον έξι χρόνια εκεί και πρέπει να έχουν ένα ωραίο περιβάλλον που θα τους φτιάχνει την διάθεση. Ένα ευχάριστο, χρωματιστό και με κάποιο μήνυμα γιατί αυτό θα το βλέπουν κάθε μέρα τα παιδιά.
Για το τέλος θα ήθελα μια συμβουλή για τα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το street art;
Η συμβουλή μου είναι να ακολουθήσουν αυτό που αγαπάνε. Να κάνουν ότι ονειρεύονται πραγματικότητα. Να μην ακούνε τόσο τους μεγάλους αλλά περισσότερο τον εαυτό τους. Να πιστέψουν σε αυτούς και αν κάνεις κάτι που αγαπάς πολύ το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πετύχεις.
Τον Ηλία Στύλο ή αλλιώς Hayate μπορεί κανείς να τον βρει:
Facebook: Hlias Stylos Hayate
Instagram: hayate_style_
Tik tok: hayate_style_
Youtube: HAYATE STYLE
Ευχαριστώ τον Ηλία Στύλο για την συνέντευξη και για τις φωτογραφίες που μας παραχώρησε από το προσωπικό του αρχείο!
