Η Ιωσυφίνα Μακαριάν είναι μια σπουδαία προσωπικότητα του κινηματογράφου. Εργάζεται σαν βοηθός σκηνοθέτη στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση από το 1997, και ως διεύθυνση παραγωγής στο θέατρο. Στο πλούσιο βιογραφικό της υπάρχουν συνεργασίες, όπως αυτή με τον Θόδωρος Αγγελόπουλο και την Φωτεινή Σισκοπούλου.
Από το 2022 συνδιοργανώνει το πανόραμα «Μέρες Ελληνικού Κινηματογράφου» που διοργανώνεται στην Κωνσταντινούπολη από την ΕΜΕΙΣ ΑΜΚΕ σε συνεργασία με τον εκδοτικό οίκο και εταιρεία παραγωγής «ΙΣΤΟΣ». Οι προβολές είναι με ελεύθερη είσοδο για το κοινό, και φιλοξενούνται στο εμβληματικό Μουσείο του Πέρα.
Πως απο τις αρχικές σας σπουδές οδηγηθήκατε στην ανάγκη να ασχοληθείτε με τον κινηματογράφο;
Ο στόχος μου ήταν ανέκαθεν να σπουδάσω cinema οπότε, δεν έκανα κάτι άλλο για να οδηγηθώ εκεί.
Τι έπαιξε ρόλο στην επιλογή σας αυτή;
Αυτό που με οδήγησε να το επιλέξω ήταν το ότι μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον, το οποίο σχετιζόταν άμεσα με το θέατρο και συναναστρεφόμουν με ανθρώπους όπως ο κύριος Χατζησάββας.
Ποια θεωρείτε ότι είναι η κατάσταση του κινηματογράφου στην Ελλάδα;
Τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός κινηματογράφος έχει ανέβει πολύ, όσον αφορά στα φεστιβάλ. Κάθε χρόνο πολλές ταινίες πάνε σε Ευρωπαϊκά φεστιβάλ οπότε, η κατάσταση έχει βελτιωθεί αισθητά. Αυτό που δεν έχει βελτιωθεί, είναι η πολιτεία απέναντι στον κινηματογράφο.
Σε αυτό δεν έπαιξε ρόλο η τωρινή κυβέρνηση, αλλά είναι ένα μόνιμο πρόβλημα όλων των κυβερνήσεων, ως μια αντίληψη του κράτους της Ελλάδας αν θέλετε ότι είναι το επιδόρπιο και όχι το κυρίως πιάτο. Θα έπρεπε λοιπόν, να καταλάβουμε ότι στο σύνολο της η τέχνη είναι επένδυση, όχι απλά ο κινηματογράφος.
Από το 2022 συνδιοργανώνετε με το ΕΜΕΙΣ ΑΜΚΕ τις «Ημέρες ελληνικού κινηματογράφου» στην Κωνσταντινούπολη. Πως προέκυψε αυτή η ιδέα και γιατί επιλέξατε την συγκεκριμένη πόλη;
Εγώ είμαι η εκπρόσωπος του πανοράματος «Ημέρες Ελληνικού Κινηματογράφου» στην Κωνσταντινούπολη. Η συνδιοργάνωση γίνεται με τον εκδοτικό οίκο και εταιρία παραγωγής «ISTOS», που εδρεύει στην Κωνσταντινούπολη.
Η στήριξη και η αιγίδα τέλεσε υπό την αιγίδα και την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ελλάδος, είχε την οικονομική στήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, ενώ παράλληλα, είχε τη θερμή υποστήριξη της Α.Θ. Παναγιότητας του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη, της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και των σταθερών συνεργατών-συνδιοργανωτών στην Κωνσταντινούπολη, του Ρωμέικου Εκδοτικού Οίκου & Εταιρείας παραγωγής «ISTOS», καθώς και του Μουσείου του Πέρα, συνοδοιπόρου των στόχων της δράσης, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.
Η ιδέα προέκυψε όταν γυρίζαμε την ταινία της Φωτεινής Σισκοπούλου «Istanbul Story», με μικτό καστ και συνεργείο. Η συνεργασία έδειξε ότι, πιο πολλά είναι αυτά που μας ενώνουν κάτι που αγνοούμε. Άρα, ήταν αδιανόητο να μην υπάρχει ένα φεστιβάλ εκεί. Έτσι, ξεκίνησε αυτό το πανόραμα από την δεκαετία του ‘60, όπου ξεφεύγουμε από τις ταινίες της Φίνος Φιλμ και οδηγούμαστε στο σήμερα στο νέο κινηματογράφο, από τις δεκαετίες του ‘80 και έπειτα.
Ποια ήταν η θεματολογία της δράσης για φέτος;
Φέτος η θεματολογία εστιάζει στο ότι, όλα είναι κινηματογράφος, με την έννοια ότι οι διαφορές fiction και ντοκιμαντέρ είναι αλληλένδετες οπότε, καταλήγουμε στο ότι τελικώς όλα είναι κινηματογράφος. Το fiction έχει στοιχεία ντοκιμαντέρ. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει την «ματιά» του σκηνοθέτη. Οπότε, επιλέξαμε από την θεματολογία ντοκιμαντέρ με στοιχεία fiction. Τέτοια ήταν του Αγγελόπουλου «Ο θίασος μέσα στην Χούντα» και του Βούλγαρη «Happy Day», το οποίο βασίστηκε σε προσωπικές εμπειρίες.
Πέραν από τους Έλληνες, είναι μια δράση που έχουν αγκαλιάσει και οι Τούρκοι φίλοι μας;
Κυρίως οι Τούρκοι. Η Ελληνική κοινότητα της Κωνσταντινούπολης μειώθηκε διότι, οι περισσότεροι ήταν άνθρωποι που ανήκαν στην Τρίτη ηλικία. Λογικό ήταν λοιπόν, οι περισσότεροι να είναι Τούρκοι. Είχαμε 1600 θεατές σε 6 ημέρες. Οι μεταφράσεις ήταν στην Τούρκικη και την Αγγλική γλώσσα αντίστοιχα διότι, η Κωνσταντινούπολη φημίζεται για την πληθώρα πολιτισμών που διαθέτει.
Πιστεύετε ότι έχει μπει το λιθαράκι για να γίνει μια πιο ανθρώπινη προσέγγιση των αγωνιών και προβλημάτων των δυο λαών μεταξύ τους;
Όσον αφορά στους λαούς είμαστε πολύ κοντά. Ειδικότερα, οι Τούρκοι μας αισθάνονται πιο κοντά από ότι πιστεύουμε εμείς στην Ελλάδα. Ζώντας 7 με 8 χρόνια στην Τουρκία ποτέ δεν ένιωσα απειλή από κανένα «Γκρίζο Λύκο». Έτσι, μέσα από αυτή την δράση πιστεύουμε ότι, θα δουν πόσα πολλά κοινά έχουμε.
Ενδεικτικά, εμείς περάσαμε μία χούντα, εκείνοι τρεις, όπως και ότι εμείς αρχικά είχαμε εμφύλιο και εκείνοι στην δεκαετία του ‘80. Συνεπώς, στόχος μας ήταν να μάθουν για την κοινωνία μας, καθώς και να κατανοήσουν ότι είμαστε πολύ κοντά τόσο στις κοινωνικές, όσο και τις ιστορικές εμπειρίες.
Μπορεί να συμμετάσχει οποιοσδήποτε καλλιτέχνης το επιθυμεί; Και αν ναι πως μπορεί να επικοινωνήσει μαζί σας;
Αυτή τη στιγμή προβάλλουμε ταινίες από το παρελθόν. Η επιλογή των ταινιών γίνεται από τις πιο αντιπροσωπευτικές των ετών που επιλέγουμε κάθε χρόνο, από την ομάδα διοργάνωσης του πανοράματος. Γι’ αυτό το λέμε πανόραμα και όχι φεστιβάλ. Την επόμενη φορά θα επιλέξουμε ταινίες από τις δεκαετίες του ‘90 και του 2000. Στο μέλλον θα δούμε εάν θα επιλέξουμε πιο σύγχρονες ταινίες.
Κλείνοντας, ποιοι είναι οι στόχοι σας σε βάθος χρόνου για την δράση αυτή αλλά και ποιοι είναι οι προσωπικοί σας στόχοι;
Όσον αφορά στο πανόραμα είμαστε νέοι διότι διοργανώνεται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Η ανταπόκριση του κόσμου είναι πάρα πολύ θετική όσο κι αυτή των θεσμών στην Ελλάδα και την Τουρκία. Ελπίζουμε να συνεχίσει και να καθιερωθεί ως επίσημος θεσμός για την Κωνσταντινούπολη.
Τέλος, όσον αφορά στις προσωπικές μου επιθυμίες, θα ήθελα να κάνω μία μεγάλου μήκους ταινία, πράγμα που αυτή τη στιγμή καθίσταται αδύνατον διότι , το πανόραμα καταχράζεται αρκετό από τον χρόνο μας.
