Πήλιο, το βουνό των Κενταύρων, το θέρετρο των θεών του Ολύμπου και το στολίδι της Μαγνησίας, θα μας φιλοξενήσει για ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο στα πανέμορφα χωριά του, θα μας μαγέψει με τα υπέροχα τοπία του και θα μας αναζωογονήσει με τον καθαρό του αέρα. Θα ατενίσουμε από τα 1.600 μέτρα την πόλη του Βόλου και τις παραλίες της, θα φάμε μυρωδάτα φιρίκια, κομμένα κατευθείαν από το δέντρο και θα γευτούμε λαχταριστά γλυκά του κουταλιού, φτιαγμένα από τις γυναίκες του τοπικού συνεταιρισμού.
Φεύγοντας οδικώς από το Βόλο, θα συναντήσουμε πολύ σύντομα το περιβόητο «Μπαλκόνι του Πηλίου», τη Μακρυνίτσα. Πρόκειται για έναν αρχοντικό οικισμό, που αποτελεί πρότυπο της παραδοσιακής πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής, που θέλει τα κτίρια διώροφα ή τριώροφα, πέτρινα, με σκαλιστή ξύλινη διακόσμηση και μεγάλα παράθυρα. Περπατώντας στα καλντερίμια του χωριού, θα σταματήσουμε να ξεναγηθούμε στο Βυζαντινό Μουσείο και στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης και Ιστορίας Πηλίου, που στεγάζεται στο μεγαλοπρεπές αρχοντικό Τοπάλη. Στη συνέχεια, θα κάνουμε μια στάση για να απολαύσουμε τον καφέ μας στο διατηρητέο κτίριο και παραδοσιακό καφενείο «Θεόφιλος», όπου θα μπορέσουμε να θαυμάσουμε από κοντά την ξακουστή τοιχογραφία του καλλιτέχνη Θεόφιλου Χατζημιχαήλ. Τέλος, θα περάσουμε από το Ναό του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου, που αποτελεί σημαντικό προσκύνημα, αλλά και αξιοθέατο της κοινότητας, ενώ, όπως επιβάλλεται, θα σταματήσουμε στην κρήνη με το Αθάνατο Νερό, από όπου θα ξεδιψάσουμε, πίνοντας από τη χούφτα μας.
Αποχαιρετώντας την αρχοντική Μακρυνίτσα, αναχωρούμε για το γειτονικό κεφαλοχώρι της περιοχής, την Πορταριά. Ο λατρεμένος οικισμός υπόσχεται να μας χαρίσει δυνατές συγκινήσεις μέσα από τις φυσικές του ομορφιές, αρχής γενομένης από το Μονοπάτι των Κενταύρων. Διανύοντας μία φαντασμαγορική διαδρομή περίπου 2 χιλιομέτρων, θα περπατήσουμε σε γεφυράκια φτιαγμένα πάνω από ρέματα και γάργαρα νερά κι ανάμεσα στην πυκνή δασική βλάστηση του όρους εκεί που πραγματικά νομίζεις ότι θα σκοντάψεις πάνω σε κάποιον από τους θεούς της μυθολογίας. Φτάνοντας στην πλατεία του χωριού, θα έχουμε τη δυνατότητα να επισκεφτούμε το, στεγαζόμενο στο αρχοντικό Ζούλια, Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Πορταριάς, για να θαυμάσουμε τα σπάνια κειμήλια που εκτίθενται. Θα κάνουμε μια υπέροχη βόλτα, θαυμάζοντας τα όμορφα και καλοδιατηρημένα αρχοντικά του οικισμού, ενώ δεν θα παραλείψουμε να περάσουμε και από την ιστορική Μονή της Παναγίας Πορταρέας, όπου θα θαυμάσουμε τις τοιχογραφίες της από τον 16ο αιώνα.
Επόμενος σταθμός μας στο Πήλιο, η Τσαγκαράδα. Εδώ, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά ένα από τα γηραιότερα δέντρα της Ευρώπης, τον ηλικίας 1.000 ετών Πλάτανο της Τσαγκαράδας. Στη συνέχεια, για όσους βρίσκονται σε καλή φόρμα, προτείνεται μία απολαυστική και ψυχοθεραπευτική βόλτα με άλογο, ενώ θα πρέπει οπωσδήποτε να δείτε το Πέτρινο Γεφύρι και τη σπηλιά του Κρυφού Σχολειού.
Σειρά έχουν οι πανέμορφες Μηλιές, το χωριό που υπέφερε κάποτε από δριμείες επιδρομές πειρατών και όπου σήμερα μπορείτε – ή, μάλλον, επιβάλλεται – να κάνετε μία βόλτα με τον «Μουντζούρη», το ιστορικό τρενάκι που κρίθηκε ως διατηρητέο ιστορικό μνημείο και επανεκκίνησε τη λειτουργία του μετά το 1996. Προτείνεται, επίσης, μία επίσκεψη στο ιδιαιτέρως αξιόλογο Λαογραφικό Μουσείο, καθώς και στον Ιερό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών με την ιδιόμορφη ακουστική του χάρη σε ειδικές κατασκευές.
Συνεχίζουμε την εκδρομή μας στο Πήλιο, με ένα πέρασμα από τη Ζαγορά, όπου εκτός των άλλων θα θαυμάσουμε την Κρήνη των Νηϊάδων Νυμφών, που έχει χαρακτηριστεί ως έργο τέχνης και χαίρει κρατικής προστασίας και στη συνέχεια ανηφορίζουμε προς τα Χάνια, το ορεινότερο από τα χωριά του Πηλίου και δημοφιλή χειμερινό προορισμό, ιδίως λόγω του χιονοδρομικού του κέντρου.
Ποιος είπε ότι το Πήλιο προσφέρεται μόνο για χειμερινές διακοπές; Οι φανατικοί θαμώνες του μπορούν να βεβαιώσουν ότι πρόκειται για έναν πανέμορφο προορισμό, κατάλληλο για όλη τη διάρκεια του χρόνου. Τους ανοιξιάτικους μήνες η βλάστηση οργιάζει ενώ το καλοκαίρι τα χρώματά του μαγεύουν και οι δροσερές του θερμοκρασίες είναι βάλσαμο.
Και βέβαια, ας μην ξεχνάμε και τις ανατολικές πλαγιές του, με τα υπέροχα παραθαλάσσια χωριά του Χορευτού, του Αγίου Ιωάννη, του Μυλοποτάμου, εκεί όπου η άγρια ομορφιά του βουνού σμίγει με τη γλυκιά καλλονή της θάλασσας, δημιουργώντας μία πανδαισία χρωμάτων και σχημάτων που κερδίζουν αμέσως και για πάντα τον παραθεριστή.
