Η εμφάνιση του θεάτρου του παραλόγου
Το θέατρο του παραλόγου έχει τις ρίζες του στους μίμους, στον ντανταϊσμό και στην ιταλική comedia dell arte . Είναι θεατρικό ρεύμα που συνδέεται συνήθως με ευρωπαίους συγγραφείς. Ξεκίνησε την δεκαετία του ’50 στην Ευρώπη. Θέλει να εκφράσει την απογοήτευση και την ανασφάλεια της εποχής. Δεν ακολουθεί τα παραδοσιακά στοιχεία και δεν αποδέχεται τον ρεαλισμό. Βασίζεται απολύτως στη φαντασία και στο όνειρο. Οι θεατές παρακολουθούν τα γεγονότα χωρίς να κατανοούν απολύτως το νόημα. Οι διάλογοι των έργων δεν ακολουθούν τη λογική παρότι χρησιμοποιούνται κλισέ φράσεις.
Το νέο ρεύμα
Ο πρώτος που ανακάλυψε αυτό το νέο ρεύμα και του έδωσε όνομα είναι ο συγγραφέας Martin Esslin. Το 1960 έγραψε ένα κείμενο που το ονόμασε «Το θέατρο του Παραλόγου». Μερικά χρόνια πριν, ο Albert Camus είχε γράψει στο κείμενό του «ο μύθος του Σίσυφου» τον όρο παράλογο. Ο Esslin παρατήρησε ότι η νέα τάση και ο όρος του Camus ταυτίζονται. Μετά τη φρίκη δύο παγκόσμιων πολέμων -όπως είναι λογικό- επικράτησε η άρνηση και η αμφισβήτηση. Γι’ αυτό και το θέατρο του παραλόγου γνώρισε μεγάλη άνθιση.
Συγγραφείς
Οι χαρακτηριστικότεροι συγγραφείς του θεάτρου του παραλόγου είναι ο Ζενέ, ο Μπέκετ και ο Ιονέσκο. Προγενέστεροι τους θεωρούνται ο Luigi Pirandello και ο Alfred Jarry. Είναι επηρεασμένοι από τον υπερρεαλισμό και τον υπαρξισμό. Τα έργα τους δεν ασχολούνται με τα ηθικά ζητήματα αλλά με την ανθρώπινη κατάσταση. Την προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει βαθύτερα ζητήματα όπως ο θάνατος και η ματαιότητα της ζωής. Μέσα σε αυτά τα έργα η καθημερινότητα αντιμετωπίζεται απαισιόδοξα. Τα ποιο χαρακτηριστικά έργα τους είναι «η φαλακρή τραγουδίστρια» (Ιονέσκο), «Περιμένοντας τον Γκοντό» (Μπέκετ), «Οι δούλες» (Ζενέ).Πολλές φορές οι νόμοι της φυσικής καταρρίπτονται. Όλο το έργο κινείται γύρω από μια πράξη που επαναλαμβάνεται. Γι’ αυτό και τα περισσότερα έργα του είδους έχουν κυκλική δομή.
ΠΗΓΕΣ:
Arnold P. Hinchliffe Το παράλογο (1988), μετ. Ελένη Μοσχονά, εκδόσεις Ερμής
ΜΑΡΤΙΝ ΕΣΣΛΙΝ Το θέατρο του παραλόγου, μετ. Μάγια Λυμπεροπούλου, εκδόσεις Αρίων
https://www.theatromania.gr/to-theatro-tou-paralogou/
