Κάποτε σε μια άλλη εποχή για να ανέβει μια παράσταση χρειαζόταν άδεια. Θα έπρεπε πρώτα να είχανε εγκριθεί τα κείμενα. Αφού τα κείμενα εγκρινόντουσαν, τότε θα μπορούσε να ανέβει η παράσταση με τα εγκεκριμένα κείμενα. Κάποτε συλλαμβάνονταν οι ηθοποιοί επί της σκηνής, γιατί απλά δε τηρούσαν τα κείμενα. Κάποτε στη σκηνή ανέβαιναν μπαλέτα. Κάποτε υπήρχε η επιθεώρηση, που καυτηρίαζε τα κακώς κείμενα της εποχής. Μια επιθεώρηση με ήθος που λείπει σήμερα. Δε γελοιοποιούσε καταστάσεις, αλλά μέσα από χιουμοριστικά νούμερα έκανε τον θεατή να προβληματιστεί. Κάποτε, λοιπόν, στο Άλσος Παγκρατίου συναντήθηκε μια ομάδα νέων ηθοποιών, η οποία ήθελε να αναβιώσει την επιθεώρηση, που είχε αρχίσει να σβήνει. Η ομάδα του Ελεύθερου Θεάτρου το 1973 ανεβάζει την ιστορική πλέον παράσταση «… Και συ χτενίζεσαι».
Ας πάρουμε, όμως, την ιστορία από την αρχή!
«…στο Άλσος να δροσίζεσαι…»
Το Άλσος Παγκρατίου αποτελεί σημείο σταθμό στο χώρο του θεάτρου. Βρίσκεται μόλις 10 λεπτά από το κέντρο της Αθήνας. Αποτέλεσε θεατρικό, και όχι μόνο, σημείο συνάντησης για τους Αθηναίους. Το 1970 συνδέθηκε με τη ομάδα του «Ελεύθερου Θεάτρου», η οποία ανέβαζε θεατρικές παραστάσεις με μεγάλη επιτυχία. Την ώρα που τα άλλα συνοικιακά θέατρα συγκέντρωναν πολύ λιγότερο κόσμο. Το Άλσος Παγκρατίου συγκέντρωνε ειδικά την περίοδο του «Ελεύθερου Θεάτρου» θεατές από όλη την Αθήνα. Στο Άλσος λειτουργούσε πέρα από το κηποθέατρο και θερινό σινεμά. Το 1981 όλα αυτά κατεδαφίστηκαν ως αυθαίρετα. Τα χρόνια που λειτούργησε ως κηποθέατρο μας χάρισε αρκετές σημαντικές παραστάσεις. Μερικές από αυτές είναι «… Και συ χτενίζεσαι» (1973), «Το Τραμ το Τελευταίο» (1976), «Συνέβη στην Κατίνα» (1978), «Αναντάμ Παπαντάμ» (1980). Στο Άλσος Παγκρατίου έπαιξαν σημαντικοί ηθοποιοί όπως οι Άννα Παναγιωτοπούλου, Σταμάτης Φασουλής, Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Μίνα Αδαμάκη κ.ά.
«…Όλα ωραία και καλά/Κι εμείς απόψε τραλαλά…»
Τον Ιούνιο του 1970 δημιουργείται από τους σπουδαστές της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου η ομάδα «Ελεύθερο Θέατρο». Η ομάδα «Ελεύθερο Θέατρο» έφερε έναν αέρα ανανέωσης στο θέατρο. Χωρίς, ωστόσο, να ανατρέψει την μέχρι τότε δομή των παραστάσεων. Η πρώτη παράσταση που ανέβασε ήταν «Η Ιστορία του Αλή Ρέτζο» στο Θέατρο Καλουτά, η οποία είχε θετική ανταπόκριση. Η ομάδα «Ελεύθερο Θέατρο» αποφάσισε να πειραματιστεί με την επιθεώρηση. Η αρχική ιδέα ήταν να ψάξουν για παλιά επιθεωρησιακά νούμερα. Με σκοπό, να τα παρουσιάσουν με μια νέα ματιά. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Καθώς το βασικό χαρακτηριστικό της επιθεώρησης είναι η επικαιρότητα. Αφετηρία τους ήταν το θέατρο. Δεν είχαν σκοπό να προκατασκευάσουν κάποια πολιτική ή ιδεολογική γραμμή που να διέπει την παράστασή τους. Ό,τι ανέβαζε η ομάδα ήταν αποκλειστικά δικό της.
«Εδώ ο κόσμος καίγεται/ Και εσύ χτενίζεσαι…»
Η ομάδα «Ελεύθερο Θέατρο» αποφασίζει το καλοκαίρι του 1973 να ανεβάσει στο Άλσος Παγκρατίου την επιθεώρηση «… Και συ χτενίζεσαι». Τίτλος εμπνευσμένος από την γνωστή λαϊκή αθυρόστομη φράση. Τα κείμενα άνηκαν στην ίδια την ομάδα, στο Μποστ, στο Κ. Μουρσελά και στο Γ. Σκουρτή. Τα κείμενα τους διέθεταν αμεσότητα και ευρηματικότητα. Η σκηνοθεσία άνηκε στην ίδια την ομάδα. Ενώ την μουσική έγραψε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Στην παράσταση «… Και συ χτενίζεσαι» έπαιξαν Άννα Παναγιωτοπούλου, Σταμάτης Φασουλής, Δημήτρης Χρυσομάλλης, Κώστας Αρζόγλου, Νένα Μεντή, Υβόννη Μαλτέζου κ.ά. Η ομάδα ήθελε μέσα από αυτή την παράσταση να αναγεννήσει την επιθεώρηση. Η παράσταση «… Και συ χτενίζεσαι» ανέβηκε επί δικτατορικού καθεστώτος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μη ξεφύγει από την λογοκρισία της εποχής. Από την παράσταση κόπηκαν δυο νούμερα του Κ. Μουρσελά. Γεγονός που δεν εμπόδισε τους ηθοποιούς να ανεβάσουν τα νούμερα αυτά. Παρόλα αυτά, η παράσταση για τους λογοκριτές δεν αποτελούσε ιδιαίτερο πρόβλημα. Ωστόσο, μόλις οι ηθοποιοί αντιλαμβανόντουσαν την παρουσία των λογοκριτών φρόντιζαν να αλλάζουν τα κείμενά τους.
«Ένα δυο τρία..»
Το «Ελεύθερο Θέατρο» δεν υπάρχει πλέον. Ούτε το κηποθέατρο του Άλσους Παγκρατίου. Όλα έχουν γίνει μια γλυκιά και νοσταλγική ανάμνηση. Μια ανάμνηση που άλλοι την έζησαν και άλλοι θα ήθελαν πολύ να την είχαν ζήσει. Αποσπάσματα για όσους θα ήθελαν να είχαν δει την παράσταση υπάρχουν στο internet, αλλά και στο δίσκο που κυκλοφόρησε το 1984 ο Λουκιανός Κηλαηδόνης «Πάμε Μαέστρο». Το μόνο σίγουρο είναι το θέατρο μπορεί αα υπάρχει και κάτω από δύσκολες καταστάσεις.
«Δεν θέλω να σε κολακέψω
Είσαι σπάνια ψυχή»
Advertising
