Μεγάλες είναι οι αλλαγές που έχουν επιφέρει οι νέες τεχνολογίες στην μουσική. Μέσα σε λίγα χρόνια παρατηρήσαμε ραγδαίες αλλαγές στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας και όσα τον περιβάλλουν. Ο ρόλος του ακροατή έχει αλλάξει και από απλός δέκτης της μουσικής έχει γίνει το κύριο κριτήριο για την δημιουργία ενός τραγουδιού, ενός δίσκου, μιας ολόκληρης καριέρας.
Αυτές οι αλλαγές έχουν γίνει θέμα συζήτησης και έρευνας δημοσιογράφων, ερευνητών και μουσικών κριτικών, με αποτέλεσμα να θέλουν να μοιραστούν με τον κόσμο όλες τις ομαλές –και μη- μεταβάσεις στη μουσική βιομηχανία. Ποιος ο καλύτερος τρόπος για να ενημερώσεις επαρκώς για τις έρευνες σου; Ένα βιβλίο.
Γι’ αυτό εδώ υπάρχουν 5 βιβλία που έχουν εκδοθεί από το 2012 μέχρι σήμερα, συγγραφείς που αντικρίζουν από διαφορετική οπτική τη νέα αυτή εικόνα του μουσικού σύμπαντος.
Retromania -Simon Reynolds (Faber 2012)
Ζούμε σε μια εποχή που τρελαίνεται για ρετρό και τρελούς εορτασμούς. Αναδιαμορφώσεις συγκροτημάτων και επανασυνδέσεις, σκηνικά γεμάτα με όργανα, αναδιατάξεις και συνέχειες, αφιερώματα άλμπουμ και mash-ups… Αλλά τι συμβαίνει όταν εξαντλούμε όλες τις πηγές από το παρελθόν; Προχωρούμε προς μια πολιτισμική καταστροφή όπου το αρχειακό ρεύμα της pop κουλτούρας έχει εξαντληθεί;
Ο Simon Reynolds, ένας από τους καλύτερους μουσικούς συγγραφείς της γενιάς του, υποστηρίζει ότι έχουμε μια υπόθεση προσκόλλησης του παρελθόντος, που ποτέ δεν υπήρξε μια κοινωνία τόσο εμμονική με τα πολιτιστικά αντικείμενα του δικού της παρελθόντος. Η Ρετρομανία είναι το πρώτο βιβλίο που εξετάζει τον ρετρό κλάδο και θέτει την ερώτηση: Είναι αυτός ένας πραγματικός τρόπος για κάθε πρωτοτυπία και διακριτικότητα από την αρχή;
How music got free -Richard Stephen Witt (Viking 2015)
Τι συμβαίνει όταν μια ολόκληρη γενιά διαπράττει το ίδιο έγκλημα;
Το How Music got free είναι μια ιστορία της εμμονής, της μουσικής, του εγκλήματος και των χρημάτων, που χαρακτηρίζει τους οραματιστές και τους εγκληματίες, τους moguls και τους tech savvy teenagers. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο πειρατή στην ιστορία, το πιο ισχυρό στέλεχος της μουσικής επιχείρησης, μια επαναστατική εφεύρεση και μια παράνομη ιστοσελίδα.
Ο δημοσιογράφος Stephen Witt εντοπίζει τη μυστική ιστορία της πειρατείας ψηφιακής μουσικής, από τους Γερμανούς ηχολήπτες που εφηύραν το mp3, σε ένα εργοστάσιο κατασκευής συμπαγών δίσκων της Βόρειας Καρολίνας, όπου ο εργοστασιακός εργάτης Dell Glover διέρρευσε σχεδόν δύο χιλιάδες άλμπουμ μέσα σε μια δεκαετία υψηλών αυξήσεων στο Μανχάταν.
How music works -David Byrne (McSweeney’s 2012)
Είναι μια αξιοθαύμαστη γιορτή του David Byrne για ένα θέμα που σκέφτεται για όλη του τη ζωή. Σε αυτό διερευνά πόσο βαθιά η μουσική βιομηχανία διαμορφώνεται από τον χρόνο και τον τόπο και εξηγεί πώς η έλευση της τεχνολογίας στον εικοστό αιώνα άλλαξε για πάντα τη σχέση μας με το παιχνίδι, την εκτέλεση και την ακρόαση μουσικής.
Ενεργώντας ως ιστορικός και ανθρωπολόγος, επιστήμονας και κοινωνικός επιστήμονας, ψάχνει για σχέδια – και δείχνει πώς αυτά τα πρότυπα έχουν επηρεάσει το δικό του έργο με τα χρόνια, με τους Talking Heads και τους πολλούς συνεργάτες του, από τον Brian Eno έως το Caetano Veloso. Ο Byrne βλέπει τη μουσική ως μέρος ενός μεγαλύτερου, σχεδόν Δαρβινιστικού προτύπου προσαρμογών και απαντήσεων στο πολιτισμικό και φυσικό περιβάλλον του. Η σειρά του είναι πανευρωπαϊκή, μεταφέροντας μας από τα Wagnerian όπερα στα αφρικανικά χωριά, από τις πρώτες γυμνασιακές καλαθοσφαιρικές ηχογραφήσεις μέχρι το τελευταίο του έργο σε ένα στούντιο home μουσικής.
Αφιερώνοντας τη χαρά, τη φυσική και ακόμη και τη δουλειά της μουσικής, το How Music Works είναι μια θαυμάσια, ακαταμάχητη περιπέτεια και ένα παθιασμένο επιχείρημα σχετικά με την απελευθερωτική δύναμη της μουσικής που επιβεβαιώνει τη ζωή.
How music works -David Byrne (Influx Press 2017)
Γιορτάζοντας πάνω από πενήντα βασικά τραγούδια που αποτελούν το DNA του Grime, ο Jeffrey Boakye διερευνά τη σημασία της μουσικής και γιατί έχει τέτοια απήχηση στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Boakye εξετάζει επίσης την αναπαράσταση της αρρενωπότητας στη μουσική βιομηχανία και τα μέσα που την καλύπτουν.
Τόσο μια ωραία κριτική του Grime όσο και μια έρευνα για τη ζωή ως αφροαμερικανός στη Βρετανία σήμερα, το Hold Tight μας βάζει κομμάτια όπως Moschino, Creeper, Next Hype, Too Much Man, Rhythm and Gash, μπορώ CU και … Do They Know It’s Christmas 2004, σε διαδικασία σκέψης.
Είναι διορατικό, πολύ αστείο και με προτάσεις που θα θελήσετε να τραβήξετε και να διαβάσετε ξανά, το Hold Tight πηγαίνει στα βαθιά, δίνοντας ένα περιεχόμενο στο Grime που δεν έχει δοθεί πριν.
The second sound -Julia Eckhardt και Leen de Graeve (Umland Editions 2017)
Eίναι μια φανταστική συζήτηση μεταξύ μουσικών και καλλιτεχνών για τον ρόλο του φύλου στο χώρο τους. Συγκεντρώνοντας μαρτυρίες από καλλιτέχνες διαφορετικού υποβάθρου σε μια ενιαία ροή (συχνά αντίθετων) απόψεων, το κείμενο αντιμετωπίζει τις διακρίσεις ως ένα παράδειγμα της διαφορετικότητας, την πιθανότητα δημιουργίας της μουσικής και της αρμονικής τέχνης, και πώς οι καλλιτέχνες και οι μουσικοί πλοηγούνται μέσα στον χώρο της μουσικής βιομηχανίας.
Με στοιχεία από την Lifo.gr
