Η Μονομαχία, μια νουβέλα του Άντον Τσέχωφ

Αν ενωθούν δύο μοναξιές θα γεννήσουν το πάθος ή μία ακόμη μεγαλύτερη; 

Εκείνη έχασε τα πάντα ακολουθώντας κάποιον στη συντηρητική ύπαιθρο, όπου οι μέρες κυλούν αργά θυμίζοντας σε όλους τα λάθη τους. Εκείνος  ένας τυχοδιώκτης που καμία ζωή δε φαίνεται αρκετή να τον χωρέσει. Οι παρορμήσεις τους τους οδηγούν σε μία ανιαρή κατάληξη ανάμεσα σε ανθρώπους και στιγμές που δε θα μπορούσαν να τους απασχολούν λιγότερο. Κι έτσι μια νέα παρόρμηση ξεκινά ως επακόλουθο των προγενέστερων συμβάντων. Οι δυο τους δεν έχουν κανένα μέλλον αλλά ούτε και συγκεκριμένο παρόν. Έχουν μονάχα μια κοινή ροπή προς την αβεβαιότητα.

Δυστυχώς ή ευτυχώς η ζωή συνεχίζεται, όπως και στα περισσότερα έργα του Τσέχωφ. Έτσι και στη μονομαχία, θα υπάρξει η έλξη, η κορύφωση, το μικρό αλλά φαινομενικά μέγιστο εκείνη τη στιγμή δράμα και τέλος η θλιβερή αποδοχή της ρουτίνας. Όπως είχε πει και η κόρη στο θείο Βάνια “Θα ζήσουμε”. Τι κι αν στη μονομαχία παρουσιάζεται μια ελπίδα για έναν μεγάλο έρωτα; Θα λήξει άδοξα αλλά ποτέ ηρωικά και πένθιμα με την υπόσχεση μεγάλης υστεροφημίας. Θα λήξει ταπεινά όπως και η ίδια η ζωή. Κανένας Ρωμαίος και καμιά Ιουλιέτα. Μονάχα απλοί, ταπεινοί άνθρωποι που δέχονται το όνειρο, την ήττα και την άφεση αμαρτιών.

Advertisements

Η νουβέλα του Άντον Τσέχωφ “Η Μονομαχία” αποπνέει μια νιχιλιστική μελαγχολία ενώ παράλληλα κατορθώνει να αναδείξει υπαρξιακά ερωτήματα για τον άνθρωπο και το Θεό, κλείνοντας με μία μειλίχια αχτίδα που αναδεικνύει την αναγκαιότητα της συνύπαρξης.

Απόσπασμα από το βιβλίο:

Την νεαρή, αδύναμη γυναίκα που τον εμπιστεύθηκε πιότερο και από αδελφό, την απέσπασε από τον άντρα της, από των κύκλο των γνωστών της και την πατρίδα της, και την έφερε εδώ, μέσα στον καύσωνα, τον πυρετό και την πλήξη. Από μέρα σε μέρα, εκείνη έπρεπε, σαν καθρέφτης, να αντανακλά την δική του απραξία, τη χυδαιότητα και τα ψέματά του, με αυτά και μόνο με αυτά γέμιζε την αποχαυνωμένη, νωθρή, θλιβερή ζωή της. Έπειτα την βαρέθηκε, την μίσησε, αλλά δεν είχε το κουράγιο να την παρατήσει, και προσπαθούσε να την μπλέξει όλο και περισσότερο μέσα σε έναν ιστό από ψευτιές. Τα υπόλοιπα τα έκαναν αυτοί οι άνθρωποι.