Είναι που το μέσα σου σε ξυπνά νωρίς και δύσκολα μετά ξαναβρίσκεις ύπνο. Κοιτάς την ώρα κατάματα και υπάρχει μόνο μια επιλογή: ξύπνησες. Ανάβεις το φως στο κομοδίνο και κάτω απ’ τα γυαλιά σου είναι εκείνο το μικρό βιβλίο που καιρό τώρα δεν πρόλαβες. Φοράς τα γυαλιά σου και στήνεις καλύτερα τα μαξιλάρια. Έχεις χρόνο για ένα μικρό αφήγημα.
Ξεκινάς το κείμενο του Μαξίμ Γκόρκυ και γίνεσαι πάλι «ο Αναγνώστης».
Ήτανε νύχτα όταν βγήκα από το σπίτι όπου, σ’ ένα φιλικό κύκλο, είχα διαβάσει το πρώτο μου τυπωμένο διήγημα.
Βρίσκεις μια μικρή αλήθεια δεύτερης φωνής στο κείμενο και συνομιλείς μαζί του. Πριν προλάβεις να σκεφτείς γίνεσαι ένα μαζί του και τελικά αγωνιάς μόνο για το ύφος. Ο συγγραφέας αντιμετωπίζει τον αναγνώστη του σε έναν μονόλογο που γίνεται χείμαρρος και το άκουσμα μιας άλλης αλήθειας.
— Μάλιστα, γράψατε κάτι νόστιμο!… Είν’ αλήθεια! είπε κάποιος συλλογισμένα, πίσω από τη ράχη μου.
Κάπως έτσι ξεκινά το ταξίδι της ανάγνωσης, απ’ τον αναγνώστη για τον συγγραφέα, αλλά και τον εαυτό που έκρυψε καλά μέσα του. Εκεί που κανείς δεν του μιλά, αλλά εκείνος ξέρει ν’ ακούει, μιας και η γραφή έχει μια και μόνη επενέργεια: το κείμενο και όσα ακουστούν μέσα από εκεί.
«Ο Αναγνώστης» έρχεται κοντά σε όλα, βγαίνει απ’ το κείμενο και μπαίνει πάλι στον νου του γραφιά, μιας και τελικά όσα κι αν γράψει κανείς θα γίνουν μια επικάλυψη όσων θέλησε να πει, αλλά δεν θέλησαν ν’ ακουστούν. «Ο Αναγνώστης» όμως έχει τον τρόπο του και κανείς δεν ξέρει ποτέ πότε θα εμφανιστεί, και πάλι.
— Σωπαίνεις; Αδιάφορο. Σε καταλαβαίνω ακόμα κι όταν σωπαίνεις… Και φεύγω…
— Από τώρα; ρώτησα σιγανά. Γιατί όσο κι αν μου προξενούσε φόβο, φοβόμουνα τώρα τον εαυτό μου περισσότερο.
— Ναι, φεύγω… Πολλές φορές ακόμα θα ‘ρθω να σε δω. Περίμενέ με.
Κ’ έφυγε.
Πώς έφυγε; Δεν το πρόσεξα. Έφυγε γρήγορα κι αθόρυβα, όπως χάνονται οι σκιές…
Κανείς όμως δεν σε ξύπνησε τόσο νωρίς· κανείς εκτός από εκείνο το μικρό βιβλίο που του χρωστούσες –μέρες τώρα– χρόνο.
Τίτλος: Ο Ανανγνώστης
Εκδότης: Εκδόσεις Γκοβόστη (Εκδοτική Εταιρεία “Ανατολή”)
ISBN 978-960-606-019-9