Ο αδελφός, Γιουακίμ Ζάντερ [Εικόνα: Χρύσα Πέτρου]
Ο αδελφός είναι μια καθηλωτική αφήγηση που εστιάζει στις ετερόκλητες ζωές της Γιασμίν, του Φαντί και της Κλάρα. Η Γιασμίν είναι η ενσάρκωση της ανθεκτικότητας, της προσπάθειας και της ελπίδας. Φαντί, ο αδελφός της, βαδίζει σε ένα επικίνδυνο μονοπάτι, παρασυρόμενος στη δίνη εξτρεμιστικών κινημάτων στη Μέση Ανατολή και εντάσσεται στον ISIS. Η Κλάρα από την άλλη είναι μαχητική και έξυπνη δημοσιογράφος, με πάθος για την αναζήτηση της αλήθειας και εργάζεται σε ένα ερευνητικό ινστιτούτο για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η Γιασμίν έχει εγκαταλείψει τη Σουηδία στην οποία μεγάλωσε και κυνηγά τα όνειρά της στη Νέα Υόρκη. Όταν, όμως, ο αδελφός της εξαφανίζεται με τις φήμες να λένε ότι πέθανε πολεμώντας για τον ISIS στη Συρία, θα επιστρέψει για να τον αναζητήσει. Ταυτόχρονα, η Κλάρα συντάσσει μια έκθεση για τις πιθανές συνέπειες από την ιδιωτικοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων. Ενώ η έρευνά της προχωρά κανονικά, κάποιοι κλέβουν τον υπολογιστή της, ενώ ένας συνάδελφος της δολοφονείται. Τότε καταλαβαίνει πως δεν πρόκειται για μια απλή έρευνα και πως πρέπει να οπλιστεί με θάρρος και υπομονή μέχρι να φτάσει στην αλήθεια. Οι δρόμοι των δύο γυναικών θα μπλεχτούν και θα δεθούν άρρηκτα στο δρόμο προς την αναζήτηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης.
Η υπόθεση διαδραματίζεται παράλληλα σε διαφορετικές χώρες και πόλεις, ενώ υπάρχουν και κάποιες χρονικές αναδρομές, οι οποίες βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση των ηρώων αλλά και όσων συμβαίνουν. Η ιστορία του Φαντί είναι η μόνη που διαβάζουμε σε πρώτο πρόσωπο, ενώ οι ιστορίες της Γιασμίν και της Κλάρα παρουσιάζονται από το συγγραφέα σε τριτοπρόσωπη αφήγηση, μια εναλλαγή που βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρουσα στον τρόπο γραφής.
Ένα πολύ καλογραμμένο βιβλίο, με πρωτότυπη πλοκή που κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Γύριζα τις σελίδες ανυπομονώντας να καταλάβω τι συμβαίνει. Μου άρεσε πάρα πολύ που εστίαζε στα συναισθήματα και τις σκέψεις των ηρώων και όχι μόνο στις πράξεις τους. Ωραίες ανατροπές, όσες χρειαζόταν για να κάνουν την ιστορία ενδιαφέρουσα τις οποίες, μάλιστα, ο Ζάντερ είχε εντάξει με φυσικό τρόπο στην ιστορία ώστε τίποτα να μη φαίνεται περίεργο ή παράταιρο.
Θα ήθελα, ωστόσο, να είναι λίγο μικρότερο σε έκταση. Υπήρχε, άλλωστε, μια μικρή επανάληψη που θεώρησα περιττή καθώς παρατεινόταν η κορύφωση και το τέλος της ιστορίας που θα προτιμούσα να είχαν έρθει λίγο νωρίτερα.
Πρωτότυπο, καθηλωτικό, ωμό και δύσκολο σε αρκετά σημεία είναι ένα βιβλίο που θα αγαπήσει κάποιος αν θέλει να συνδυάσει μυστήριο, αγωνία, συναισθήματα καθώς και κοινωνικοπολιτικά ζητήματα με όλες τις προεκτάσεις τους.
Η αφήγηση του Ζάντερ προβληματίζει σχετικά με το πόσο εύκολα μπορούν οι άνθρωποι να παρασυρθούν σε ακραίες δραστηριότητες και μας υπενθυμίζει πως οι δεσμοί μεταξύ κάποιων ανθρώπων παραμένουν ισχυροί ακόμα κι όταν κινούνται σε εντελώς διαφορετικά μονοπάτια. Και, τελικά, με όμορφο και απλό τρόπο αποδεικνύει τη δύναμη που έχει η αγάπη, η επιμονή και η αναζήτηση της αλήθειας.
