Εκείνος, ο πατέρας, φτιάχνει τους κανόνες, φροντίζει για το φαγητό τους, την προστασία τους και για να έχουν πάντα μια μητέρα. Η Λένα, η μητέρα οφείλει να τηρεί τους κανόνες, να φροντίζει τα παιδιά και να μη φέρνει αντίρρηση σε εκείνον ποτέ. Τα παιδιά δε γνωρίζουν τίποτα πέρα από αυτό το μέρος και τους κανόνες του. Όλα κυλούν όπως τα σχεδίασε εκείνος και φαίνεται πως τίποτα δε μπορεί να πάει στραβά…
Μια μέρα, όμως, η Λένα θα αποδράσει, θα αναζητήσει την ελευθερία της, τη ζωή που είχε και έχασε μετά την απαγωγή της. Ο πατέρας, όμως, δε θα αφήσει τίποτα να χαλάσει τη δυστοπία, που ο ίδιος δημιούργησε. Θέλει να φέρει πίσω τη μητέρα, με κάθε μέσο και κάθε κόστος. Η αστυνομία και η οικογένεια της Λένας δεν έχουν σταματήσει να ψάχνουν για εκείνη από το βράδυ που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς.
Η αφήγηση ξετυλίγεται μέσα από τα μάτια της Λένα, του Ματίας που ψάχνει απεγνωσμένα την κόρη του, και της Άννα, του ιδιαίτερου κοριτσιού που έζησε την αιχμαλωσία μαζί με τη μητέρα, τον πατέρα και τον αδελφό της. Η Λένα είναι τρομοκρατημένη και αποφασισμένη να γλιτώσει από τον εφιάλτη που ζει. Ο Ματίας καταφέρνει να κάνει τον πόνο και την οργή του δύναμη και να βρει την κόρη του όσο κι αν χρειαστεί να ψάξει. Η Άννα, που δεν έχει ζήσει τίποτα πέρα από την εντελώς προγραμματισμένη ζωή της στην καλύβα, δίνει με την απλοϊκή της ματιά ίσως την πιο αντικειμενική οπτική της ιστορίας, Αυτή η πολύπλευρη τεχνική αφήγησης προσθέτει βάθος στην πλοκή, επιτρέποντας στους αναγνώστες να κατανοήσουν την πολυπλοκότητα του ταξιδιού κάθε χαρακτήρα και τις αλληλένδετες ζωές τους. Η Hausmann μπλέκει επιδέξια τους αναγνώστες σε έναν ιστό μυστικών, που εναλλάσσονται μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος για να αποκαλύψει σταδιακά τη φρικτή αλήθεια πίσω από την απαγωγή της Λένα και το βαθύ της αντίκτυπο σε όλους όσοι εμπλέκονται σ’ αυτήν την ιστορία. Με κάθε κεφάλαιο, η ένταση κλιμακώνεται προκαλώντας μια αίσθηση διαρκούς ανησυχίας και κλειστοφοβίας, χειραγωγώντας επιδέξια τα συναισθήματα και τις αντιλήψεις του αναγνώστη, μέχρι την τελική αποκάλυψη.
Ο τρόπος που γράφει η Romy Hausmann, σε κάποιους ίσως αρέσει και σε κάποιους ίσως ξενίσει, όμως σίγουρα είναι ένας χαρακτηριστικός, δικός της τρόπος και αυτό προσωπικά με γοητεύει πολύ στη λογοτεχνία. Στην αρχή, η αφήγηση της ιστορίας από τρία διαφορετικά άτομα και οι χρονικές εναλλαγές ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν μπορεί να φαίνονται ασύνδετες μεταξύ τους, όμως, τελικά, η συγγραφέας καταφέρνει να τις ενώσει σε μία συγκλονιστική ιστορία, με ωραία ανατροπή και να αφήσει ανάμικτα συναισθήματα. Μου άρεσε πολύ το πώς εξυμνείται η αγάπη του πατέρα για το παιδί του, μέσα από την ιστορία του Ματίας καθώς και το πως στηλιτεύονται στερεότυπα μέσα σε όλη την αφήγηση.
Αν ψάχνετε ένα καλό page turner ψυχολογικό θρίλερ, όμορφα γραμμένο με δύσκολη πλοκή, τότε το Καλό μου παιδί είναι σίγουρα μία πολύ καλή επιλογή. Οι ισορροπίες είναι τόσο λεπτές, που δε μπορώ να περιγράψω παραπάνω το περιεχόμενο του βιβλίου, χωρίς να αποκαλύψω σημαντικά κομμάτια της ιστορίας. Ευτυχώς, η Hausmann μπορεί να το κάνει και μας προσφέρει αυτή την καλογραμμένη αφήγηση που δεν σε αφήσει να την αφήσεις μέχρι να μάθεις τι πραγματικά γίνεται σ’ αυτήν την ιστορία.