Η γραφή του Μπουκόφσκι έχει μια αμεσότητα και έναν ρεαλισμό που μαγνητίζει. Απογυμνωμένος από ταμπού και καθωπρεπισμούς περιγράφει την πραγματικότητα ωμά, αληθινά, διατηρώντας το στοιχείο του απρόβλεπτου. Με ύφος ακατέργαστο αφηγείται τις ιστορίες του με κυνισμό και αρκετό χιούμορ, στοιχεία που αποκαλύπτουν μια διάθεση αυτοσαρκασμού. Απεικονίζει ρεαλιστικά την ανθρώπινη κατάσταση, αναζητώντας το νόημα της ζωής, αναλογιζόμενος τη ματαιότητα της ύπαρξης.
Αυτοβιογραφικές αναφορές συνδυάζονται με την κοινωνική κατάσταση και ενδύονται τη μυθοπλαστική κατασκευή του συγγραφέα. Χειμαρρώδης, σαρκαστικός, σοκαριστικά ειλικρινής, προτάσσει το αφηγηματικό οικοδόμημά του δυναμικά. Όσα θεωρούνται ανεκδιήγητα, για τον Μπουκόφσκι είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας του και αυτής των ηρώων του.
Αρκετά από τα διηγήματα της συλλογής έχουν αυτοβιογραφικό χαρακτήρα. Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα μυθοπλασίας και πραγματικότητας. Πληθώρα χαρακτήρων παρελαύνουν από τις σελίδες του. Ηττημένοι της ζωής, ευνοημένοι, απόκληροι, πόρνες, εθισμένοι, επαίτες, παραβάτες, διανόηση, υποκουλτούρα, υψηλή τέχνη, ρατσισμός, μισογυνισμός, έχουν δεσπόζουσα θέση στο έργο του Μπουκόφσκι.
“Όλα έδειχναν πως σύντομα θα βρισκόμουν απένταρος στο δρόμο. Κοίταξα τους ανθρώπους τριγύρω. Τι έκαναν όλοι αυτοί εκεί; Γιατί δεν δούλευαν; Πώς τα έβγαζαν πέρα; Στο μπαρ βρίσκονταν και λίγοι πλούσιοι. Δεν ανησυχούσαν για τίποτα, αλλά είχαν εκείνη την έκφραση ήττας που έχουν οι πλούσιοι όταν αποτυγχάνουν και δεν έχουν τι άλλο να κάνουν -δεν τους ενδιαφέρει τίποτα, απλώς είναι πλούσιοι. Τους κακόμοιρους. Ναι. Χα, χαχαχα, χα.”
Ανάμεσα στους μυθιστορηματικούς ήρωες του, παρακολουθούμε τον ίδιο τον Μπουκόφσκι να αρνείται τη στράτευση, τις επισκέψεις του σε πανεπιστήμια και χώρους εκδηλώσεων όπου έκανε αναγνώσεις των έργων του, τις ερωτικές του σχέσεις, την αλόγιστη κατανάλωση αλκοόλ, την παραμονή του σε αστυνομικό τμήμα με την κατηγορία του βιασμού. Έζησε στα άκρα, χωρίς όρια και δισταγμούς. Με μυαλό θολωμένο από τις καταχρήσεις βρέθηκε πολλάκις αντιμέτωπος με τη δικαιοσύνη.
Οι “Ιστορίες καθημερινής τρέλας” του Τσαρλς Μπουκόφσκι κυκλοφορούν για πρώτη φορά στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Την μετάφραση των τριάντα τεσσάρων διηγημάτων και το εισαγωγικό σημείωμα επιμελήθηκε ο Γιάννης Λειβαδάς.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Από τις δεσπόζουσες μορφές της αμερικανικής ποίησης και πεζογραφίας, ο Charles Bukowski (Τσαρλς Μπουκόβσκι) γεννήθηκε στο Άντερναχ της Γερμανίας το 1920, αλλά από τα τρία του χρόνια βρέθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Είκοσι τεσσάρων χρόνων δημοσίευσε το πρώτο του διήγημα, και άρχισε να γράφει ποιήματα στα τριάντα πέντε του. Εξέδωσε πάνω από τριάντα βιβλία, που έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, ενώ ποιήματα και διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Πέθανε το 1994.
[Πηγή: Εκδόσεις Μεταίχμιο]
Οπισθόφυλλο
Οι ιστορίες για τη ζωή και τα πεπραγμένα του είναι τόσο άγριες και παράξενες όσο και οι ιστορίες που γράφει. Κατά μία έννοια, ο Μπουκόβσκι ήταν ενός θρύλος στην εποχή του: τρελός, ερημίτης, εραστής, τρυφερός, μοχθηρός. Από πόρνες μέχρι κλασική μουσική, ο Μπουκόβσκι αναμειγνύει ευφυώς την υψηλή και τη χαμηλή κουλτούρα στις «ιστορίες καθημερινής τρέλας» του. Χιουμοριστικές και στοιχειωτικές, θυμωμένες αλλά και τρυφερές απεικονίσεις της ζωής στο υπογάστριο του Λος Άντζελες, αυτές οι ιστορίες θα σας στοιχειώσουν.
Μια ελεύθερη ψυχή είναι σπάνιο πράγμα, μα όταν τη δεις μπροστά σου την αναγνωρίζεις – κυρίως επειδή νιώθεις ωραία, πολύ ωραία, όταν βρεθείς κοντά της ή όταν είσαι μαζί της.
[Πηγή: Εκδόσεις Μεταίχμιο]
