Ο George R.R. Martin είναι θα μπορούσαμε να πούμε ‘στιγματισμένος’ από το γνωστότερο παιδί του που έγινε τηλεοπτικό φαινόμενο, το Game of Thrones. Δεν είναι όμως μόνο αυτό και διαπίστωσα με έκπληξη πως ο δημοφιλής συγγραφέας έχει και μια άλλη, σχεδόν τελείως διαφορετική πλευρά. Αγαπώντας τον γραφικό πολιτισμικό αέρα της Λουιζιάνα καθώς και τις εφάνταστες πολύχρωμες ιστορίες που συνόδευαν πάντα αυτή την νοτιοανατολική πολιτεία των ΗΠΑ, το χέρι μου εύκολα έπεσε στο βιβλίο του ραφιού ένα περασμένο καλοκαίρι. Η αλήθεια είναι ότι για ‘μένα, το όνομα του συγγραφέα μόνο με την τηλεοπτική εκδοχή του Game of Thrones εξισωνόταν, δηλαδή δεν ήξερα τον George R.R. Martin ως συγγραφέα αλλά ως “πατέρα” της πολύκροτης σειράς. Διαβάζοντας την περίληψη στο οπισθόφυλλο, αντιλαμβανόμουν ότι επρόκειτο γι’ αυτόν ακριβώς τον αέρα που περίμενα να βρω σ’ ένα βιβλίο για περιπέτειες στον Μισισιπή. Και τέλος, όταν διάβασα το όνομα του ποταμόπλοιου, “Fevre Dream“, με κάποιο τρόπο ήξερα ότι αυτό το βιβλίο με ενδιέφερε να το διαβάσω.
Μη έχοντας προηγούμενη γνώση του τι εστί George R.R. Martin συγγραφικά, ξεκίνησα αμερόληπτη την ανάγνωση, στην σωστή εποχή. Το όνειρο του Μισισιπή πρέπει να διαβαστεί καλοκαίρι. Το εξαιρετικά ενδιαφέρον δίπολο των αντιδιαμετρικά αντίθετων χαρακτήρων ξεδιπλώνεται από την αρχή και πάνω σ’ αυτή την πολύ ιδιαίτερη σχέση χτίζεται και όλο το βιβλίο. Ωραίοι, ενδιαφέροντες χαρακτήρες που κυλάνε και κολλάνε μαζί με την αφήγηση. Την μεγαλύτερη εντύπωση όμως την κάνουν οι εκπληκτικές περιγραφές του συγγραφέα για τον Μισισιπή και τους παραποτάμους του, αλλά και για όλο τον υδάτινο κόσμο γύρω τους, όπως και η εκπληκτική λεπτομέρεια των τεχνικών και μηχανικών περιγραφών των ποταμόπλοιων. Όχι μόνο απόρησα με την κατάρτιση του συγγραφέα αλλά και με την μεταφορά μου μέσα στις σελίδες του βιβλίου και του ξεχωριστού ποταμόπλοιου χωρίς καν να το αντιληφθώ.
Φυσικά το σενάριο δεν είναι τόσο απλό, ίσα ίσα, από εκεί που σχεδόν δεν φαίνεται ο George R.R. Martin ξετυλίγει μια πολύ σκοτεινή ιστορία η οποία ενώ φαίνεται να είναι κλισέ ιστορία βρυκολάκων καταφέρνει να γίνει πολύ ευχάριστη στην ανάγνωση, αλλά ελπίζω να μη θέλετε να σας αποκαλύψω το σενάριο, το οποίο αρκετά καλά έρχεται να “κουμπώσει” το σενάριο και την σκοτεινή του, υποβλητική ατμόσφαιρα στην λουιζιάνικη κουλτούρα και παράδοση των σκοτεινών παραποτάμιων θρύλων. Ο ποταμός, το Fevre Dream, τα βουρκώδη νερά, όλα αυτά τα στοιχεία είναι ζωντανά και παλεύουν για την κυριαρχία και την επιβίωσή τους, μαζί βέβαια με τους πρωταγωνιστές που απελπισμένα προσπαθούν να ξεμπερδέψουν με το σκοτεινό παρελθόν τους. Αναπόφευκτα έπιασα τον εαυτό μου να ταυτίζεται με τον τραχύ καπετάνιο ‘Αμπνερ Μαρς, που άθελα του θα βρεθεί στο επίκεντρο μιας αιματοβαμμένης, σχεδόν δαιμονικής περιπέτειας, χωρίς να μπορεί καλά καλά να το πιστέψει. Αλλά και ο μυστηριώδης εφοπλιστής Γιορκ, είναι ένας καλοσχεδιασμένος χαρακτήρας, με τα τυπικά κλισέ (που όλοι αγαπάμε και περιμένουμε) των σκοτεινών χαρακτήρων, που προσπαθεί να γλιτώσει από ένα ανελέητο κυνήγι βρυκολάκων, και ο οποίος, σε πείσμα της ίδιας της φύσης του, κουβαλάει το σενάριο μέχρι το τέλος, ακόμα κι αν αυτό θα του στοιχίσει ανυπολόγιστα.
Με λίγα λόγια, το Fevre Dream, ή αλλιώς “Όνειρο του Μισισιπή” μπορεί να μην είναι το βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει από καμία βιβλιοθήκη αλλά μια ατμοσφαιρική κι ευχάριστη αναγνωστική εμπειρία (αντισταθμίζει πολύ ωραία το σκοτεινό της δίπολο, όπως άλλωστε και οι δύο πρωταγωνιστές) που απευθύνεται στους αναγνώστες που αγαπούν τα ελκυστικά όρια ανάμεσα στην ιστορία και τους θρύλους των χωρών της γης αλλά και σ’ εκείνους που θέλουν να διαβάσουν κάτι μυστηριώδες, ενδιαφέρον και ευκολοδιάβαστο, που δεν χάνει διόλου σε ποιότητα και καλή γραφή. Λίγο απόκοσμο, πολύ μυστήριο και υποβλητικό κι ακόμα περισσότερο ανθρώπινο, το Όνειρο του Μισισιπή θα σας ταξιδέψει κυριολεκτικά στον μαγικό Μισισιπή και τις μαγείες του.
