O Έντγκαρ Άλαν Πόε πέθανε στις 7/10/1849 στη Βαλτιμόρη με πιθανότερη μα όχι τεκμηριωμένα σίγουρη αιτία, την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ. Ήταν το ταιριαστό, μυστηριώδες τέλος της ταραγμένης ζωής του.
Αν και ξεκίνησε τη συγγραφή για καθαρά βιοποριστικούς λόγους στέλνοντας άρθρα, διηγήματα και ποιήματά του σε εφημερίδες και περιοδικά εξελίχθηκε στον πατέρα της αστυνομικής ιστορίας. Ο αυτοκαταστροφικός του χαρακτήρας που εκδηλωνόταν στις διάφορες εκφάνσεις της ζωής του αντικατοπτριζόταν και στα έργα του.
Οι ιστορίες και τα ποιήματά του πραγματεύονται φονικές διαστροφές, μυστήριους θανάτους, εξιχνιάσεις εγκλημάτων, μάταιες ελπίδες και απελπισμένα, μακάβρια συναισθήματα. Η μαθηματική λογική περιπλέκεται με τη φαντασία και το μυστήριο, οι νόμοι της Φυσικής φαντάζουν μακάβριοι και η πορεία προς το ανέλπιδο είναι προκαθορισμένη.
Διαβάζοντας Έντγκαρ Άλαν Πόε, καταλήγει κανείς να ισορροπεί στη χαρμολύπη διασκεδάζοντας ψυχαγωγούμενος.
Τα γνωστότερα από το πλήθος των διηγημάτων του είναι:
Ο μαύρος γάτος, 1843
Το πηγάδι και το εκκρεμές, 1842
Ο χρυσός σκαραβαίος, 1843 (οπου δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Dollar’s Newspaper και βραβεύτηκε)
Οι φόνοι της οδού Μοργκ – που ούτε λίγο ούτε πολύ είναι η πρώτη αστυνομική ιστορία
Η μάσκα του κόκκινου θανάτου, 1842
Το κλεμμένο γράμμα, 1844
Πηγή εικόνας:script-net.gr
Ποιήματά του Έντγκαρ Άλαν Πόε είναι Το κοράκι, Όνειρο μέσα σε όνειρο, Λενόρ, Ταμερλάνος , μα και πολλά ακόμη.
Το 1846 δημοσιεύει στην εφημερίδα Godey’s Lady’s Book τη σειρά κειμένων Διανοούμενοι της Ν. Υόρκης με κουτσομπολίστικο κυρίως περιεχόμενο, η οποία προκάλεσε κύμα αντιδράσεων και διακόπηκε. Το 1848 δημοσίευσε τη διάλεξη Εύρηκα, μια υπερβατική εξήγηση του Σύμπαντος.
Το σύνολο των έργων του Έντγκαρ Άλαν Πόε είναι αρκετά εκτενές και αποτελεί ενδιαφέρον αντικείμενο ανάγνωσης και μελέτης καθώς και έναυσμα δημιουργίας. Αρκετά παραδείγματα βλέπουμε στη ζωγραφική μα και στη λογοτεχνία.
Ένας άνθρωπος δεν είναι αληθινά γενναίος, αν φοβάται να φαίνεται ή να είναι –όταν υπάρχει λόγος– δειλός.
«Ας υποθέσουμε» είπε ο φιλάργυρος, «ότι τα συμπτώματά του είναι αυτά κι αυτά. Και τώρα, γιατρέ, τι θα του συμβούλευες εσύ να πάρει;»
«Τι να πάρει;» είπε ο Άμπερνεθι. «Μα απλούστατα, μια συμβουλή απ’ το γιατρό του. Τι άλλο;»
Ώρα καλή!
Μελιτάκους έχει ο νους μου κι όλο και σοδειάζει ιδέες κι ενδιαφέροντα. Η ανάγνωση γεννά ιδέες κι αν αυτές μετουσιωθούν σε γραφή, τότε αυτή γεννά την ελπίδα.
"Και κάθε εις που εδιάβασεν,εδά κι ας το κατέχει
μη χάνεται στα κίντυνα, μα πάντα ολπίδα ας έχει.
Κι εκείνον, όπου εκόπιασε, ας τον καληνωρίζουν κι ας συμπαθούν τα σφάλματα εκείνα οπου γνωρίζουν"
(Βιτσέντζος Κορνάρος,Ερωτόκριτος)
