Τα μετά του έρωτα είναι η πρώτη ποιητική συλλογή της Ελένης Γαλάνη, η οποία κατάφερε να κερδίσει το στοίχημα με τη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Παρά το νεαρό της ηλικίας της, η ποιήτρια σκιαγραφεί ολόκληρο το φάσμα της ψυχής μέσα από το πρίσμα του έρωτα. Αφοπλιστικά ειλικρινής, μιλάει μέσα από εικόνες που ζωντανεύουν από το χαρτί στη φαντασία. Μια φαντασία που για πολλούς έχει υπάρξει ή θα υπάρξει ως πραγματικότητα.
Το χρονικό
Ο έρωτας όντας πολυδιάστατος έχει αναπόφευκτα τη δική του γραμμή στο χρόνο. Η σπίθα, η έκρηξη, η έκσταση μπροστά στην αληθινή του θέα, που για κάποιες στιγμές μοιάζει αιώνια. Όλα εκείνα τα συνακόλουθα που γεννά κι εγκλωβίζει μέσα μας. Είναι μια διαδικασία τόσο καλά σχεδιασμένη που ελάχιστοι καταφέρνουν να την αρνηθούν. Συνήθως είναι εκείνοι που έχουν βιώσει «τα μετά» και αποφάσισαν να γίνουν φυγόπονοι. Ν’ αντισταθούν στη μαγεία, την ολοκλήρωση, εκείνη τη φρενήρη άνοδο της ουσίας, μόνο και μόνο για να γλιτώσουν από «τα μετά του έρωτα».
Ι
Advertising
” Δε μισώ.
Κι όχι γιατί πέρασε καιρός.
Κι όχι γιατί πέρασε και το αίσθημα.
Δε μισώ
Advertising
γιατί σπαταλάω το χρόνο
και τη σκέψη μου
στο ν΄αγαπώ. […] “
ΙΧ
Advertising
” […] Μιλώ για σένα.
Γιατί δε μπορώ να μιλήσω με σένα.
Γιατί η φωνή σου αντηχεί μέσα μου
σαν ήχος αιώνιος που ταξιδεύει
Advertising
στο αχανές κι άτοπο του χρόνου. […] “
Για το βιβλίο
Και πόσο κοινές μπορεί να είναι τελικά οι εμπειρίες δυο ανθρώπων; Δύο τελείως άγνωστων ως τώρα ανθρώπων, που από άλλα παθήματα έφτασαν σε σημεία όμοια. Κι αν όχι όμοια, τα σκηνικά είναι αυτά που μόνο διαφέρουν και τα κοστούμια. Γιατί πιστεύω πως απ΄τη γκάμα των αόριστων και ακαθόριστων συναισθημάτων μπορούν να σε διαλέξουν εσένα κι άλλους τόσους τα ίδια. Γιατί τα συναισθήματα είναι αχόρταγες υπάρξεις και μόλις αγγίξουν κάποιον, ακαριαία εκτινάσσονται με ορμή και στους υπόλοιπους για να επιβιώσουν. Όχι σε όλους τα ίδια· μα ο καθένας θα διαλεχτεί από κείνα που του χρειάζονται. Και σε αρκετούς τυχαίνει να χρειάζονται τα ίδια· με έναν τρόπο που ανατριχιάζει τη λογική κι αυτός ο κύκλος δεν έχει τέλος.
Κάπως έτσι ένιωσα διαβάζοντας τις ξηλωμένες κλωστές που με τόσο πόνο και μόχθο αποφάσισε να ξαναράψει η Ελένη Γαλάνη. Με τρόπο λυτρωτικό, σε μία σειρά που απαντάει όλα τα ερωτηματικά που θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί, αν ήθελε. Με την αποφασιστικότητα που δεν επιτρέπει την ύπαρξη καμίας αμφιβολίας για όσα υπάρχουν μέσα της. Με τη δύναμη της αναγέννησης, την τόλμη και το θάρρος ενός πολεμιστή, που βγήκε ζωντανός από όλες τις μάχες και έγινε ήρωας χωρίς να το ξέρει.
Η περίληψη από τις εκδόσεις Ιωλκός
“Τα μετά του έρωτα” αποτελούν ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων κι αναδρομικών καταγραφών της ανάμνησης ενός έρωτα. Ένα εξερευνητικό ταξίδι της ποιήτριας στον προσωπικό κι εντέλει πανανθρώπινο ψυχισμό που κλονίζεται από κείνη την εμπειρία. Η συλλογή, αποτελούμενη από 27 αυτοτελή κι άτιτλα ποιήματα, συμπυκνώνει όλες τις εκφάνσεις των αντιφατικών συναισθημάτων που έπονται του έρωτα. Αποτελεί μία καθυστερημένη εξομολόγηση σε μορφή μονολόγου.
*** XXV «Δε σε θέλω τώρα. Όπως είσαι τώρα. Όπως είμαστε τώρα. Σε θέλω σ’ έναν παρελθοντικό χρόνο. Σ’ εκείνη τη στιγμή που δεν ήξερα τι να περιμένω. Όχι τώρα που γνωρίζω.»
