Ζούμε σε μια κοινωνία που όλα είναι εφήμερα- άνθρωποι- σχέσεις κλπ. Λόγια του αέρα και αισθήματα που “σβήνουν” μέσα στην ανατολή του ηλίου. Και ναι. Μιλώ για τις ανθρώπινες σχέσεις του σήμερα. Φταίνε τα social media που έχουν εισβάλλει με τόσο “θράσος” στον τρόπο ζωής μας; Φταίει το ότι υπάρχει μια μαζοποίηση που δεν μας κάνει τίποτα πλέον εντύπωση και όλα μας φαίνονται ίδια με συχνό φαινόμενο την ξενέρα; Η αλήθεια είναι πως την απάντηση δεν την έχω βρει ακόμη. Και άλλωστε είναι δύσκολο να φτάσεις σε αυτήν από τη στιγμή που η αλήθεια από άνθρωπο σε άνθρωπο αλλάζει.
Πέραν αυτού, όμως, ας μην επικεντρωθώ σε λόγους οι οποίοι ίσως να είναι αναρίθμητοι και ίσως να διαφέρουν. Αναλογίζομαι, λοιπόν, τα γεγονότα του σήμερα. Ποια είναι αυτά; Άνθρωποι που “βλέπουν” και ζουν μόνο το τώρα. Άνθρωποι που “βλέπουν” την επιφάνεια. Που δεν προσπαθούν. Που είναι ανικανοποίητοι. Που με τη πρώτη δυσκολία τα διαγράφουν όλα και πάνε για άλλα. Κατά αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος της αναζήτησης για τον/την επόμενο/-η. Σιγά-σιγά αρέσκεσαι στην ιδέα των εφήμερων σχέσεων/καταστάσεων. Καταντάς σαν ένας κατά συρροήν-στυγνός δολοφόνος που ψάχνει να βρει το επόμενο του “θύμα” με ένα δόλιο τρόπο.
Και το ερώτημα είναι το εξής: Ως πότε;
Ως πότε θα αναζητάς να ζεις εφήμερες στιγμές από ανθρώπους περαστικούς; Ποιο είναι το κέρδος μέσα σε αυτήν την εφημερία των σαρκικών ηδονών; Φημολογείται πως τα πολλά χέρια δε σου “μολύνουν” το σώμα αλλά τη ψυχή. Ακόμη κι αν είσαι από αυτούς τους μη συναισθηματικούς-over reacting τύπους θα έρθει η στιγμή που θα την “πατήσεις”: είτε επειδή βρέθηκε κάποιος άλλος να παίξει πιο έξυπνα από εσένα το παιχνίδι, είτε επειδή θα φτάσεις στο σημείο που θα αντιληφθείς ότι αυτήν η διαδικασία δεν σου προσφέρει πλέον κάτι.
Αυτή η εφημερία, λοιπόν, υποκρύπτει κυνικότητα και συνάμα ρηχότητα στους ανθρώπους. Μα ποια είναι η αλήθεια; Άραγε, ανακαλύψαμε ή υποθέσαμε τη ρηχότητα αυτών των “νερών” χωρίς να δούμε εις βάθος;
Για να μάθεις κάτι από ένα βιβλίο δε πρέπει μόνο να κοιτάξεις το εξώφυλλο του. Ούτε απλά να ρίξεις μια ματιά στο περιεχόμενο του. Χρειάζεται να δώσεις χρόνο ώστε να το διαβάσεις και να καταλάβεις τα νοήματα του. Έτσι είναι και οι άνθρωποι. Έχουν κάτι να σου μάθουν. Και δυστυχώς οι εφήμερες σχέσεις δεν ενδείκνυνται γι’ αυτό.
Μα αν το δούμε και από την άλλη σκοπιά, εσύ τι αποκομίζεις από μια εφήμερη σχέση; Από τη στιγμή που δε μπαίνεις στη διαδικασία να γνωρίσεις περισσότερο τον άλλο και να συνυπάρξεις μαζί του, δε θα μπορέσεις να εξελίξεις τον εαυτό σου. Δε θα δοκιμαστείς, ούτε θα ανακαλύψεις πράγματα που ίσως δε γνώριζες. Όπως ακριβώς ένας φυτικός οργανισμός περνάει από κάποια στάδια ώστε να αναπτυχθεί, έτσι ακριβώς και εμείς ως άνθρωποι “αναπτυσσόμαστε” εσωτερικά από καταστάσεις που θα ζήσουμε με άλλους ανθρώπους που θα συναντήσουμε στη ζωή μας.
Χρειάζεται να ασχοληθούμε για να προχωρήσουμε πιο δυνατοί. Χρειαζόμαστε την εσωτερική μας ανάπτυξη. Να “επενδύσουμε” πάνω στους ανθρώπους. Να δεχτούμε όλα όσα θα μας μάθει ο κάθε άνθρωπος που θα γνωρίσουμε. Όλα αυτά θέλουν τον χρόνο που οι εφήμερες σχέσεις δε μπορούν να μας προσφέρουν.
