Βιρτζίνια Γουλφ: «Η κυρία Ντάλογουεϊ» επί σκηνής

Το 2005 το περιοδικό Time ονόμασε τη «Κυρία Ντάλογουεϊ» της Βιρτζίνια Γουλφ, ως ένα από τα καλύτερα αγγλόφωνα μυθιστορήματα από το 1923 έως σήμερα. Είναι γραμμένο από τη μητέρα του Μοντερνισμού. Πρωτοπόρο ως προς τη γραφή του και και τη περίπλοκη ψυχολογική εμβάθυνση στους χαρακτήρες. Τι άλλο να χρειαστεί να ειπωθεί για αυτό το έργο, που ανεβαίνει στη Β΄ σκηνή του θεάτρου Κεφαλληνίας και λαμβάνει θετικά σχόλια, αν και δεν είναι θεατρικό;

Βιρτζίνια Γούλφ

Τη φετινή σεζόν, οι θεατρικές σκηνές βομβαρδίστηκαν από θεατροποιημένες εκδοχές λογοτεχνικών πεζών έργων και οι ερωτήσεις που μου γεννιούνται είναι αναμενόμενες. Γιατί αυτή η δίψα για να ανέβουν στο σανίδι έργα που έχουν προοριστεί για διάβασμα; Και σε τι στοχεύει η δραματοποιημένη εκδοχή ενός πεζού έργου, όπως τη «Κυρία Ντάλογουεϊ»;

Kατά τη δική μου κρίση, αυτές οι ερωτήσεις απαντιούνται με την ανάγκη του θεατή να ασχοληθεί με τη με την εσωτερικότητά του.

Advertising

Advertisements
Ad 14

Η Βιρτζίνια Γούλφ, ως γνωστή αριστοτέχνης στην αποτύπωση ανθρώπινων συναισθημάτων, κατευθύνει το μοντέρνο ενδιαφέρον, σε μικρές ανθρώπινες λεπτομέρειες και τη καθημερινή ζωή. Πίστευε επίσης πως η εσωτερικότητα ενός ατόμου είχε πολλά περισσότερα να πει από τη συμπεριφορά του. Η ικανότητα της Γουλφ να βρίσκει εντυπωσιακά νοήματα σε μικροσκοπικές λεπτομέρειες της ζωής, ταιριάζει απόλυτα με τη τωρινή γοητεία μας για τη συνηθισμένη ζωή. Μόνο που γίνεται μέσω του Facebook ή του Instagram.

Βιρτζίνια Γούλφ

Με αυτό κατά νου, σε αυτή τη παράσταση παρακολουθούμε τη Κλαρίσσα, μια Βικτωριανή γυναίκα, που διοργανώνει ένα πάρτι σε μια ημέρα, μετά το τέλος του ‘Α Παγκοσμίου Πολέμου. Η Κλαρίσσα υποφέρει από τη δική της ψυχολογική πίεση. Τη πιο καθημερινή, ύπουλη θα λέγαμε ζωή της Αγγλικής κοινωνίας, που καταπατά τα δικαιώματα της γυναίκας. Από την άλλη, η παράλληλη ιστορία του Σέπτιμου, ενός βετεράνου που πάσχει από μετά-τραυματικό σοκ, δεν τονίζεται τόσο έντονα όπως γίνεται στο βιβλίο. Μένει στο σκοτάδι, κάτω από τη Κυρία Ντάλογουεϊ. Και αυτό ίσως συνέβη, γιατί οι πρωταγωνίστριες ήταν γυναίκες και απέδιδαν τους πολύπλοκους εσωτερικούς μονολόγους του κάθε χαρακτήρα οι ίδιες, με γρήγορες εναλλαγές.

Βιρτζίνια Γούλφ

Advertising

Η Βιρτζίνια Γουλφ ήταν επίσης πρωτοπόρος, (πλάι πλάι με τον Τζέιμς Τζόυς) και στη μορφή του κειμένου. Είχε αναπτύξει έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο γραφής, που στα ελληνικά μεταφράζεται ως “ρεύμα συνείδησης”. Επίσης ο ελεύθερος πλάγιος λόγος της, περιπλέκεται τόσο έντονα στο έργο, που είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβεις πότε μιλάει ποιος και πότε εμπλέκονται οι δικές της σκέψεις.  Το ίδιο έγινε και στη παράσταση. Η Φαίη Ξυλά ως νέα Κλαρίσσα και η Στέλλα Αντύπα ως Κυρία Ντάλογουεϊ, ανέλαβαν το φόρτο να ξεδιπλώσουν όλους τους φόβους, σκέψεις, συναισθήματα, ελπίδες, αυταπάτες των υπόλοιπων χαρακτήρων, με αποτέλεσμα να ακούγονται όλες οι ιστορίες ασύνδετες.

Η ιστορία όμως της Κλαρίσσα, που είναι η πιο εμφανής από όλες, και η ερμηνεία της Φαίης Ξυλά, αγγίζει τρομερά το χαρακτήρα του βιβλίου, αποδίδοντας συνάμα τη συναισθηματική διαύγειά της αλλά και τις σκοτεινές της σκέψεις. Η Κλαρίσσα, ως ένα άλλο Εγώ της Βιρτζίνια Γουλφ, διαθέτει έναν πολυεπίπεδο εσωτερικό κόσμο, πιο ιδεαλιστικό, ενώ η ώριμη Ντάλογουεϊ, η Στέλλα Αντύπα καθηλώνει με τη δραματική της αφήγηση, του τώρα και του πριν. Η Κατερίνα Φωτιάδη ως Βιρτζίνια Γούλφ και όχι μόνο, ελίσσεται μέσα στο χώρο και προσφέρει μια εναλλακτική περσόνα με πολύ βάθος.

Με ένα τελευταίο σχόλιο, η παράσταση ήταν αρκετά καλή και σχετικά πιστή στην ψυχολογική αποτύπωση των χαρακτήρων, που κρύβουν μέσα τους ανθρώπινες αδυναμίες, πάθη, προσμονές… Ο θεατής ταυτίζεται και η παράσταση δένει δημιουργικά τις  εσωτερικές αναζητήσεις των ανθρώπων του 20ου αιώνα, με τις αναζητήσεις του σύγχρονου κόσμου και απαιτητικού θεατή.

 

 

 

“Art is not a mirror held up to reality but a hammer with which to shape it.”
Αυτού του μικρού και ασήμαντου Μπρέχτ τα λόγια ακολουθώ και είπα να αγαπήσω το θέατρο και όλη τη κοσμοθεωρία του. Όντας απόφοιτη της Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας, πώς κατέληξα στο θέατρο, ούτε εγώ δε το κατάλαβα. Αυτό και η περιπέτεια των ταξιδιών, are keeping me sane...

Περισσότερα από τη στήλη: Θέατρο

Θέατρο

Αγαμέμνων στο Επίκεντρο: Ο κύκλος του αίματος

Ο Αγαμέμνων στο Επίκεντρο της Πάτρας. Είδαμε την παράσταση της Ραφίκας Σαουίς πάνω σε μία πρωτοπόρα…

Θέατρο

Το κοινωνικό θέατρο: χαρακτηριστικά, εκπρόσωποι και η πρωτοποριακή φιλοσοφία του

Πηγή εικόνας: athinorama.gr Το κοινωνικό θέατρο, ως όρος αρχίζει να χρησιμοποιείται κατά τον 20ο αιώνα.…

Θέατρο

Ο κύκλος των χαμένων ποιητών στο Αριστοτέλειον

“Carpe Diem παιδιά.  Αδράξτε τη μέρα!” Αυτά είναι τα λόγια του καθηγητή Κήτινγκ, που μας…

Θέατρο

Οιδίποδας Τύραννος: Μοίρα ή προσωπική ευθύνη;

Είναι ο άνθρωπος κύριος της μοίρας του ή η πορεία της ζωής του εκπληρώνει ένα…

Θέατρο

Ο ηθοποιός Διονύσης Παπανδρέου θέλει να ζει, όχι απλά να επιβιώνει. Αλλιώς, όλα είναι φακντ-απ!

Από την «Γη της Ελιάς» ως Φίλιππος στην επιβλητική σκηνή του Θεάτρου Άλφα και την…

Θέατρο

Ανδρομέδα – Τέσσερις γυναίκες μιλούν για τις γυναίκες

Η θεατρική ομάδα Ανδρομέδα τολμά να φέρει στη σκηνή θέματα που το μαζικό θέατρο ίσως…

Θέατρο

Ο Γιώργος Σκανδάλης κερνάει διπλό ελληνικό στο Τορόντο

Ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και θεατρικός παραγωγός Γιώργος Σκανδάλης, ανήκει στους ανθρώπους που εύχεσαι να γνωρίσεις…