Υπήρξε ένας ορμητικός χείμαρρος με αντίθετη ροή που έρρεε αδιάλειπτα έως το τέλος της ζωής του. Ο Χάρολντ Πίντερ υπήρξε κοινωνός του πανανθρώπινου προβληματισμού και ενεργός συμμέτοχος στην επίλυση καίριων ζητημάτων. Υπήρξε μια αιχμηρή, εμβόλιμη και παρεμβατική δυναμική τάση που δημιουργούσε και εξακολουθεί να προκαλεί διαπεραστικά ηλεκτροσόκ συνειδησιακής αφύπνισης.
Από πολύ νωρίς ο νεαρός Χάρολντ Πίντερ χαρακτηρίστηκε αντιρρησίας συνείδησης, όταν αρνήθηκε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία ˙ χαρακτηρισμός που τον ακολούθησε και κατά την κοινωνική και πολιτική του συμπεριφορά και δράση. Διατήρησε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του μια σταθερή, αμετακίνητη αντι-ιμπεριαλιστική στάση, “σχεδόν αμετανόητη”. Του στοίχησε πραγματικά, όταν το 1979 έδωσε τη ψήφος του στη Μ. Θάτσερ, που ο ίδιος λίγο αργότερα αποκάλεσε την πράξη του αυτή ως “την πιο ντροπιαστική της ζωής του”. Σημαντική και αμφίδρομη στάθηκε η σχέση του με τον Ά. Μίλλερ, όπως και επεισοδιακή η επίσκεψή τους στην Τουρκία, με αφορμή τη συνάντησή τους με θύματα πολιτικών διώξεων. Στη δεξίωση που πραγματοποιήθηκε προς τιμή του Α.Μίλλερ στην αμερικανική πρεσβεία στην Άγκυρα, ο Πίντερ άδραξε της ευκαιρίας για να διαμαρτυρηθεί και να βροντοφωνάξει προς κάθε κατεύθυνση για τις βιαιότητες και τα βασανιστήρια που υφίσταντο οι πολιτικοί κρατούμενοι στην Τουρκία. Εξίσου καταγγελτικό το μήνυμά του, όταν του απενεμήθη το βραβείο Νόμπελ το 2005, όπου κατηγόρησε τις ΗΠΑ ως “εγκληματίες πολέμου” και “κατά συρροή δολοφόνους”, ενώ δεν δίστασε να εναντιωθεί στις επεμβάσεις τις ΗΠΑ στον πόλεμο του Κόλπου, τον πόλεμο στην Σερβία το 1999, την εισβολή στο Αφγανιστάν και ιδιαίτερα στο Ιράκ.
Είχαν προηγηθεί δεκάδες διακρίσεις και αμέτρητους επαίνους για την προσφορά του στην Τέχνη, για τη συνεισφορά του στο Θέατρο, όπως και ακολούθησαν εξίσου άλλες τόσες. Στα έργα του η πραγματικότητα είναι παρούσα. Το ύφος του είναι λιτό, γεμάτο σιωπές, ώστε να καθιερωθεί στη θεατρική φρασεολογία με το επίθετο “πιντερικός”. Από τα διασημότερα έργα του είναι “Το Πάρτυ Γενεθλίων” (1958) που γνώρισε, αν και καθυστερημένα, αναγνώριση και επιτυχία, ακολουθούν και άλλα πολλά θεατρικά έργα, άλλα τόσα σενάρια για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο, όπως και ποιητικές συλλογές.
Η σχέση του με την Ελλάδα υπήρξε στενή, όπως ζεστή υπήρξε και η επαφή του με το θεατρόφιλο κοινό, ώστε να αναγορευτεί επίτιμος διδάκτορας από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
ΠΗΓΕΣ
http://www.katiousa.gr
https://tvxs.gr/news
https://www.sansimera.gr
