Μπορείς να αισθανθείς το οτιδήποτε, μπορείς να νιώσεις οποιοδήποτε συναίσθημα κι αν είναι αυτό. Είναι απολύτως αποδεκτό. Είσαι άνθρωπος. Μπορείς να νιώσεις ηρεμία και χάος ταυτόχρονα, καθώς η αληθινή ηρεμία δεν είναι η απουσία του χάους, αλλά η ικανότητα να έχεις εσωτερική ισορροπία μέσα σε αυτό. Με μεγάλη ενσυνειδητότητα κοιτάς μέσα σου και αποδέχεσαι όχι μονάχα εσένα και την πολυπλοκότητά σου αλλά και οτιδήποτε δεν μπορείς να ελέγξεις.
Δεν είσαι διαλυμένος αν νιώθεις ηρεμία και χάος την ίδια στιγμή, υπάρχουν πολλά άλλα πράγματα που μπορείς να συνυπάρξεις με τον ίδιο τρόπο μέσα σου και είναι απολύτως αποδεκτά, μιας και το δίδυμο αυτό, όπως και πολλά άλλα, μας βοηθάνε να οδηγηθούμε σε μια νέα ισορροπία. Ό,τι νιώθουμε έχει σημασία, μαζί με όλα αυτά τα πάρα πολλά συναισθήματα. Νιώθουμε κάτι, άρα υπάρχει. Νιώθουμε κάτι, άρα θα πρέπει να το επικοινωνήσουμε ξεκάθαρα τόσο στον εαυτό μας όσο και στους γύρω μας. Μπορούμε να νιώθουμε κάθε είδους ηρεμία και χάος με μια ισορροπία.
Συνυπάρχουν αρμονικά και με ισορροπία πολλά πράγματα μέσα μας. Είναι εντάξει να μην είσαι εντάξει κάποιες μέρες μιας μεγάλης περιόδου ευτυχίας σου. Είναι εντάξει να νιώθεις ευγνωμοσύνη και επιθυμία παράλληλα μιας και δεν είναι κακό να θες περισσότερα χωρίς να απεχθάνεσαι ό,τι ήδη έχεις. Αυτό είναι μια υγιής ισορροπία. Μπορείς να νιώθεις στοργή και θυμό ταυτόχρονα, μιας και οι πιο πράοι άνθρωποι καίγονται μέσα τους πιο έντονα και βαθιά, ξέρουν όμως να κουμαντάρουν τη φωτιά τους. Μπορείς να νιώθεις χαρά και ενοχή μαζί, μιας και κάποιες φορές η ευτυχία έχει αίσθηση λάθους, αλλά την νιώθουμε όπως και να ‘χει, γιατί τη χρειαζόμαστε – γιατί μας αξίζει. Μπορείς να νιώσεις αυτήν την “αποκόλληση” από κάποιον αλλά και νοιάξιμο συγχρόνως, επειδή πολύ απλά μπορείς να αφήσεις κάποιον που δεν συνδέεται η ψυχή σου πια, αλλά να τον νοιάζεσαι βαθιά ακόμη και μετέπειτα. Μπορείς να νιώσεις πίστη αλλά και εξάντληση την ίδια στιγμή, μολονότι μπορείς να συνεχίζεις να πιστεύεις αλλά να αρχίζεις να κουράζεσαι να ελπίζεις. Μπορείς να νιώθεις κάθε νόημα αλλά και παραλογισμό ταυτόχρονα, μιας και η ζωή μπορεί να μη βγάζει νόημα, αλλά όπως και να χει – έχει σημασία και αξίζει να τη ζούμε στο έπακρο όσο περίεργη και άδικη κι αν είναι. Είναι εντάξει να νιώθεις σκοπό και αμφιβολία παράλληλα, να ξέρεις την κατεύθυνση προς τον σκοπό σου, να ξέρεις πού πηγαίνεις αλλά να “ρωτάς” σε κάθε σου βήμα.
Ενώ μπορεί να μην μας αρέσει να βρισκόμαστε στο χάος όταν μας επιβάλλεται, αυτό ωστόσο πυροδοτεί εσωτερική ανάπτυξη και μεταμόρφωση με τρόπους που μπορεί να μην τους βλέπουμε με μια πρώτη ματιά. Ταυτόχρονα, η ηρεμία είναι κάτι μέσα μας το οποίο μπορεί να επιτευχθεί, παρ’ όλα αυτά, πρέπει να βρούμε χρόνο και χώρο γι’ αυτήν και να την εναρμονίζουμε ακόμη και απέναντι σε οποιοδήποτε χάος — καθώς και να περάσουμε μέσα από τα δυνατά συναισθήματα που μπορεί να βιώσουμε για να φτάσουμε εκεί.
Με την ενσυνειδητότητα είμαστε παρόντες στη στιγμή, κοιτάζουμε μέσα μας και βιώνουμε το τώρα δίχως κρίση, με αυτογνωσία, και καλύτερη διαχείριση δύσκολων σκέψεων και συναισθημάτων. Τα πάντα έχουν ισορροπία καθ’ αυτόν τον τρόπο, ο κόσμος μου και ο κόσμος σου, το καλό και το κακό, δύο συναισθήματα, δύο υπάρξεις, οι ανάγκες μου και οι ανάγκες σου, ο ψυχισμός μου και ο ψυχισμός σου. Για να βρεθεί η ισορροπία χρειάζεται εσωτερικό ψάξιμο. Φέρνοντας στο φως όμως αυτήν την ισορροπία μέσα μας, αποδέχοντας τη, φέρνουμε ισορροπία και αρμονία και σε οτιδήποτε άλλο έξω από εμάς – γύρω μας.
