Η Χάνα Ράιτς ήταν Γερμανίδα πιλότος, η πρώτη γυναίκα πιλότος δοκιμών στον κόσμο. Εργάστηκε για την Γερμανική Πολεμική Αεροπορία Λουφτβάφε και σημείωσε πολλές φορές ρεκόρ καθώς έγινε η πρώτη γυναίκα που πέταξε μ’ ανεμόπτερο πάνω από τις Άλπεις, η πρώτη γυναίκα που πέταξε μ’ ελικόπτερο, η πρώτη γυναίκα που ονομάστηκε κυβερνήτης σε πτήση, η πρώτη γυναίκα που πιλοτάρισε πυραυλοκίνητο αεροπλάνο και μαχητικό, και η πρώτη και μοναδική γυναίκα στη Γερμανική ιστορία που της απονεμήθηκε ο Σιδηρούς Σταυρός, πρώτης και δεύτερης τάξης. Η Χάνα Ράιτς έσπαγε κάθε ρεκόρ πετώντας για αρκετές ώρες ή ανυψώνοντας τα αεροσκάφη σε σημεία που δεν είχε φθάσει κανείς. Είχε γίνει εθνική ηρωίδα και αποτέλεσε το απόλυτο γυναικείο σύμβολο της ναζιστικής Γερμανίας. Η μικροκαμωμένη, ξανθιά και πάντα χαμογελαστή γαλανομάτα ήταν από τις λίγες γυναίκες που κέρδισαν τον θαυμασμό του Αδόλφου Χίτλερ. Η ίδια παρέμεινε μια πιστή και αφελής εθνικοσοσιαλίστρια αλλά πάνω από όλα ήταν μια ακούραστη αεροπόρος που κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση.
Η Χάνα Ράιτς ονειρευόταν από μικρή να πετάξει
Η Χάνα Ράιτς γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου 1912 στο Χίρσμπεργκ της Σιλεσίας. Ο πατέρας της ήταν οφθαλμίατρος και είχε δική του κλινική στο Χίρσμπεργκ. Καθημερινά, τόσο η Χάνα όσο και ο αδερφός της, Κουρτ, επισκεπτόταν την κλινική και ενδιαφερόταν για το επάγγελμα του πατέρα τους. Ο πατέρας της Χάνα Ράιτς ήθελε η κόρη του να ακολουθήσει το επάγγελμά του και την ενθάρρυνε σε αυτό.
Η Χάνα Ράιτς από μικρή παρατηρούσε τα πουλιά και ήθελε κι εκείνη να πετάει, όπως αυτά. Επίσης της άρεσε να βοηθάει τους ανθρώπους. Έτσι, όταν έγινε 13 με 14 ετών ανακοίνωσε στον πατέρα της ότι ήθελε να γίνει ιπτάμενη ιατρός-ιεραπόστολος στην Αφρική. Ο πατέρας της δεν ενθουσιάστηκε με αυτή της την απόφαση αλλά αποφάσισε να συμβιβαστεί, πιστεύοντας ότι η κόρη του με τον καιρό θα ξεχνούσε αυτή της την επιθυμία. Της υποσχέθηκε, λοιπόν, ότι θα της επέτρεπε να γραφτεί στην σχολή ανεμοπορίας του Γκρουνάου, μιας πόλης κοντά στο Χίρσμπεργκ, μόλις έπαιρνε το απολυτήριό της. Η Χάνα αποφοίτησε από το προπαρασκευαστικό σχολείο Oberrealschule και το 1931-32 παρακολούθησε την Σχολή Οικοκυρικών του Ρέντσμπουργκ, κρατιδίου του Χόλσταϊν, από όπου αποφοίτησε, μετά από σκληρή μελέτη. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να ζητήσει από τον πατέρα της να τηρήσει την υπόσχεσή του.
Γράφτηκε με ενθουσιασμό στη Σχολή Εκπαίδευσης Γκρουνάου του Βολφ Χιρτ, ένα κορυφαίο κέντρο της Γερμανικής δραστηριότητας των ανεμοπτέρων τη δεκαετία του 1930, όπου εκπαιδεύτηκαν πολλοί πιλότοι της Λουφτβάφε. Αρχικά μαθαίνει να πετάει με ανεμόπτερα, πράγμα που βόλευε λόγω του μικρού ύψους της. Παράλληλα όμως το 1932 γράφτηκε και στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βερολίνου για να κάνει το χατίρι του πατέρα της, χωρίς ποτέ να μειωθεί η επιθυμία της να πετάει.
Την ίδια χρονιά κατάφερε να πείσει τους γονείς της να γραφτεί στην σχολή ερασιτεχνών αεροπόρων, που διατηρούσαν τα Γερμανικά Ταχυδρομεία στο προάστιο Στάακεν του Βερολίνου, υποστηρίζοντας ότι το επάγγλεμά της θα απαιτεί να πετά και με μηχανοκίνητα αεροσκάφη. Ένα χρόνο μετά, το 1933, ο κατασκευαστής και πιλότος ανεμοπτέρων και υδροπλάνων Βολφ Χιρτ προσφέρει στην Χάνα Ράιτς θέση πιλότου ανεμοπτέρων με πλήρη απασχόληση. Η Χάνα Ράιτς δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη κι έτσι εγκατέλειψε την Ιατρική.
Η καριέρα της Χάνα Ράιτς ως πιλότος
Η Χάνα Ράιτς είχε ύψος 1,54 και βάρος 40 κιλά, όταν μπήκε στην αεροπορική σχολή. Ήταν η μόνη γυναίκα στην τάξη της και αντιμετώπιζε τον χλευασμό των αντρών συμμαθητών της. Σύντομα όμως η τόλμη και η αυτοσυγκέντρώσή της τους έκανε να σιωπήσουν. Αντιμετώπισε βέβαια κάποιες ατυχίες στην εξάσκηση όμως ξεπέρασε εύκολα τους συμμαθητές της και πέρασε τις δοκιμές πτήσης με τέτοια ικανότητα, που ο Χιρτ την ανέλαβε προσωπικά για το υπόλοιπο της εκπαίδευσής της. Οι τελικές εξετάσεις έγιναν το 1931 και η Χάνα Ράιτς πήρε την άδεια πιλότου, κάνοντας μάλιστα ρεκόρ αντοχής στις γυναίκες με 5 ½ ώρες στον αέρα.
Η ζωηρή και μικροκαμωμένη ξανθιά Χάνα Ράιτς χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει ειδικό κάθισμα, που σχεδιάστηκε για εκείνη, στο ανεμόπτερό της. Αφού πήρε την άδειά της σημείωσε ένα ανεπίσημο ρεκόρ υψομέτρου με ανεμόπτερο, πετώντας στα 5000 πόδια, με ένα νέο εκπαιδευτικό ανεμόπτερο Grunau-Baby. Την ίδια χρονιά επέκτεινε και το δικό της ρεκόρ αντοχής πτήσης στις 11 ½ ώρες. Σύντομα έγινε η καλύτερη πιλότος ανεμόπτερων στην χώρα κερδίζοντας το 1934 το αργυρό έμβλημα C της Διεθνούς Αεροναυτικής Ομοσπονδίας. Η απόκτηση αυτού του εμβλήματος σημαίνει ότι είχε επιτύχει ανύψωση του σκάφους κατά τουλάχιστον 1000 μέτρα, είχε πραγματοποίηση διάρκεια πτήσης τουλάχιστον 5 συνεχόμενων ωρών και είχε διανύσει ευθεία απόσταση τουλάχιστον 50 χλμ. Ο πρώτος που είχε λάβει αυτό το έμβλημα ήταν ο δάσκαλός της, Βολφ Χιρτ, το 1931.
Το 1934 η Χάνα Ράιτς συμμετείχε σε μια αποστολή του Γερμανικού Ινστιτούτου Έρευνας Ανεμοπτέρων στο Ντάρμσταντ για να μελετήσει τις συνθήκες πτήσης σε ακραία υψηλές θερμοκρασίες σε Βραζιλία και Αργεντινή και έκανε πτήσεις ως κασκαντέρ στην ταινία «Αντίπαλοι του Αέρα». Επίσης ήταν η πρώτη που πέταξε το υδροπλάνο αλεξίπτωτο και αξιολόγησε τις δυνατότητές του.
Το 1937 παρουσιάστηκε η ισχυρή και κρυφά οργανωμένη γερμανική αεροπορία στον Αμερικανό σμήναρχο Τσάρλς Α. Λίντμπεργκ και στον υπόλοιπο κόσμο κι αυτό άλλαξε την ζωή της Χάνα Ράιτς. Συναντήθηκε με τον στρατηγό Ερνστ Ούντετ, επικεφαλής του Τεχνικού Κλάδου του Υπουργείου Αεροπορίας του Ράιχ και έναν από τους βασικούς αναδιοργανωτές της Λουφτβάφε, που την κάλεσε, ως πιλότο, στο επίσημο πεδίο δοκιμών της Πολεμικής Αεροπορίας στο αεροδρόμιο Ρέχλιν – Λερτς στην Πομερανία κι έτσι ορίστηκε επίσημα ως δοκιμαστική πιλότος της Λουφτβάφε .
Ένα από τα πρώτα καθήκοντα της Χάνα Ράιτς ήταν να δοκιμάσει το Focke-Achgelis Fa61, το πρώτο πλήρως ελεγχόμενο ελικόπτερο, που μπορούσε να απογειώνεται κάθετα και να αιωρείται στον αέρα. Το 1938, σε μια έκθεση στην Deutschlandhalle του Βερολίνου, πέταξε το μεγάλο ελικόπτερο με τους κύριους ρότορες του τον έναν δίπλα στον άλλο μέσα στο τεράστιο κλειστό στάδιο επιδεικνύοντας την γερμανική μηχανική ικανότητα. Το Fa223, μια μεγαλύτερη έκδοση, έγινε το πρώτο ελικόπτερο που έφτασε στο στάδιο παραγωγής αλλά μόνο τρία κατασκευάστηκαν γιατί οι αξιωματικοί έδειχναν αδιαφορία λόγω του επερχόμενου πολέμου.
Η Χάνα Ράιτς πέταξε δοκιμαστικά με νέους τύπους ανεμοπτέρων και αεροπλάνων με κινητήρα και έγραψε ιστορία αποδεικνύοντας την επιτυχία των φρένων κάθετης εφόρμησης (dive brakes). Συνέχισε βέβαια να σημειώνει πολλά ρεκόρ απόστασης και υψομέτρου και πέταξε σε αγώνες ανεμοπτέρων και εκθέσεις στη Γερμανία, τη Νότια Αμερική, την Πορτογαλία, τη Φινλανδία, την Ουγγαρία, τη Λιβύη, τη Γιουγκοσλαβία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1938 έγινε η πρώτη γυναίκα πιλότος που διέσχισε τις Άλπεις με ανεμόπτερο.
Το 1939 σημείωσε το ρεκόρ γυναικών με ανεμόπτερο από σημείο σε σημείο. Στην Γερμανία όμως, που βάδιζε προς τον πόλεμο, η Χάνα Ράιτς είχε βασικό ρόλο στην προετοιμασία της αεροπορικής δύναμης. Στο Ρέχλιν και στο Ντάρμσταντ δοκίμασε νέα μαχητικά και βομβαρδιστικά. Ότι πετούσε θα πέρναγε πρώτα από τα χέρια της Χάνα Ράιτς. Είναι η πρώτη πιλότος – δοκιμαστής στα προγράμματα ανάπτυξης των αεροσκαφών Junkers Ju 87, γνωστού ως «Στούκα», του πυραυλοκίνητου Μέσσερσμιτ Me 163 και άλλων μεγάλων βομβαρδιστικών, όπως του Ντορνιέ Do 17. Το τελευταίο διέθετε μεγάλες λεπίδες στα φτερά για να κόβει τα συρματόσχοινα που συγκρατούσαν τα αερόστατα των αεροπορικών φραγμάτων. Τα συρματόσχοινα προκάλεσαν φθορές στους έλικες και, από τις προσκρούσεις, σχεδόν έχασε το ένα φτερό. Κατάφερε όμως να προσγειώσει το σκάφος ανάμεσα στο συρματόσχοινα, δείχνοντας εξαιρετική ψυχραιμία.
Δοκίμασε επίσης κι άλλους μηχανισμούς για την υπερκέραση φραγμάτων. Αυτό το κατόρθωμα της χάρισε τον Σιδηρό Σταυρό Β΄ τάξεως και το δικαίωμα του πιλότου της Πολεμικής Αεροπορίας. Στην συνέχεια η μικροκαμωμένη πιλότος δοκίμασε πρώτη το γιγαντιαίο ανεμόπτερο Μέσσερσμιτ 321 Gigant, που είχε άνοιγμα πτερυγίων 54 μέτρα, ύψος 9 μέτρα και ωφέλιμο φορτίο 18,2 τόνους. Για την απογείωσή του χρειαζόταν προωθητικούς πυραύλους, ενώ τα χειριστήριά του απαιτούσαν σημαντική μυϊκή δύναμη από τον πιλότο. Το σκάφος χρησιμοποιήθηκε σε μεταφορικές επιχειρήσεις ανεφοδιασμού στην ΕΣΣΔ και στη Βόρεια Αφρική.
Η μεγάλη της δεξιοτεχνία σε οτιδήποτε πετούσε, η επιθυμία της για δημοσιότητα και η φωτογένειά της επέτρεψαν να γίνει μια από τους αστέρες της Ναζιστικής προπαγάνδας. Έκανε σχεδόν τα πάντα για την Λουφτβάφε , εκτός από το να πετά σε αποστολές μετά το ξέσπασμα του πολέμου με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία στις 3 Σεπτεμβρίου 1939.
Το σοβαρό ατύχημα με το αεροπλάνο
Σε μια από τις δοκιμαστικές πτήσεις που έκανε η Χάνα Ράιτς με το Me 163 το αεροπλάνο έπεσε και η Χάνα Ράιτς τραυματίστηκε πολύ σοβαρά. Πριν χάσει τις αισθήσεις της κι ενώ αιμορραγούσε μέσα στο πιλοτήριο, κατάφερε να γράψει την αναφορά της, φοβούμενη ότι δεν θα επιζούσε. Οι γιατροί που την φρόντιζαν δεν είχαν ελπίδες ότι θα επιζήσει γιατί είχε πολλαπλά κατάγματα στο κρανίο. Το ότι δεν θα πετούσε ξανά το είχαν σίγουρο. Η Χάνα Ράιτς έμεινε στο νοσοκομείο για 5 μήνες. Μετά την αποθεραπεία της, παρόλες τις ζαλάδες και τους πονοκεφάλους, ακολούθησε ένα αυστηρό πρόγραμμα αναρρίχησης δέντρων και σκεπών για να αποκαταστήσει την αίσθηση ισορροπίας της. Η θέλησή της ήταν τόσο μεγάλη, ώστε μετά από 10 μήνες κατάφερε να επιστρέψει στην παλιά της θέση ως πιλότος δοκιμαστής.
Τα κατορθώματα της Χάνα Ράιτς στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
Το παραλίγο θανατηφόρο ατύχημα δεν εμπόδισε την Χάνα Ράιτς να συνεχίσει τις δοκιμές σε διάφορα αεροπλάνα, μεταξύ των οποίων και η «ιπτάμενη βόμβα» (βλήμα V-1). Μέχρι τώρα οι μη επανδρωμένες πτήσης της είχαν παρουσιάσει σοβαρά προβλήματα σταθερότητας. Στις επανδρωμένες πτήσεις κανένας δοκιμαστής πιλότος δεν είχε επιζήσει καθώς όλα τα βλήματα συνετρίβησαν στο έδαφος κατά την προσγείωση. Η Χάνα Ράιτς, που είχε εμπειρία στις προσγειώσεις με υψηλές ταχύτητες, κατάφερε να προσγειωθεί με ασφάλεια και ανέφερε όσα είχε παρατηρήσει κατά την πτήση, κάτι που βελτίωσε σημαντικά τις πτήσεις του συγκεκριμένου αεροπλάνου. Αυτή η ιστορία παρουσιάζεται στην ταινία «Επιχείρηση Σταυρωτό Βέλος» (Operation Crossbow).
Το 1940 η Χάνα Ράιτς σχεδίασε τις πτήσεις των ανεμοπτέρων, με τα οποία άνδρες μεταφέρθηκαν στις υπερδομές του βελγικού οχυρού Έμπεν Εμαέλ και αχρήστευσαν τα όργανα παρατήρησης και βολής των πυροβόλων του. Όλα αυτά την έφεραν τον βαθμό του Σμηναγού της Λουφτβάφε και την απονομή του Σιδηρού Σταυρού Α΄ τάξης από τον Χίτλερ τον Μάρτιο του 1941, με τα διακριτικά του στρατιωτικού πιλότου σε χρυσό και διαμάντια. Ήταν μια από τις δύο γυναίκες που έχουν τιμηθεί με αυτό το παράσημο στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Χάνα Ράιτς ήταν μια ατρόμητη πιλότος, που είναι υπεύθυνη για την δημιουργία της ομάδας «SS Selbostopferkommando Leonidas», που θα έριχναν το αεροπλάνο πάνω στον εχθρό, όπως οι καμικάζι της Ιαπωνίας. Η ίδια, κατά την διάρκεια συνάντησης στην εξοχική του κατοικία στις Βαυαρικές Άλπεις 28 Φεβρουαρίου 1945, πρότεινε στον Χίτλερ να ενθαρρύνονται οι πιλότοι να πηγαίνουν σε αποστολές αυτοκτονίας πετώντας με τα υπάρχοντα σκάφη, αφού τα αεριωθούμενα δεν ήταν ακόμη έτοιμα για στρατιωτική χρήση. Πίστευε ότι ακόμα μπορούσε η Γερμανία να κερδίσει τον πόλεμο. Επισήμως η πρόταση απορρίφθηκε από τον Χίτλερ αλλά τελικά η Χάνα Ράιτς πήρε άδεια για δοκιμές. Περίπου 70 πιλότοι εκπαιδεύτηκαν, με την Ράιτς να υποστηρίζει ότι η ασφάλεια μερικών ανθρώπων δεν είναι τίποτα μπροστά στην ευημερία της χώρας της. Πίστευε ότι αυτή η ομάδα θα μπορούσε να διακόψει την απόβαση των συμμάχων στη Νορμανδία. Όμως ο βομβαρδισμός του εργοστασίου, που κατασκεύαζε τα μαχητικά, που είχε αναπτύξει η Ράιτς για αυτό το σκοπό, έβαλε τέλος σε αυτά τα σχέδιά.
Η τελευταία πτήση από το πολιορκημένο Βερολίνο
Η Χάνα Ράιτς και την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου γνώρισε τον πτέραρχο και πιλότο της Λουτβάφε, Ρόμπερτ Ρίττερ φον Γκράιμ, που έγινε ο σύντροφός της. Και μαζί του θα κάνει ίσως την πιο επικίνδυνη αποστολή της καριέρας της.
Τον Απρίλιο του 1945 ο Χίτλερ απέπεμψε τον Χέρμαν Γκέρινγκ από την Λουφτβάφε και τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη, με την κατηγορία της προδοσίας. Ύστερα κάλεσε τον Γκράιμ, που διοικούσε τον 6ο Αεροπορικό Στόλο με έδρα το Μόναχο, στο καταφύγιό του στο Βερολίνο, για να του αναθέσει την αρχηγία της Πολεμικής Αεροπορίας. Το Βερολίνο όμως ήταν στενά πολιορκημένο από τους Σοβιετικούς και βομβαρδιζόταν συνέχεια από στεριά και αέρα, ενώ σκληρές μάχες γινόταν σε όλα του τα σημεία. Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, για να φτάσει εκεί ο Γκράιμ ήταν με αεροπλάνο, που όμως δεν θα μπορούσε να προσγειωθεί σε κανένα αεροδρόμιο μέσα στην πόλη, αφού όλα ήταν ή κατειλημμένα ή κατεστραμμένα.
Την Χάνα Ράιτς και τον Ρόμπερτ Ρίττερ φον Γκράιμ μεταφέρουν μέχρι το Γκάτοβ, αεροδρόμιο στα περίχωρα του Βερολίνου. Από εκεί αναλαμβάνει η Χάνα Ράιτς την μεταφορά του Γκράιμ στο καταφύγιο του Χίτλερ. Επιβιβάζονται οι δυο τους σε ένα μικρό Φίζελερ Fi-156 «Στορχ», το αναγνωριστικό αεροσκάφος της Λουφτβάφε, και πετάνε μέσα από τα καταιγιστικά πυρά των συμμάχων. Ένα βλήμα πετυχαίνει το αεροσκάφος και τραυματίζει τον Γκράιμ σοβαρά στο πόδι. Η Χάνα Ράιτς κράτησε την ψυχραιμία της και κατάφερε να προσγειώσει το αεροσκάφος στο Τιργκάρτεν. Από εκεί μεταφέρει τον τραυματισμένο Γκράιμ στο καταφύγιο, με βασικό της μέλημα την φροντίδα του. Στο καταφύγιο ο Γκράιμ αναλαμβάνει επίσημα την αρχηγία της Αεροπορίας, ονομάζεται Στρατάρχης, ο τελευταίος του Γ΄ Ράιχ, και παίρνει συγκεκριμένες εντολές, με κυριότερη, να φύγει μόλις του το επιτρέψει το τραύμα του και να συλλάβει τον Γκέρινγκ.
Η Χάνα Ράιτς ζήτησε να μείνει στο καταφύγιο και να πεθάνει μαζί με τον Χίτλερ, ωστόσο αυτός της έδωσε εντολή να φύγει με τον Γκράιμ. Η γυναίκα του Γκέμπελς της έδωσε δύο γράμματα για να δώσει τον γιο της, που είχε από τον πρώτο της γάμο, και της έδωσε ένα διαμαντένιο δαχτυλίδι, που ζήτησε να το φοράει στην μνήμη της. Η Εύα Μπράουν της έδωσε ένα γράμμα για την αδερφή της, το οποίο η Ράιτς δεν αντιστάθηκε και το διάβασε, σκίζοντάς το γιατί το χαρακτήρισε πολύ χυδαίο και θεατρικό. Ακολούθησαν συναισθηματικοί αποχαιρετισμοί και η Χάνα Ράιτς με τον Γκράιμ ετοιμάστηκαν να φύγουν. Το Φίζελερ με το οποίο είχαν φτάσει όμως είχε καταστραφεί, οπότε η Λουφτβάφε, με μεγάλη δυσκολία, τους έφερε ένα εκπαιδευτικό αεροσκάφος Άραντο 96. Στις 28 Απριλίου η Χάνα Ράιτς καταφέρνει να το απογειώσει από ένα κατεστραμμένο οδόστρωμα και μέσα σε βροχή πυρών. Μόλις έφθασαν στον προορισμό του έμαθαν οτι ο Χίτλερ είχε αυτοκτονήσει στο καταφύγιό του. Μετά από 1 μήνα Ράιτς και Γκράιμ παραδόθηκαν. Ο Γκράιμ, ως ανώτατος αξιωματικός του Γ Ράιχ, αυτοκτόνησε στις 24 Μαΐου με κάψουλα με δηλητήριο, που του είχε δώσει ο Χίτλερ, νιώθοντας πως έστω και την τελευταία στιγμή εκείνος τον είχε εξαπατήσει.
Η δράση της Χάνα Ράιτς μετά τον πόλεμο
Μετά την σύλληψή της από τους συμμάχους η Χάνα Ράιτς αντιμετώπισε το δίλημμα της αυτοκτονίας, το οποίο σύντομα ξεπέρασε. Οι Αμερικανοί την ανακρίνουν στο ανακριτικό κέντρο του Ομπερούρσελ, όπου την έκριναν υστερική και σχιζοφρενή. Στους 18 μήνες κράτησής της δεν της απαγγέλθηκαν κατηγορίες, όμως της πρότειναν επανειλημμένα να πάει στις ΗΠΑ με την ομάδα επιστημόνων του Βέρνερ φον Μπράουν για να συμμετέχει σε ένα ερευνητικό πρόγραμμα. Εκείνη όμως επέλεξε να μην εγκαταλείψει την πατρίδα της και όταν απελευθερώθηκε τον Νοέμβριο του 1946, εγκαταστάθηκε στην Φρανκφούρτη.
Τον πρώτο καιρό απαγορευόταν οι πτήσεις στους Γερμανούς πιλότους. Όταν επιτρέψανε την χρήση ανεμόπτερων, η Χάνα Ράιτς ξεκίνησε πάλι να πετάει, με τη συνδρομή γυναικείων οργανώσεων άλλων χωρών, δίνει διαλέξεις, συνεντεύξεις σε εφημερίδες, να γράφει άρθρα, όπου προσπαθούσε να εξηγήσει όσα έκανε στον πόλεμο, λέγοντας ότι έκανε απλά το καθήκον της βοηθώντας τους Γερμανούς πιλότους να επιζήσουν.
Το 1951 η Χάνα Ράιτς κυκλοφορεί την αυτοβιογραφία της με τίτλο «Το να πετώ είναι η ζωή μου». Εκεί αναφέρει ότι δεν της άρεσε καθόλου η πολιτική αλλά ήταν φανατική υποστηρίκτρια του Αδόλφου Χίτλερ και δεν δίστασε να βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορούσε στην ναζιστική προπαγάνδα. Εμψύχωνε με ομιλίες της την Χιτλερική Νεολαία και πετούσε πάνω από το Ανατολικό μέτωπο για να εμψυχώσει και τους Γερμανούς στρατιώτες. Δήλωνε όμως άγνοια για τις μαζικές δολοφονίες και τον αφανισμό εκατομμυρίων ανθρώπων. Παράλληλα δήλωνε και ενθικοσοσιαλίστρια και αναρωτιόταν γιατί δεν μπορούσε να φοράει δημοσίως το Σιδηρούν Σταυρό με τα διαμάντια, που της είχε δώσει ο αγαπημένος της Φύρερ. Σε αυτή την αυτοβιογραφία η Χάνα Ράιτς προσπάθησε να αποκαταστήσει την εικόνα της.
Το 1959 η Χάνα Ράιτς ταξιδεύει στην Ινδία για να βοηθήσει στην δημιουργία της πολεμικής της αεροπορίας. Το 1961 επισκέπτεται τον Λευκό Οίκο, μετά από πρόσκληση του Προέδρου Τζον Κένεντι. Το 1962 ταξιδεύει στην Γκάνα, όπου εγκαθίσταται και ιδρύει σχολή ανεμοπορίας. Εκεί παραμένει μέχρι το 1966. Το 1976, στις ΗΠΑ, καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ πτήσης με ανεμόπτερο διασχίζοντας 702 χλμ. Το 1979 καταρρίπτει εκ νέου το ρεκόρ διασχίζοντας τα Απαλάχια Όρη και διανύοντας 802 χλμ. Μετά από αυτό επιστρέφει στην Φρανκφούρτη. Η Χάνα Ράιτς πέθανε στις 24 Αυγούστου 1979 ύστερα από καρδιακή προσβολή.
Ακολουθεί video με την τελευταία συνέντευξη της Χάνα Ράιτς.
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
- Χάνα Ράιτς, Ανακτήθηκε από: https://el.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 2/8/22
- Η κορυφαία γυναίκα πιλότος του Χίτλερ εκπαίδευσε γερμανούς καμικάζι και τιμήθηκε με τον Σιδηρούν Σταυρό. Μέχρι το τέλος της ζωής της αρνήθηκε τις μαζικές δολοφονίες των Ναζί, Ανακτήθηκε από: https://www.mixanitouxronou.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/8/22
- Hanna Reitsch – Αμετανόητη Εθνικοσοσιαλίστρια, Ανακτήθηκε από: http://faith-and-race.blogspot.com/ Τελευταία πρόσβαση: 2/8/22
- Γυναίκες-δηλητήριο: Πιλότοι του Χίτλερ και ελεύθεροι σκοπευτές του Κόκκινου Στρατού. (2017). Ανακτήθηκε από: https://www.protagon.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/8/22
- Mad Hippie. (2020). Η πιλότος του Χίτλερ που υποδέχτηκε ο Τζον Κένεντι στον Λευκό Οίκο!. Ανακτήθηκε από: https://www.thetruth.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 2/8/22
- Σταυρόπουλος, Δ. (2021). Χάνα Βερολίνο- Ιρένα Βαρσοβία: 2 γυναίκες σύμβολα! Η μία σκότωνε η άλλη έσωζε. Ανακτήθηκε από: https://www.tanea.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 3/8/22
