Κλείνουν πέντε χρόνια από τότε που ο Ντέιβιντ Μπόουι (David Bowie) αποφάσισε να περιοδεύσει σε άλλους γαλαξίες. Ο «χαμαιλέοντας» της glam rock σκηνής αποτελεί ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ποπ κουλτούρας. Ρίχνοντας χρυσόσκονη στη ροκ μουσική και δίνοντας άλλο νόημα στον ποπ ήχο, ο Μπόουι σημάδεψε με την παρουσία του την παγκόσμια μουσική. Οι στιλιστικές του επιλογές και οι εκκεντρικές εμφανίσεις σηματοδοτούσαν μία εποχή σεξουαλικής απελευθέρωσης για τον καλλιτέχνη. Ωστόσο, όπως κάθε ροκ σταρ, έτσι και η ιστορία του Μπόουι κρύβει εξαρτήσεις, πάθη αλλά και τη λύτρωση και ένα πρόωρο τέλος που από πολλούς χαρακτηρίστηκε προφητικό.
Τα πρώτα χρόνια του Μπόουι και η οικογενειακή «κατάρα»
8 Ιανουαρίου 1947. Μπρίξτον, Λονδίνο. Ο Ντέιβιντ Ρόμπερτ Τζόουνς θα γεννηθεί και θα περάσει τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην τότε κακόφημη περιοχή της βρετανικής πρωτεύουσας. Το 1955 θα εγκατασταθεί μόνιμα με την οικογένειά του στο Σάντριτζ, στο νοτιοανατολικό Λονδίνο. Στο σχολείο, το ταλέντο του στη μουσική δεν άργησε να ξεχωρίσει ενώ οι χορευτικές κινήσεις ενός παιδιού στην ηλικία του κέρδισαν την προσοχή των καθηγητών. Μεγαλώνοντας έμαθε να παίζει γιουκαλίλι, πιάνο και ένα αυτοσχέδιο είδος μπάσου. Στο λύκειο συνέχισε να μελετάει μουσική, τέχνη και σχέδιο ενώ παράλληλα έπαιζε μουσική με φίλους.
Ο Μπόουι μεγάλωσε με έναν στοργικό πατέρα και μία απόμακρη μητέρα. Ο πατέρας του ήταν αυτός που ενίσχυσε το ενδιαφέρον του γιού του για τη μουσική φέρνοντας στο σπίτι δίσκους του Έλβις Πρίσλει, του Φατς Ντόμινο, Λίτλ Ρίτσαρντ και των the Teenagers. Η μητέρα του από την άλλη, προερχόταν από μία οικογένεια με ιστορικό ψυχικής ασθένειας. Η μητέρα της, Μάργκαρετ, ήταν μία σκληρή και βίαιη γυναίκα. Η δύο αδερφές της παρουσίαζαν συμπτώματα σχιζοφρένειας όπως και ο μεγαλύτερος γιός της, Τέρι, τον οποίο απέκτησε εκτός γάμου. Ο Μπόουι είχε εξαιρετικές σχέσεις με τον ετεροθαλή αδελφό του. Αυτός ήταν που τον σύστησε στη μοντέρνα τζαζ μουσική και τον ώθησε να μάθει σαξόφωνο. O αδερφός του θα αυτοκτονήσει το 1986 κατά τη διάρκεια νοσηλείας του σε ψυχιατρική κλινική.
Το ξεκίνημα της μουσικής καριέρας και οι επιτυχίες του Μπόουι
Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, ο Ντέιβιντ Τζόουνς «υιοθετεί» το όνομα Bowie, με το οποίο θα γίνει γνωστός σε όλο τον πλανήτη. Οι αποτυχημένες προσπάθειες του καλλιτέχνη να καθιερωθεί στο μουσικό στερέωμα με κάποια μπάντα δεν οδηγούσαν πουθενά. Η σόλο καριέρα ήταν μονόδρομος. Το 1967 θα κυκλοφορήσει το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ του. Δύο χρόνια μετά ακολουθεί το Space Oddity, το οποίο κατάφερε να φτάσει στο τοπ 5 των βρετανικών charts.
Το 1971 θα κυκλοφορήσει το Hunky Dory, ένας από του πιο επιτυχημένους δίσκους της καριέρας του. Την περίοδο 1976-1979 θα συγκατοικήσει με τον Ίγκι Ποπ σε ένα διαμέρισμα στο Βερολίνο και θα προκύψει η Τριλογία του Βερολίνου (Berlin Trilogy). Τα άλμπουμ Low (1977), Heroes (1977) και Lodger (1979) είναι επηρεασμένα από τον ηλεκτρονικό και ροκ (krautrock) ήχο της γερμανικής πρωτεύουσας, στην οποία ο Μπόουι κατέφυγε σε μία προσπάθεια απεξάρτησης από τις ουσίες αλλά και επαναπροσδιορισμού του ήχου του.
Αδιαμφισβήτητα, το δισκογραφικό του έργο δε μπορεί να χωρέσει μέσα σε λίγες γραμμές. Τραγούδια όπως το Starman, Let’s dance, Modern Love αλλά και επιτυχημένες συνεργασίες, όπως αυτή με τους Queen στο Under Pressure, θεωρούνται από τα πιο χαρακτηριστικά τραγούδια του. Πειραματιζόμενος με διάφορους ήχους και μουσικές, αυτό που πάντα αποδείκνυε ο Μπόουι είναι ότι ήθελε συνεχώς να αλλάζει, να πειραματίζεται, να ζει και να ερμηνεύει ως κάποιος άλλος κάθε φορά.
Οι εκκεντρικές περσόνες του Μπόουι
Οι συχνές μεταμορφώσεις του Μπόουι έγιναν σήμα κατατεθέν του καλλιτέχνη. Κάθε αλλαγή σηματοδοτούσε και μία νέα μουσική περίοδο. Άλλοτε με φανταχτερές, gender-fluid εμφανίσεις και άλλοτε εμφανιζόμενος με πιο μίνιμαλ ρούχα, είχε την τάση να αλλάζει συνεχώς την εξωτερική του εμφάνιση. Οι συνεχείς αλλαγές στην εμφάνισή του, και οι εξαρτησιογόνες ουσίες, θεωρήθηκαν μία προσπάθεια του Μπόουι να ξεφύγει από την «κατάρα» της σχιζοφρένειας που είχε κυριεύσει την οικογένειά του.
Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 μας συστήνει τον Ziggy Stardust, την πιο αναγνωρίσιμη περσόνα του. Με κόκκινα μαλλιά, λαμπερά κοστούμια και έναν κεραυνό ζωγραφισμένο στο μισό του προσώπου του, ο Μπόουι θα κρατήσει ζωντανό τον Ziggy για δύο άλμπουμ. Η δεύτερη περσόνα που θα δημιουργήσει είναι ο Halloween Jack. Όχι πολύ διαφορετικός από τον Ziggy, ο Τζακ έκανε την πρώτη του εμφάνιση με την κυκλοφορία του δίσκου Diamond Dogs το 1974. Δύο χρόνια αργότερα, και ξεφεύγοντας από τις προηγούμενες ανδρόγυνες εμφανίσεις, παρουσιάζει τον πιο «σκοτεινό» χαρακτήρα του. Ο Αδύνατος Λευκός Δούκας (Thin White Duke) συστήνεται στο κοινό με αφορμή την κυκλοφορία του δέκατου δίσκου του Μπόουι, Station to Station.
Η ανακάλυψη της σεξουαλικότητάς του και οι εξαρτήσεις
Ο Μπόουι ποτέ δε δίστασε να εκφράσει τη σεξουαλικότητα του, παρόλο που αποτελούσε αμφιλεγόμενο θέμα την εποχή που η καριέρα του έπαιρνε ανοδική πορεία. Σε μία συνέντευξή του το 1972 δήλωσε ότι ήδη από το Λύκειο είχε καταλάβει ότι είναι γκέι. Λίγο καιρό αργότερα θα αυτοπροσδιοριστεί ως αμφιφυλόφιλος. Οι ιστορίες και οι φήμες γύρω από τη σεξουαλική του ζωή οργίαζαν εκείνη την εποχή. Πολλές σοκαριστικές λεπτομέρειες έγιναν γνωστές μετά τον θάνατό του μέσα από τη βιογραφία «David Bowie: A Life». Όργια, σεξ με ανήλικες φαν έδειχναν μία σχέση εξάρτησης του καλλιτέχνη στις σεξουαλικές απολαύσεις.
Γνωστός καρδιοκατακτητής, ήδη από τα σχολικά του χρόνια, η τάση του να φλερτάρει διαρκώς του δημιουργούσε μπελάδες. Ένα συγκεκριμένο συμβάν θα γίνει η αιτία να αποκτήσει τη γνωστή «διχρωμία» στα μάτια του. Πιο συγκεκριμένα, το 1962 ένας καυγάς ανάμεσα σε αυτόν και τον φίλο του, και μελλοντικό συνεργάτη του, Τζώρτζ Άντεργουντ, θα τον στείλει στο νοσοκομείο. Η αίτια του καυγά ήταν ένα κορίτσι που άρεσε και στους δύο. Οι φίλοι αποκατέστησαν τις σχέσεις τους, ο Μπόουι όμως υπέστη σοβαρό χτύπημα στο μάτι με αποτέλεσμα η ίριδά του να μείνει για πάντα διεσταλμένη.
Το σεξ δεν αποτελούσε η μόνη εξάρτησή του. Ήδη από το Λύκειο δοκίμαζε χάπια και ήπιες ναρκωτικές ουσίες. Για μία εικοσαετία περίπου έκανε εκτεταμένη χρήση κοκαΐνης. Βυθισμένος στον κόσμο των ναρκωτικών, βρισκόταν συνεχώς σε εγρήγορση ενώ ακόμα και τότε η δημιουργικότητά του παρέμενε άφθαρτη. Ωστόσο, η εξάρτησή του χειροτέρευε με τον ίδιο να φτάσει σημείο να έχει παραισθήσεις και εν τέλει να προσπαθήσει να απεξαρτηθεί.
Η καριέρα στην υποκριτική
Πέρα από τη μουσική, ο Μπόουι θέλησε να δοκιμαστεί και στην τέχνη της υποκριτικής. Ήταν επιλεκτικός στις δουλειές που έκανε και αναλάμβανε συνήθως δεύτερους ρόλους. Συμμετείχε συνολικά σε 30 κινηματογραφικές, τηλεοπτικές και θεατρικές παραγωγές. Κάποιες από τις πιο γνωστές του δουλειές είναι η συμμετοχή του στο The Man Who Fell to Earth (1976) , στο Zoolander (2000) και στο The Prestige (2006) του Κρίστοφερ Νόλαν.
Έλαβε εξαιρετικές κριτικές για την ερμηνεία του στο The Elephant Man, παραγωγή του Μπρόντγουει για την περίοδο 1980-1981. Το 1999 είχε περάσει από κάστινγκ για τον ρόλο του Γκάνταλφ στη διάσημη τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Καιρό αργότερα, θα κυκλοφορήσει η πληροφορία ότι η ιδέα ήταν του ίδιου του σκηνοθέτη, Πίτερ Τζάκσον. Ωστόσο, ο Μπόουι δεν ήταν διαθέσιμος για να αναλάβει τον ρόλο.
Η περίοδος της ωρίμανσης και οι τελευταίες μουσικές δημιουργίες
To 1992 o Μπόουι παντρεύεται το διάσημο μοντέλο, Ιμάν. Είχε προηγηθεί ο πρώτος του γάμος με την Άντζελα Μπαρνέτ που διήρκεσε μία δεκαετία (1970-1980). Η γνωριμία με την Ιμάν, θα φέρει στον καλλιτέχνη τη γαλήνη που χρειαζόταν. Θα συνεχίσει να συνθέτει και να γράφει μουσική, αυτήν τη φορά «παίζοντας» με πιο ηλεκτρονικούς ήχους. Το 1996 θα συμπεριληφθεί στο Rock and Roll Hall of Fame. Οι εμφανίσεις του γίνονται πιο σπάνιες, κυρίως λόγω προβλημάτων υγείας που τον ταλαιπωρούσαν.
Θα περάσουν σχεδόν δέκα χρόνια χωρίς την κυκλοφορία νέου δίσκου. Ο Μπόουι θα επιστρέψει το 2013 με το The Next Day, ενθουσιάζοντας τους φαν του με πολλά κομμάτια να σκαρφαλώνουν στο τοπ 10 των charts. Για τα επόμενα δύο χρόνια θα γράψει μουσική για τηλεοπτικές παραγωγές αλλά και για το μιούζικαλ Lazarus, στο οποίο έγραψε και του στίχους. Το έργο ανέβηκε στο Μπρόντγουει το 2015 και είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο της Έντα Γουόλς.
Το 2016, ανήμερα των γενεθλίων του, θα κυκλοφορήσει το Blackstar, το 25ο και τελευταίο άλμπουμ του. Σε ένα σκοτεινό φόντο, το έπος του Μπόουι περιλαμβάνει ροκ και τζαζ ήχους με επιρροές από τη χιπ-χοπ μουσική. Το Blackstar θα χαρακτηριστεί ως η πιο άρτια δουλειά του. Θα κατακτήσει τα παγκόσμια charts και θα αποσπάσει πολλά βραβεία, συμπεριλαμβανομένων τριών βραβείων Grammy.
Το προφητικό τέλος
Το μαύρο αστέρι στο εξώφυλλο του Blackstar ήταν η πιο μελετημένη δουλειά που έκανε ο Μπόουι για άλμπουμ του. Συμβολίζοντας την θνητότητα, γνώριζε πολύ καλά ότι δεν του απέμενε πολύς χρόνος. Ο καρκίνος στο συκώτι, ήταν ένα μυστικό που κατάφερε να κρύψει καλά από τους φαν και τον Τύπο.
Το Blackstar ήταν ένα αποχαιρετιστήριο δώρο στους θαυμαστές, σε όσους τον ακολουθούσαν σε αυτήν την καριέρα που μετρούσε σχεδόν 50 χρόνια. Δύο μέρες μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ του ο Μπόουι πεθαίνει. Ήταν 69 ετών. Παίρνει τη θέση του ανάμεσα στα πιο φωτεινά άστρα του σύμπαντος , συνεχίζοντας να λάμπει όπως έκανε και στη Γη. Αποφασισμένος να παίξει με τους δικούς του κανόνες, τόσο στη μουσική όσο και στη ζωή, κατάφερε να γίνει από τα πιο εμβληματικά πρόσωπα της ποπ κουλτούρας και ένας από τους πιο λαμπερούς ροκ σταρ όλων των εποχών.
Το τραγούδι Life on Mars? από τον δίσκο Hunky Dory είναι κατά πολλούς ένα από τα καλύτερα κομμάτια του Μπόουι.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτό το άρθρο:
10 πράγματα που μάθαμε για τον Ντέιβιντ Μπόουι μετά τον θάνατό του. Ανακτήθηκε από https://www.reader.gr/10-pragmata-poy-mathame-gia-ton-nteivint-mpooyi-meta-ton-thanato-toy?top=6 (τελευταία πρόσβαση 4.1.2021)
David Bowie. Ανακτήθηκε από https://en.wikipedia.org/wiki/David_Bowie (τελευταία πρόσβαση 5.1.2021)
Megan Keneally (2016). Inside David Bowie’s Many Colorful Personas. Ανακτήθηκε από https://abcnews.go.com/Entertainment/inside-david-bowies-colorful-personas/story?id=36216413 (τελευταία πρόσβαση 4.1.2021)
Protagon Team (2017). Ντέιβιντ Μπάουι: Σεξ, ναρκωτικά και ναζισμός. Ανακτήθηκε από https://www.protagon.gr/epikairotita/l-obs-nteivint-baoui-seks-narkwtika-kai-nazismos-44341464793 (τελευταία πρόσβαση 3.1.2021)
Rob Smith (2018). DAVID BOWIE’S TRAGIC REAL-LIFE STORY. Ανακτήθηκε από https://www.grunge.com/130199/david-bowies-tragic-real-life-story/ (τελευταία πρόσβαση 3.1.2021)
