I have found it easier to identify with the characters who verge upon hysteria, who were frightened of life, who were desperate to reach out to another person. But these seemingly fragile people are the strong people really.
(μτφρ. Μου είναι ευκολότερο να ταυτίζομαι με χαρακτήρες που είναι στα πρόθυρα υστερίας, που φοβούνται τη ζωή, που ήταν απελπισμένοι για επικοινωνία με έναν άλλον άνθρωπο. Αλλά αυτοί οι φαινομενικά εύθραυστοι άνθρωποι είναι στην πραγματικότητα οι δυνατοί.)
Tennesse Williams.
Στις 25 Φεβρουαρίου του 1983 πεθαίνει ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα. Βραβευμένος δύο φορές με το βραβείο Πούλιτζερ, ο Tennessee Williams είχε την τύχη να δει τα έργα του να μεταφέρονται και στη μεγάλη οθόνη (χαρακτηριστικό παράδειγμα η ταινία «Λεωφορείον ο πόθος» με πρωταγωνιστή τον Μάρλον Μπράντο, η οποία κέρδισε τέσσερα όσκαρ) και να απολαύσει την επιτυχία και την αναγνώριση του από το κοινό. Πηγή της έμπνευσης του υπήρξε πάντοτε η οικογένειά του και η συγγραφή ήταν ο μόνος τρόπος για να τη ξορκίσει…
Εύθραυστος από παιδί
Ο Tennesse Williams γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου 1911 στο Κολόμπους του Μισισίπι. Το πραγματικό του όνομα ήταν Thomas Lanier Williams, ενώ το Tennessee ήταν ψευδώνυμο που υιοθέτησε αργότερα ως συγγραφέας, λόγω της καταγωγής πολλών προγόνων του από το Τενεσί. Πατέρας του ήταν ο Cornelius Coffin Williams, ένας πλανόδιος πωλητής παπουτσιών, ένας άνθρωπος που ο ίδιος ο Tennessee περιέγραφε ως θορυβώδη, βίαιο και αλκοολικό. Λόγω του επαγγέλματος του, ο πατέρας του έλειπε πολύ συχνά από το σπίτι, κι έτσι ο συγγραφέας πέρασε την πρώτη δεκαετία της ζωής του στο σπίτι των παππούδων του μαζί με τη μητέρα του, Edwina Williams, τη μεγαλύτερη αδελφή του Rose και το μικρότερο αδελφό του Walter Dakin. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, η μητέρα του ανήκε στην υψηλή κοινωνία του Αμερικανικού Νότου και λόγω της βίαιης συμπεριφοράς του πατέρα του απέναντί της εκείνη ήταν ιδιαίτερα προσκολλημένη στα παιδιά της, και κυρίως στον Tennessee, ο οποίος στα 5 του χρόνια διαγνώστηκε με παράλυση των κάτω άκρων και αναγκάστηκε να μείνει στο κρεβάτι για δύο χρόνια. Αυτή του η ασθένεια τον έκανε ιδιαίτερα ευάλωτο και υπήρξε -σε συνδυασμό με τη θυληπρέπεια του- αιτία για να τον υποτιμά ο πατέρας του, ο οποίος θεωρούσε ότι ο γιος του θα έπρεπε να ανταποκρίνεται στα στερεοτυπικά πρότυπα του άνδρα της εποχής. Παρ’ όλα αυτά, η διαμονή τους στο σπίτι των παππούδων του και η καθήλωσή του στο κρεβάτι έδωσε στο συγγραφέα την ευκαιρία να αλληλεπιδράσει με τον παππού του, ο οποίος του διάβαζε Όμηρο και Σαίξπηρ, επηρεάζοντάς τον σε μεγάλο βαθμό.
Στα 12 του χρόνια, ο πατέρας του προσλαμβάνεται σε ένα εργοστάσιο παππουτσιών στο St. Louis κι έτσι η οικογένεια μετακομίζει για να μείνει πλέον μόνιμα εκεί. Το σοκ για τον Tennessee Williams είναι μεγάλο, καθώς φεύγουν από τη μεγάλη μονοκατοικία του παππού του και μεταφέρονται πια σε ένα άθλιο διαμέρισμα ενός άσχημου κτηρίου σε μία ακόμη ασχημότερη πόλη. Ταυτόχρονα, πρέπει να συνηθίσει την παρουσία του μέχρι τώρα απόντος πατέρα του στο σπίτι και τους συνεχείς καυγάδες με τη μητέρα του, ενώ στο σχολείο οι συμμαθητές του κοροϊδεύουν εκείνον και τα αδέρφια του για τη νότια προφορά τους. Έτσι, ο Tennessee γίνεται εσωστρεφής και στρέφεται στο γράψιμο για να εκφραστεί.
Λίγο μετά τη μετακόμισή τους στο St. Louis, η αδελφή του αρχίζει να δείχνει τα πρώτα σημάδια σχιζοφρένειας. Ο ίδιος ο συγγραφέας αναγνώρισε κάποια σημάδια όταν εκείνη μπήκε στο δωμάτιό του και του είπε: «έλα να πεθάνουμε όλοι μαζί». Σε μία προσπάθεια να τη θεραπεύσουν, οι γονείς τους κατέφυγαν στη -συνηθισμένη τότε- λύση της λοβοτομής, η οποία τελικά κατέστρεψε το κορίτσι, το οποίο πέρασε όλη του τη ζωή σε ιδρύματα. Ο συγγραφέας, που της είχε αδυναμία, επηρεάστηκε βαθιά από το γεγονός και δε συγχώρεσε γι’ αυτό τους γονείς του ποτέ.
O Thomas Lanier Williams γίνεται Tennessee Williams
Το 1929 εισάγεται στο τμήμα δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου του Μιζούρι. Για να ξεπεράσει το ντροπαλό του χαρακτήρα, στρέφεται στο αλκοόλ και αυτή είναι μία σχέση που θα κρατήσει μια ζωή. Παράλληλα με τη φοίτησή του εκεί, συμμετέχει σε διαγωνισμούς συγγραφής και κερδίζει μικροποσά. Ωστόσο, μετά την αποτυχία του σε ένα μάθημα στρατιωτικής εκπαίδευσης το 1931, ο πατέρας του τον αναγκάζει να τα παρατήσει και του βρίσκει δουλειά σε ένα εργοστάσιο παπουτσιών. Ο Tennessee Williams σιχαίνεται αυτή τη δουλειά και προσπαθεί να γράφει όσο περισσότερο μπορεί στον ελεύθερο του χρόνο. Μετά από δύο χρόνια η πίεση και η κούραση τον οδηγούν σε νευρικό κλονισμό. Ακολουθεί μία περίοδος ανάρρωσης και το 1936 εγγράφεται στο πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον του Σαιντ Λούις και το 1938 παίρνει το πτυχίο του από το πανεπιστήμιο της Αϊόβα. Σπουδάζει αγγλική φιλολογία και θεατρολογία.
Σε ηλικία 28 ετών μετακομίζει στη Νέα Ορλεάνη, όπου υιοθετεί το ψευδώνυμο Tennessee και γράφει κάποια θεατρικά, τα οποία όμως δεν έχουν αποδοχή από το κοινό. Παράλληλα, βιοπορίζεται από υποτροφίες του ιδρύματος Ροκφέλερ και εργάζεται περιστασιακά σε διάφορες δουλειές. Ώσπου η αναγνώριση έρχεται το 1945, όταν ανεβαίνει το έργο του «Γυάλινος Κόσμος», ένα θεατρικό σχεδόν αυτοβιογραφικό, αφού ο πρωταγωνιστής Τομ ζει σε ένα σπίτι με την ελεγκτική μητέρα του, Αμάντα, και την αδερφή του, Λώρα, η οποία ζει στο δικό της κόσμο. Το έργο γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και μεταφέρεται και στη Νέα Υόρκη.
Οι επιτυχίες όμως, δε σταματούν εκεί. Το 1947 ξεκινά να γράφει το «Λεωφορείον ο Πόθος», το οποίο του εξασφαλίζει το πρώτο βραβείο Πούλιτζερ. Την ίδια χρονιά γνωρίζει το Φρανκ Μέρλο, ο οποίος υπήρξε σύντροφός του για 14 χρόνια. Η σχέση μαζί του βοηθά το συγγραφέα να νιώσει ασφάλεια και σταθερότητα και να αντιμετωπίσει τα διαστήματα κατάθλιψης και το φόβο ότι θα αποτρελαθεί όπως η αδερφή του.
Η παρακμή και ο φελλός
Μέχρι το 1959 ο Tennessee Williams κερδίζει δύο βραβεία Πούλιτζερ, τρία βραβεία κριτών θεάτρου της Νέας Υόρκης, τρία βραβεία Ντόναλντσον και ένα βραβείο Τόνυ. Ωστόσο, η δεκαετία του 1960 δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένη για το συγγραφέα. Δέχθηκε ισχυρή κριτική για την ομοφυλοφιλία του, τα έργα του έλαβαν αρνητικά σχόλια, λόγω της προσπάθειας του να πειραματιστεί με διαφορετικά στυλ γραφής, ενώ ο θάνατος του Μέρλο από καρκίνο, το 1963, τον βύθισε στην κατάθλιψη. Έτσι, ο Tennessee στράφηκε στον αλκοολισμό και τη χρήση ναρκωτικών, ώσπου ο αδερφός του τον έβαλε σε κλινική το 1969.
Μετά την ανάρρωσή του κατέφυγε και πάλι στη συγγραφή και το 1975 δημοσίευσε τα «Απομνημονεύματα» του. Το 1976 διετέλεσε πρόεδρος της επιτροπής του Φεστιβάλ Καννών.
Στις 25 Φεβρουαρίου 1983 βρήκε παράδοξο θάνατο, αφού πέθανε από ασφυξία, λόγω ενός φελλού που σφήνωσε στο λαιμό του, κατά την παραμονή του στο δωμάτιο του ξενοδοχείου Elysee στη Νέα Υόρκη.
Στη συνέχεια παρατίθεται η ηχογράφηση του έργου του Λεωφορείον ο Πόθος, με πρωταγωνίστρια τη Μελίνα Μερκούρη.
https://www.youtube.com/watch?v=7tB5FYozoYg
Πηγές
https://www.lonelyplanet.com/news/2017/12/07/tennessee-williams-museum-key-west/
http://www.imdb.com/title/tt0044081/?ref_=nv_sr_1
https://www.biography.com/people/tennessee-williams-9532952
https://www.cliffsnotes.com/literature/s/a-streetcar-named-desire/tennessee-williams-biography
https://en.wikipedia.org/wiki/Tennessee_Williams
http://www.notablebiographies.com/We-Z/Williams-Tennessee.html
https://www.britannica.com/biography/Tennessee-Williams
http://www.pbs.org/wnet/americanmasters/tennessee-williams-about-tennessee-williams/737/
