Ο Τζο Πέσι είναι Αμερικανός ηθοποιός, κωμικός, αλλά και μουσικός. Είναι γνωστός για την ερμηνεία του σε ρόλους σκληρών και ασταθών χαρακτήρων σε αδιάφορα είδη ταινιών. Η ιταλική καταγωγή του τον βοήθησε να γίνει αμέσως συμπαθής μεταξύ ηθοποιών και σκηνοθετών της ίδιας καταγωγής. Συνεργάστηκε με σπουδαίους σκηνοθέτες, όπως ο Μάρτιν Σκορσέζε, αλλά και με ηθοποιούς όπως οι Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Τζον Τορτούρο και Αλ Πατσίνο. Από τις γνωστότερες ταινίες, στις οποίες συμμετείχε, είναι οι «Raging Bull» το 1980, «Once Upon a Time in America» το 1984, «Home Alone» το 1990, ««Home Alone 2: Lost in New York»» το 1992, «Casino» το 1995, «The Good Shepherd» το 2006 και «The Irishman» το 2019 καθώς και στη σειρά ταινιών «Lethal Weapon» τις χρονιές 1989 ως 1998. Η ταινία όμως που τον καθιέρωσε ως έναν από τους καλύτερους ηθοποιούς είναι το «Goodfellas» το 1990, σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε. Η ερμηνεία του αυτή του χάρισε ένα Όσκαρ Β’ Αντρικού Ρόλου, ένα Βραβείο BAFTA και υποψηφιότητες για 3 Βραβεία Χρυσής Σφαίρας. Ο Τζο Πέσι ασχολείται επίσης με την μουσική κι έχει κυκλοφορήσει 3 άλμπουμ, το 1968 το «Little Joe Sure Can Sing!», το 1998 το «Vincent LaGuardia Gambini Sings Just for You» και το 2019 το «Pesci… Still Singing». Το 1999 αποφάσισε να αποσυρθεί από την υποκριτική και να επικεντρωθεί στη μουσική και γι’ αυτό επέστρεφε μόνο σε επιλεγμένες περιπτώσεις. Στην προσωπική του ζωή, έχει κάνει τρεις γάμους και από τον τελευταίο απέκτησε την κόρη του, Τίφανι.
Η παιδική και νεανική ζωή του Τζο Πέσι
Ο Τζο Πέσι ή Τζόζεφ Φρανκ Πέσι, όπως είναι το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε στο Νιούαρκ του Νιου Τζέρσεϊ των ΗΠΑ στις 9 Φεβρουαρίου 1943. Η μητέρα του λεγόταν Μαρία Μέσε κι εργαζόταν με μερική απασχόληση ως κομμώτρια. Ο πατέρας του λεγόταν Άντζελο Πέσι κι εργαζόταν ως μπάρμαν και οδηγός περονοφόρου για τη General Motors. Η οικογένεια έχει ιταλική καταγωγή και συγκεκριμένα από το Τορίνο και την Ακουιλόνια στην επαρχία του Αβελίνο. Ο Τζο Πέσι μεγάλωσε στο Μπέλβιλ του Νιου Τζέρσεϊ και τελείωσε εκεί το σχολείο, στο Belleville High School.
Όταν ήταν 5 ετών, ο εμφανιζόταν σε παραστάσεις στη Νέα Υόρκη. Στα 10 του εμφανιζόταν τακτικά σε μια τηλεοπτική εκπομπή βαριετέ, που λεγόταν «Startime Kids», στην οποία επίσης εμφανιζόταν επίσης και η Κόνι Φράνσις. Ως ένας διασκεδαστής από το Μπέλβιλ, γνώρισε τον κιθαρίστα Τόμι ΝτεΒίτο, κάποιους νέους καλλιτέχνες από το Μπέλβιλ, όπως ο τραγουδιστής Φράνκι Βάλι, και τον Μπομπ Γκάουντιο των «The Royal Teens», που έπαιζε πλήκτρα. Ο Τζο Πέσι γνώρισε στους ΝτεΒίτο και Βάλι το 1958 τον Γκάουντιο, κάτι που οδήγησε στο σχηματισμό του συγκροτήματος «The Four Seasons». Ο Τζο Πέσι παρέμεινε φίλος με τον ΝτεΒίτο μέχρι το τέλος της ζωής του δεύτερου. Όταν ο ΝτεΒίτο πέρασε δύσκολες στιγμές τη δεκαετία του 1970, μετά την παραίτησή του από τους «The Four Seasons» και τότε ο Τζο Πέσι τον έβαλε μέσα στα άτομο στα οποία έδινε μισθό και κανόνισε να εμφανιστεί και σε μερικές από τις ταινίες του 1990. Ο Τζο Πέσι ήταν επίσης παιδικός φίλος με τον Ρόμπερτ Μπισάτσια, που ήταν μέλος της αμερικανικής μαφίας.
Ο Τζο Πέσι ξεκίνησε ως μουσικός
Στη δεκαετία του 1960 ο Τζο Πέσι άρχισε να εργάζεται ως κουρέας, ακολουθώντας το βήματα της μητέρας του. Παράλληλα άρχισε να προσπαθεί να ξεκινήσει και καριέρα στη μουσική, παίζοντας κιθάρα σε διάφορα συγκροτήματα, όπως οι «Joey Dee» και οι «Starliters», που παρουσίασαν τον δίσκο «Peppermint Twist».
Το 1968 κυκλοφόρησε και το ντεμπούτο άλμπουμ του με τίτλο «Little Joe Sure Can Sing!», χρησιμοποιώντας το όνομα Τζο Ρίτσι, όπου τραγούδησε διασκευές σύγχρονων ποπ επιτυχιών. Αργότερα όμως έγινε κωμικό δίδυμο με τον Φρανκ Βίνσεντ κι έπαιζαν μαζί από το 1970 ως το 1976 ως «Βίνσεντ και Πέσι». Οι παρουσιάσεις τους ήταν εμπνευσμένες από τους Άμποτ και Κοστέλο και έγινε πολύ δημοφιλής στο κοινό. Σε αυτό το διάστημα οι δυο τους έγιναν πολύ φίλοι εκτός από δεμένοι συνεργάτες. Το 1975 εμφανίστηκαν σε ένα Broadway show με τίτλο «The New Vaudevillians», το οποίο κράτησε μόνο μία εβδομάδα.
Η πρώτη ταινία στην οποία συμμετείχε ο Τζο Πέσι ήταν μια χαμηλού προϋπολογισμού αστυνομική ταινία του Ραλφ ΝτεΒίτο με τίτλο «The Death Collector» το 1976, μαζί με τον Φρανκ Βίνσεντ. Μετά από αυτή την ταινία ο Τζο Πέσι γύρισε στο Μπρονξ και έζησε πάνω από το εστιατόριο Amici, στο οποίο δούλευε ως υπάλληλος.
Η καριέρα του Τζο Πέσι στην υποκριτική
Η παρουσία του Τζο Πέσι στην ταινία «The Death Collector» τράβηξε την προσοχή του Μάρτιν Σκορσέζε. Το 1979 ο Σκορσέζε τηλεφώνησε στον Τζο Πέσι και μαζί με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο του ζήτησαν να συμπρωταγωνιστήσει στην ταινία «Raging Bull» του Σκορσέζε, στο ρόλο του Τζόι ΛαΜότα. Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων ο Τζο Πέσι έσπασε κι ένα από τα πλευρά του. Κέρδισε όμως το κινηματογραφικό βραβείο BAFTA για Πρωτοεμφανιζόμενους Κινηματογραφικούς Ρόλους το 1981 και προτάθηκε για Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου. Τα χρόνια που ακολούθησαν ο Τζο Πέσι εμφανίστηκε σε πολλές μικρότερες ταινίες όπως τις «Dear Mr. Wonderful» το 1982 και τις «Eureka» και «Easy Money» το 1983.
Το 1984 ο Τζο Πέσι έπαιξε ξανά μαζί με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο στην ταινία «Once Upon a Time in America», του Σέρτζιο Λεόνε. Την επόμενη χρονιά ερμήνευσε τον ρόλο του ιδιωτικού ντετέκτιβ Ρόκι Νέλσον στην σύντομη κωμική τηλεοπτική σειρά «Half Nelson».
Το 1987 πρωταγωνίστησε στην ταινία «Man on Fire». Το 1988 εμφανίστηκε στη μουσική ανθολογία του Μάικλ Τζάκσον «Moonwalker», στο 6ο και μεγαλύτερο τμήμα της που είχε τίτλο «Smooth Criminal», ερμηνεύοντας τον ανταγωνιστή κι αφεντικό του εγκλήματος Φράνκι «Mr. Big» ΛιΝτέο. Το όνομα αυτό ήταν αναγραμματισμός του ονόματος ενός από τους παραγωγούς της ταινία και για πολλά χρόνια μάνατζερ του Τζάκσον, του Φραν ΝτιΛέο, με τον οποίο ο Πέσι θα συνεργαζόταν στο μέλλον.
Ο Τζο Πέσι ερμήνευσε τον ρόλο ρου Λίο Γκέτς, φίλο των πρωταγωνιστών ντετέκτιβ Μάρτιν Ριγκς, που υποδύθηκε ο Μέλ Γκίμπσον, και Ρότζερ Μέρτω, που υποδύθηκε ο Ντάνι Γκλόβερ, στα σίκουελ της ταινίας «Lethal Weapon», που κυκλοφόρησαν το 1989, το 1992 και το 1998.
Το 1990 έγινε η επόμενη συνεργασία του Σκορσέζε και του Ντε Νίρο με τον Τζο Πέσι, στην ταινία «Goodfellas». Εκεί ερμήνευσε τον ρόλο του μαφιόζου Τόμι ΝτεΒίτο, βασισμένος στον πραγματικό μαφιόζο Τόμας ΝτεΣιμόν. Τόμι ΝτεΒίτο λεγόταν και ο παλιός του φίλος από τους «Four Seasons» αλλά η ονομασία στην ταινία ήταν άσχετη με αυτόν. Σε αυτή την ταινία παίζει και ο φίλος του Πέσι, Φρανκ Βίνσεντ, τον χαρακτήρα του οποίου σκοτώνει ο χαρακτήρας του Πέσι με μανία. Την ίδια χρονιά ο Τζο Πέσι συμπρωταγωνίστησε και στην ταινία «Home Alone», στο ρόλο του Χάρι Λάιμ, ενός από τους δύο διαρρήκτες, που μαζί με τον Μαρβ Μέρτσινς, που υποδύθηκε ο Ντάνιελ Στερν, προσπαθούν να διαρρήξουν το σπίτι όπου βρίσκεται ο 8χρονος Μακόλεϊ Κάλκιν. Αυτός ο χαρακτήρας, σε συνδυασμό με τη μορφή του Τζο Πέσι, έκανε τον κόσμο να τον συγκρίνει με τον Γιοσέμιτι Σαμ, χαρακτήρα των Looney Tunes. Δυο χρόνια μετά, το 1992, ο Τζο Πέσι επανέλαβε τον ίδιο ρόλο και στο σίκουελ της ταινίας, που λεγόταν «Home Alone 2: Lost in New York».
Το 1991 ο Τζο Πέσι ερμήνευσε τον Ντέιβιντ Φέρι στο «JFK». Το 1992 πρωταγωνίστησε στην κωμωδία «My Cousin Vinny» μαζί με τους Ραλφ Μάτσιο, Μαρίζα Τομέι και Φρεντ Γκουίν. Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε και στην ταινία «The Public Eye», στο ρόλο του φωτογράφου Λίον «Μπρέντζι» Μπέρνσταϊν. Η ερμηνεία του σε αυτή την ταινία, που ήταν κάτι διαφορετικό από ότι είχε ερμηνεύσει μέχρι τότε, έτυχε της αναγνώρισης των κριτικών. Την ίδια χρονιά πρωταγωνίστησε και στην ταινία «The Super».
Στις 10 Οκτωβρίου 1993 ερμήνευσε το ρόλο του Κάρμιν στην ταινία «A Bronx Tale», όπου πρωταγωνιστεί ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και σκηνοθέτησε ο Τσαζ Παλμιντέρι, που είχε γράψει και το έργο από το οποίο διασκευάστηκε η ταινία. Τον ρόλο αυτό πρότειναν στον Πέσι και ο Ντε Νίρο και ο Παλμιντέρι. Την επόμενη χρονιά πρωταγωνίστησε στις ταινίες «Jimmy Hollywood» και «With Honors». Στην τελευταία είχε τον δραματικό ρόλο ενός άστεγου, που ζούσε στην πανεπιστημιούπολη του Χάρβαρντ.
Το 1995 ο Τζο Πέσι συνεργάστηκε για τρίτη φορά με τους Σκορσέζε και Ντε Νίρο στην ταινία «Καζίνο», στο ρόλο του Νίκι Σαντόρο, που βασίστηκε στον πραγματικό εκτελεστή της Μαφίας, Άντονι Σπιλότρο. Στην ταινία συμμετείχαν και οι Σάρον Στόουν και Τζέιμς Γουντς. Στα γυρίσματα αυτής της ταινίας ο Πέσι έσπασε το ίδιο πλευρό, που είχε σπάσει και 15 χρόνια πριν στα γυρίσματα της ταινίας «Raging Bull».
Το 1996 ο Τζο Πέσι θεωρονταν ότι θα ερμήνευε τον ρόλο του Μάιρον Λάραμπι, του αγχωμένου ταχυδρόμου, στην ταινία «Jingle All the Way», απέναντι στον Άρνολντ Σβαρτζενέγκερ. Ο ρόλος τελικά δόθηκε στον Sinbad, που είχε φυσικό μέγεθος πιο κοντά σε σύγκριση με τον Σβαρτζενέγκερ.
Goodfellas και το πρώτο Όσκαρ
Η ταινία «Goodfellas» του 1990 είχε θέμα της την αληθινή ιστορία του μικρομαφιόζου του Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, Χένρι Χιλ, τον οποίο ερμήνευσε ο Ρέι Λιότα. Όταν ο πρωταγωνιστής αντιλαμβάνεται ότι η μαφία θέλει να τον σκοτώσει, γίνεται πληροφοριοδότης του FBI, μπαίνει σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων και καταθέτει σε δίκες εναντίο άλλων μαφιόζων. Ο Τζο Πέσι υποδύεται τον Τόμι ΝτεΒίτο, αδερφό του Χιλ, που είναι ένας παρανοϊκός εκτελεστής της μαφίας που πέρα από τα συμβόλαια θανάτου, σκοτώνει και ανθρώπους για ασήμαντες αφορμές.
Μια από τις συγκλονιστικότερες σκηνές της ταινίας ήταν όταν ο Πέσι πίνει σε ένα μπαρ με τον Λιότα κι άλλους μαφιόζους κι αρχίζει να διηγείται μια αστεία ιστορία, με σκοπό να δείξει ότι δεν είναι μόνο ένας βίαιος και παράφρονας δολοφόνος αλλά έχει και χιούμορ. Αυτό κάνει το χαρακτήρα του ακόμα πιο σατανικό. Όλοι γελούν και ο Λιότα του λέει ότι είναι αστείος. Ο Πέσι του απαντάει «Αστείος; Νομίζεις ότι είμαι αστείος; Αστείος, πως; Σαν κλόουν; Σε διασκεδάζω;». Η ταινία αυτή περιέχει πολύ βία αλλά η συγκεκριμένη αθώα σκηνή και ο ρεαλιστικός τρόπος που παίζει ο Τζο Πέσι, τα λόγια που λέει και ο τρόπος που τα απευθύνει στον Λιότα, την κάνουν ανατριχιαστική. Ο θεατής δεν ξέρει αν στο τέλος του ξεσπάσματος θα χτυπήσει ή θα σκοτώσει τον Λιότα.
Ένα ακόμα εντυπωσιακό αυτής της σκηνής είναι ότι οι υπόλοιποι ηθοποιοί, πέρα από τον Πέσι και τον Λιότα, εκδηλώνουν πραγματική αγωνία για την εξέλιξη καθώς ο διάλογος αυτός δεν υπήρχε στο σενάριο με αυτή τη μορφή. Ο Τζο Πέσι είχε μεγαλώσει σε μια γειτονιά με μαφιόζους κι από μικρός είχε έρθει σε επαφή με τέτοιους χαρακτήρες. Έτσι γνώριζε πως μιλούσαν και τι ιδιαίτερες εκφράσεις χρησιμοποιούσαν. Κι όταν διάβασε αυτή τη σκηνή στο σενάριο, είπε στον Σκορσέζε ότι είχε ζήσει κάτι παρόμοιο, όταν μικρός εργαζόταν σερβιτόρος σε ένα εστιατόριο. Εκεί ένας θαμώνας μαφιόζος έλεγε ένα αστείο στην παρέας του κι ο Πέσι, που έτυχε τότε να τους σερβίρει, άκουσε το αστείο και είπε στον μαφιόζο ότι ήταν αστείος. Τότε εκείνος τον ρώτησε θυμωμένα αν τον θεωρούσε αστείο κι αν τον διασκέδαζε. Δεν έγινε κάτι μετά, αλλά ο Πέσι είχε τρομάξει από αυτή την αντίδραση. Ο Σκορσέζε του είπε να παίξει την σκηνή όπως την είχε ζήσει. Και για να γίνει πιο ρεαλιστική, δεν ενημερώθηκε κανείς άλλος ηθοποιός πέρα από τον Λιότα, γι’ αυτή την αλλαγή. Ακόμα όμως κι εκείνος αιφνιδιάστηκε από τον ρεαλισμό του Πέσι. Επίσης, αντί να γίνει ζουμ στα δύο αυτά πρόσωπα, άρχισε να τραβά από απόσταση όλα τα άτομα, θέλοντας να αποτυπωθεί η αληθινή αντίδρασή τους, δημιουργώντας έτσι μια από τις πιο ανατριχιαστικές σκηνές του κινηματογράφου.
Όταν τελείωσαν τη λήψη, ο Σκορσέζε πλησίασε τον Τζο Πέσι και του είπε ότι ήταν τρομακτικός. Τότε κι εκείνος τον κοίταξε σοβαρά, λέγοντάς του «Τρομακτικός; Νομίζεις ότι είμαι τρομακτικός; Τρομακτικός, πώς; Σε τρομάζω;». Ήταν φυσικά μια παρωδία της σκηνής, που είχε μόλις γυριστεί, κι έκανε όλους μέσα στο στούντιο να λυθούν στα γέλια.
Η ερμηνεία του Τζο Πέσι σε αυτή την ταινία του χάρισε το Όσκαρ Β’ Αντρικού Ρόλου και τον καθιέρωσε ως έναν από τους σημαντικότερους ηθοποιούς του αμερικανικού κινηματογράφου. Και η ομιλία του κατά την απονομή ήταν από τις πιο σύντομες στης ιστορία των Όσκαρ. Πριν φύγει από την σκηνή είπε απλά:
«Ήταν τιμή μου. Ευχαριστώ».
Η απόσυρση από την υποκριτική και η επιστροφή
Το 1998 ο Τζο Πέσι κυκλοφόρησε, μετά από 30 χρόνια, το δεύτερο άλμπουμ του με τίτλο «Vincent LaGuardia Gambini Sings Just for You», που πήρε το όνομά του από τον χαρακτήρα του Πέσι στην ταινία του 1992 «My Cousin Vinny». Ήταν ένα χιουμοριστικό αλλά και σοβαρό άλμπουμ, με ποικιλία από είδη, αν και τα περισσότερα ήταν τζαζ.
Το 1999 ο Τζο Πέσι ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την υποκριτική για να ακολουθήσει μουσική καριέρα και να ζήσει μακριά από τις κάμερες. Η επόμενη εμφάνισή του σε ταινία ήταν το 2006 στην ταινία «The Good Shepherd», με τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, όταν έκανε ένα πέρασμα. Το 2010 πρωταγωνίστησε στο δράμα «Love Ranch», μαζί με την Έλεν Μίρεν.
Το 2011, μαζί με τον Ντον Ρικλς, με τον οποίο είχε συνεργαστεί στην ταινία «Casino», έκαναν μια διαφήμιση για τα Snickers, όπου απεικονίζεται το θυμωμένο alter ego ενός νεαρού άντρα, που βρίσκεται σε ένα πάρτι και ταράζεται από δυο γυναίκες, μέχρι να ηρεμίσει τρώγοντας μια μπάρα Snickers. Την ίδια χρονιά ο Πέσι μήνυσε την εταιρία Fiore Films, παραγωγούς της ταινίας «Gotti», λέγοντας ότι παραβίασαν την υπόσχεσή τους να παίξει στην ταινία για την πραγματική ζωή του μαφιόζου Άντζελο Ρουγκιέρο. Δήλωσε μάλιστα ότι είχε πάρει 14 κιλά για το ρόλο. Τους μήνυσε για 3 εκατομμύρια δολάρια, που ήταν η αμοιβή που του είχαν υποσχεθεί. Η αγωγή τελικά διευθετήθηκε εξωδικαστικά για αδιευκρίνιστο ποσό το 2013 και ο ρόλος ερμηνεύτηκε τελικά από τον Προυτ Τέιλορ Βινς.
Το 2016 ο Τζο Πέσι θα εμφανιστεί στο μουσικό ντοκιμαντέρ «Jimmy Scott: I Go Back Home», όπου κινηματογραφείται το τραγούδι «The Folks Who Live on the Hill», από το ομώνυμο μεταθανάτιο άλμπουμ του Σκοτ.
Το 2017 ο Τζο Πέσι μπήκε στο καστ της αστυνομικής ταινίας «The Irishman» του Μάρτιν Σκορσέζε, μαζί με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο και Αλ Πατσίνο. Η πρόταση για το ρόλο του έγινε 50 φορές πριν τελικά δεχτεί να το κάνει, λέγοντας ότι αρχικά δεν ήθελε να ξανακάνει τον μαφιόζο αλλά ο Σκορσέζε προσπάθησε να τον πείσει ότι αυτή η ταινία θα ήταν κάτι διαφορετικό. Η ταινία κυκλοφόρησε περιορισμένα στους κινηματογράφους την 1η Νοεμβρίου 2019, έγινε αποδεκτή από κοινό και κριτικούς, και ακολούθησε στις 27 Νοεμβρίου 2019 η ψηφιακή κυκλοφορία της από την πλατφόρμα Netflix. Ο Τζο Πέσι υποδύθηκε τον Ράσελ Μπουφαλίνο και κέρδισε πολλές διακρίσεις όπως η υποψηφιότητα για το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου, το Βραβείο BAFTA για τον καλύτερο δεύτερο ρόλο και για δύο βραβεία Screen Actors Guild.
Στις 29 Νοεμβρίου 2019 ο Τζο Πέσι κυκλοφόρησε το τρίτο του μουσικό άλμπουμ, 21 χρόνια μετά το προηγούμενο, με τίτλο «Pesci… Still Singing».
Η προσωπική ζωή του Τζο Πέσι
Ο Τζο Πέσι έχει κάνει τρεις γάμους κι έχει αποκτήσει μια κόρη, της Τίφανι. Ο πρώτος του γάμος έγινε τον Ιανουάριο του 1964 και κατέληξε σε διαζύγιο. Ίδια ήταν η κατάληξη και για τον δεύτερο γάμο του. Ο τρίτος γάμος του Τζο Πέσι έγινε με την Κλάουντια Χάρο, μοντέλο και ηθοποιό, το 1988. Μαζί απέκτησαν την κόρη τους και χώρισαν το 1992.
Το 2000 ο Τζο Πέσι άρχισε να βγαίνει με την Άντζι Έβερχαρτ και το 2007 το ζευγάρι αρραβωνιάστηκε. Χώρισαν όμως το 2008.
Ακολουθεί βίντεο με τη σκηνή από την ταινία «Goodfellas», όπου ο Τζο Πέσι εντυπωσίασε τους πάντες:
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
- Joe Pesci, Ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 15/1/25
- Δούκας, Μπ. (2022). Η εκθαμβωτική καριέρα του Τζο Πέσι που διακόπηκε ξαφνικά, Ανακτήθηκε από: https://esquire.com.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 15/1/25
- Ο αυτοσχεδιασμός του Τζο Πέσι που “πάγωσε” τους συμπρωταγωνιστές του στην ταινία “Τα Καλά Παιδιά”. Πως την εμπνεύστηκε από την μαφία, Ανακτήθηκε από: https://www.mixanitouxronou.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 15/1/25
- Joe Pesci, Ανακτήθηκε από: https://www.imdb.com/ Τελευταία πρόσβαση: 15/1/25
