Ο Τζορτζ Χάρισον, γέννημα θρέμμα Λίβερπουλ, ήταν κιθαρίστας, τραγουδοποιός και μέλος των «Beatles». Ήταν ο λιγότερο θορυβώδης, τόσο στην επαγγελματική όσο και στην προσωπική του ζωή, γι αυτό κι έμεινε στην ιστορία ως ο «ήσυχος Μπιτλ». Μετά την διάλυση του συγκροτήματος ακολούθησε σόλο καριέρα. Έκανε δυο γάμους, με την Πάτι Μπόιντ και με την Ολίβια Αρίας, όπου απέκτησαν και τον μοναχογιό του, Ντάνι. Έφυγε από την ζωή νικημένος από τον καρκίνο σε ηλικία 58 ετών, στις 29 Νοεμβρίου 2001.
Η οικογένεια του Τζορτζ Χάρισον
Ο Τζορτζ Χάρισον γεννήθηκε στο Άρνολντ Γκρόουβ 12 στο Γουάβερτρι του Λίβερπουλ στις 25 Φεβρουαρίου 1943. Ήταν το μικρότερο από τα τέσσερα παιδιά του Χάρολντ Χάργκιβ Χάρισον, εισπράκτορα αστικών λεωφορείων, και της Λουίζ Φρεντς, εμποροϋπαλλήλου. Είχε μια αδερφή, τη Λουίζ, και δύο αδερφούς, τον Χάρολντ και τον Πίτερ. Μέχρι τα 4 έζησε στο σπίτι που γεννήθηκε, σε ένα αδιέξοδο, που είχε μια υπαίθρια τουαλέτα. Το 1949 δόθηκε στην οικογένεια ένα δημοτικό σπίτι στο 25 Upton Green, Speke. Το 1948 γράφτηκε στο Δημοτικό Σχολείο Dovedale. Από το 1954 έως το 1959 παρακολούθησε το Liverpool Institute High School for Boys. Ήταν όμως δυσαρεστημένος καθώς σε ένα μάθημα μουσικής απουσίαζαν εντελώς οι ηλεκτρικές κιθάρες.
Η μητέρα του Τζορτζ Χάρισον αποτέλεσε την κύρια πηγή της έμπνευσης. Η Λουίζ λάτρευε την μουσική και είχε δυνατή φωνή. Όταν ήταν έγκυος στον Τζορτζ, άκουγε συχνά την εβδομαδιαία εκπομπή Radio India, ελπίζοντας ότι η εξωτική μουσική θα έφερνε γαλήνη και ηρεμία στο έμβρυο.
Οι πρώτες μουσικές επιρροές
Ήταν αρχές του 1956, όταν κάνοντας ποδήλατο ο Τζορτζ Χάρισον άκουσε από ένα κοντινό σπίτι το «Heartbreak Hotel» του Έλβις Πρίσλεϊ, που του κέντρισε το ενδιαφέρον για την Rock n Roll μουσική. Αρχικά ο πατέρας του ανησύχησε. Του αγόρασε όμως μια ολλανδική Egmond επίπεδη ακουστική κιθάρα. Με έμπνευση τον Lonnie Donegan, ο Τζορτζ Χάρισον σχημάτισε μια ομάδα, τους «Rebels», μαζί με τον αδελφό του Πίτερ και έναν φίλο, τον Άρθουρ Κέλι. Σε μια διαδρομή για το σχολείο συνάντησε τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ, που φοιτούσε στο ίδιο σχολείο. Τους ένωσε η φιλία και η κοινή αγάπη για τη μουσική.
Η δημιουργία των Beatles
Ο ΜακΚάρτνεϊ μαζί με τον Τζον Λένον στα μέσα της δεκαετίας του ’50 είχαν δημιουργήσει μια ροκ μπάντα, τους «The Quarrymen». Τον Μάρτιο του 1958 ο Χάρισον πέρασε από οντισιόν για τους «The Quarrymen» στο Morgue Skiffle Club του Rory Storm, παίζοντας το «Guitar Boogie Shuffle» του Άρθουρ Guitar Boogie Σμιθ. Ο Λένον τον θεώρησε πολύ νέο για να μπει στο συγκρότημα. Ο ΜακΚάρτνεϊ κανόνισε δεύτερη συνάντηση, στο πάνω κατάστρωμα ενός λεωφορείου του Λίβερπουλ. Εκεί ο Τζορτζ Χάρισον εντυπωσίασε τον Λένον. Σιγά σιγά άρχισε να κάνει παρέα με την ομάδα, συμπληρώνοντας με την κιθάρα του όπου χρειαζόταν. Αργότερα έγινε δεκτός ως μέλος και βασικός κιθαρίστας.
Παρότι ο πατέρας του ήθελε να συνεχίσει το σχολείο, ο Τζορτζ Χάρισον το άφησε στα 16 και εργάστηκε για αρκετούς μήνες ως μαθητευόμενος ηλεκτρολόγος σε ένα τοπικό πολυκατάστημα, το «Blacklers». Όταν το γκρουπ ξεκίνησε την πρώτη του περιοδεία στη Σκοτία, το 1960, ο Χάρισον χρησιμοποίησε του ψευδώνυμο «Καρλ Χάρισον», που είχε σχέση με τον Καρλ Πέρκινς.
Το 1960 το γκρουπ άλλαξε το όνομά του σε «Beatles». Στην ομάδα είχαν μπει οι Στιούαρτ Σάτκλιφ και Πιτ Μπεστ. Ο Σάτκλιφ αποχώρησε και σύντομα πέθανε από παθολογικά αίτια. Ο Πιτ Μπεστ αντικαταστάθηκε από τον ντράμερ Ρίνγκο Σταρ. Την ίδια χρονιά, ο υποστηρικτής Άλλαν Γουίλιαμς κανόνισε να παίξουν στα κλαμπ «Indra» και «Kaiserkeller» στο Αμβούργο. Η πρώτη τους διαμονή στην πόλη τελείωσε άδοξα όταν ο Τζορτζ Χάρισον απελάθηκε, γιατί ήταν πολύ μικρός για να εργαστεί σε νυχτερινά κέντρα.
Τον Δεκέμβριο του 1961 ο Μπράιαν Έπσταϊν έγινε μάνατζερ του συγκροτήματος, βελτίωσε την εικόνα τους και τους εξασφάλισε ένα συμβόλαιο με την EMI. Το πρώτο single, «Love Me Do», κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1963 και έφτασε στο Νο 17 του Record Retailer. Όταν κυκλοφόρησε το πρώτο τους άλμπουμ, το «Please Please Me», το 1963, είχαν ήδη αποκτήσει φανατικό κοινό.
Ο «ήσυχος» Beatle
Το κάθε μέλος των «Beatles» είχε ένα ρόλο στις εμφανίσεις τους. Ο Τζον Λένον ήταν ο προκλητικός-καυστικός, ο Ρίνγκο Σταρ ο αστείος, ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ ο επικοινωνιακός και ο Τζορτζ Χάρισον ο ήσυχος. Είναι φανερό πως οι δυο ηγέτες ήταν ο Λένον και ο ΜακΚάρτνεϊ. Ο ανταγωνισμός βοηθούσε παραγωγικά το συγκρότημα.
Ο Τζορτζ Χάρισον ήταν πάντα σοβαρός και συγκεντρωμένος στην σκηνή. Έγινε ο ήσυχος Beatle, όταν φτάσανε στις ΗΠΑ στις αρχές του 1964. Τότε αρρώστησε από στρεπτόκοκκο και είχε πυρετό. Ο γιατρός τον συμβούλεψε να περιορίσει την ομιλία του μέχρι να εμφανιστούν στο «The Ed Sullivan Show». Τα ΜΜΕ παρατήρησαν την λακωνικότητα του Χάρισον και του κόλλησαν το ψευδώνυμο «ήσυχος».
Παρόλα αυτά, σε αρκετά κομμάτια τραγουδούσε. Στο δεύτερο άλμπουμ τους, το «With the Beatles», το 1963 συναντάμε και την πρώτη σύνθεση Τζορτζ Χάρισον, το «Don’t Bother Me». Σε κάθε άλμπουμ επικρατούσαν στιχουργικά κυρίως ο Λένον και ο ΜακΚάρτνεϊ. Όμως κάποιες μεγάλες επιτυχίες είναι δημιουργίες του Τζορτζ Χάρισον, όπως τα «Something», «Here Comes The Sun» και «All Things Must Pass Away».
Ο Τζορτζ Χάρισον και ο Ινδουισμός
Το 1962 οι Beatles άρχισαν να συνεργάζονται με τη δισκογραφική εταιρία «Decca Records». Εκεί ο Τζορτζ Χάρισον θα τραγουδήσει το «The Sheik of Araby». Σε αυτή την version θα φέρει και τις προτιμήσεις του προς τον Ινδικό και Ανατολίτικο μυστικισμό στην σύνθεση. Το 1965, συνεπαρμένος από τον ήχο του σιτάρ, ξεκίνησε μαθήματα με τον Ραβί Σανκάρ και στην συνέχεια ενσωμάτωσε τον ήχο στο τραγούδι «Norwegian Wood», που αποτέλεσε για πολλούς μουσικούς το έναυσμα για να ασχοληθούν με την ινδική μουσική. Το 1968 παρακίνησε και τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος να επισκεφθούν την Ινδία και να γνωρίσουν από κοντά τον υπερβατικό διαλογισμό του γκουρού Μαχαρίσι Μαχές Γιόγκι. Ο Τζορτζ Χάρισον ήταν ο μόνος τελικά, που υιοθέτησε αυτές τις πεποιθήσεις μέχρι το τέλος της ζωής του.
Η διάλυση των «Beatles»
Το 1968 κυκλοφόρησε ο πρώτος προσωπικός δίσκος του Τζορτζ Χάρισον με τίτλο «Wonderwall», που περιέχει κυρίως οργανικές συνθέσεις. Το 1969 ακολούθησε το «Electronic Sounds». Ο «Dylan and the Band» ήταν μια σημαντική επιρροή για τον Χάρισον στο τέλος. Του άρεσε η δημιουργική ισότητα μεταξύ των μελών του συγκροτήματος, που έρχεται σε αντίθεση με την κυριαρχία Λένον και ΜακΚάρτνεϊ στους «Beatles».
Οι εντάσεις μεταξύ των «Beatles» εμφανίστηκαν και πάλι το 1969, κατά τις πρόβες του ντοκιμαντέρ «Let It Be», που προβλήθηκε το 1970. Η απογοήτευσή του για το στούντιο, τη δημιουργική αποσύνδεση του Λένον και την κυριαρχική στάση του ΜακΚάρτνεϊ, τον έκανε να αποχωρήσει στις 10 Ιανουαρίου. Μετά από 12 μέρες επέστρεψε, αφού οι σύντροφοί του συμφώνησαν να μεταφερθούν τα γυρίσματα στο δικό τους Apple Studio και να εγκαταλείψουν το σχέδιο του ΜακΚάρτνεϊ για επιστροφή στις δημόσιες εμφανίσεις. Η τελευταία ηχογράφηση του Τζορτζ Χάρισον με τους «Beatles», ήταν στις 4 Ιανουαρίου 1970, όταν ηχογράφησαν το τραγούδι «I Me Mine» για το soundtrack του «Let It Be».
Ο Τζορτζ Χάρισον ακολουθεί σόλο καριέρα
Το 1970, όταν διαλύθηκαν επίσημα οι «Beatles», ο Τζορτζ Χάρισον έκανε μεγάλη παγκόσμια επιτυχία με το τριπλό άλμπουμ «All Things Must Pass», όπου περιέχεται το εμβληματικό του τραγούδι «My Sweet Lord». Το 1973 κυκλοφόρησε το «Living In The Material World», που περιείχε και το τραγούδι τραγούδι «Give Me Love (Give Me Peace on Earth)».
Το 1987 κυκλοφόρησε το «Cloud Nine», το τελευταίο στούντιο άλμπουμ του, που περιείχε την επιτυχία «I Got My Mind Set on You», διασκευή του ομώνυμου τραγουδιού του Ρούντι Κλαρκ. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ο Τζορτζ Χάρισον, μαζί τους Μπομπ Ντίλαν, Ρόι Όρμπισον, Τομ Πέτι και Τζεφ Λιν, σχημάτισαν το γκρουπ «The Travelling Wilburys», με τους οποίους ηχογράφησε δύο άλμπουμ.
Δικαστικές διαμάχες για ένα τραγούδι
Το τραγούδι «My Sweet Lord» έγινε αμέσως Νο1 επιτυχία σε Αγγλία και Αμερική. Οι «Chiffons» κατηγόρησαν τον Τζορτζ Χάρισον για κλοπή μελωδίας, καθώς το 1962 είχαν κυκλοφορήσει το τραγούδι «He’s so fine». Η διαμάχη τους οδηγήθηκε στα δικαστήρια, όπου ο Χάρισον ισχυρίστηκε ότι εμπνεύστηκε από το «Oh happy day», έναν χριστιανικό ύμνο, του οποίου δεν είχε τα πνευματικά δικαιώματα. Το δικαστήριο δικαίωσε τις «Chiffons», αναγνωρίζοντας όμως ότι ο Τζορτζ Χάρισον δεν είχε κακιά πρόθεση. Αρκετό καιρό αργότερα οι «Chiffons» ηχογράφησαν το «My Sweet Lord» και ο Χάρισον αγόρασε τα δικαιώματα του «He’s so fine».
Ο παραγωγός ταινιών Τζορτζ Χάρισον
Ο Τζορτζ Χάρισον ασχολήθηκε και με την παραγωγή ταινιών με την εταιρία του «Handmade Films». Η πρώτη παραγωγή ήταν το «Ένας Προφήτης… Μα τι Προφήτης!» το 1979 των Monty Python. Ακολούθησαν οι συνεργασίες με τους Τέρι Γκίλιαμ στην ταινία «Υπέροχοι Ληστές και τα Κουλουβάχατα της Ιστορίας», Νιλ Τζόρνταν στην ταινία «Μόνα Λίζα», Νίκολας Ρεγκ στην «Παράξενη Έλξη» και Ντάνι Μπόιλ στην «127 ώρες».
Ο ανθρωπιστής Τζορτζ Χάρισον
Ο Τζορτζ Χάρισον ήταν ευαίσθητος άνθρωπος. Ο Τζούλιαν Λένον, πρωτότοκος γιος του Τζον, είχε δηλώσει ότι τον έβλεπε σαν πατρική φιγούρα. Ο Χάρισον συμμετείχε συχνά σε ανθρωπιστικές και πολιτικές δράσεις. Στην δεκαετία του ’60, μαζί με τους «Beatles», υποστήριξαν το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και διαμαρτυρήθηκαν για το Βιετνάμ.
Το 1971 ο Ραβί Σανκάρ συζήτησε με τον Χάρισον για το πως θα βοηθούσαν τον λαό του Μπαγκλαντές, που υπέφερε μετά τον κυκλώνα Bhola του 1970 και τον Απελευθερωτικό Πόλεμο. Ο Χάρισον έγραψε γρήγορα το τραγούδι «Bangla Desh», που κυκλοφόρησε στα τέλη Ιουλίου. Πίεσε την εταιρία να κυκλοφορήσει και το EP του Σανκάρ, για να μεγαλώσει την ευαισθητοποίηση του κόσμου. Για τον ίδιο σκοπό οργανώθηκε και στις ΗΠΑ φιλανθρωπική εκδήλωση, η Συναυλία για το Μπαγκλαντές την 1η Αυγούστου 1971. Το άλμπουμ «Concert for Bangladesh» κυκλοφόρησε στα τέλη της ίδιας χρονιάς.
Η UNICEF το 1972 του τίμησε με το βραβείο «Child Is the Father of Man» ως αναγνώριση των προσπαθειών τους. Από το 1980 και μετά ο Τζορτζ Χάρισον υποστήριζε θερμά την Greenpeace και το CND. Με τους «Friends of the Earth» διαμαρτυρήθηκε για την χρήση πυρηνικής ενέργειας και βοήθησε στην χρηματοδότηση του Vole, ενός πράσινου περιοδικού, που ξεκίνησε με πρωτοβουλία του μέλους των Monty Python, Τέρι Τζόουνς. Το 1990 ο Τζορτζ Χάρισον βοήθησε στην προώθηση του «Romanian Angel Appeal» της συζύγου του Ολίβια, για την βοήθεια των χιλιάδων ορφανών Ρουμάνων που εγκαταλείφθηκαν από το κράτος.
Η προσωπική ζωή του Τζορτζ Χάρισον
Στον Τζορτζ Χάρισον άρεσαν τα σπορ αυτοκίνητα και οι αγώνες. Από μικρός μάζευε φωτογραφίες οδηγών και στα 12 του παρακολούθησε τον πρώτο του αγώνα, το Βρετανικό Γκραν Πρι του 1955 στο Άιντρι. Ήταν ένας από τους 100 που είχαν αγοράσει το αυτοκίνητο δρόμου McLaren F1.
Ο Τζορτζ Χάρισον παντρεύτηκε δυο φορές. Η πρώτη ήταν στις 21 Ιανουαρίου 1966 με το μοντέλο Πάτι Μπόιντ και κουμπάρο τον Πολ ΜακΚάρτνεϊ. Είχαν γνωριστεί το 1964, κατά την παραγωγή της ταινίας «A Hard Day’s Night», στην οποία συμμετείχε η 19χρονη Μπόιντ. Το ζευγάρι χώρισε το 1974 και το διαζύγιό τους οριστικοποιήθηκε το 1977. Σύμφωνα με την Μπόιντ, η απόφαση οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις συνεχείς απιστίες του Τζορτζ Χάρισον. Η τελευταία μάλιστα ήταν και αυτή που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει καθώς ήταν η σύζυγος του Ρίνγκο, Μορίν. Μετά το διαζύγιο, η Πάτι Μπόιντ μετακόμισε με τον Έρικ Κλάπτον και το 1979 παντρεύτηκαν.
Ο δεύτερος γάμος ήταν με την Αμερικανίδα συγγραφέα, Ολίβια Τρινιντάντ Αρίας, στις 2 Σεπτεμβρίου 1978. Είχαν γνωριστεί το 1974 στα γραφεία τις «A&M Records» στο Λος Άντζελες. Μαζί απέκτησαν την 1η Αυγούστου 1978 έναν γιο, τον Ντάνι Χάρισον, που είναι μουσικός.
Το τέλος του Τζορτζ Χάρισον
Ο Τζορτζ Χάρισον, μετά την δολοφονία του Λένον το 1980, διατηρούσε χαμηλό προφίλ. Το 1997 διαγνώστηκε με καρκίνο στο λάρυγγα και υποβλήθηκε με επιτυχία σε ακτινοθεραπεία. Για την ασθένειά του κατηγορούσε το κάπνισμα. Το 1998, στην κηδεία του Καρλ Πέρκινς, ερμήνευσε μια σύντομη διασκευή του τραγουδιού του Πέρκινς «Your True Love». Τον Μάιο της ίδιας χρονιάς εκπροσώπησε με επιτυχία τους «Beatles» στο Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου, ώστε να αποκτήσουν τα δικαιώματα μη εξουσιοδοτημένων ηχογραφήσεων από μια παράσταση του 1962 στο Star-Club στο Αμβούργο.
Το 1999 υπήρχε μεγάλη βελτίωση στην υγεία του Τζορτζ Χάρισον. Ένα βράδυ όμως εισέβαλε στο σπίτι του στο Friar Park κάποιος πνευματικά ασταθής, παλέψανε και κατάφερε στον Χάρισον αρκετές μαχαιριές, προτού εξουδετερωθεί. Γλίτωσε από αυτό αλλά ο εξασθενημένος του οργανισμό εμφάνισε ξανά καρκίνο. Τον Μάιο του 2001 ο Τζορτζ Χάρισον υποβλήθηκε σε επέμβαση αφαίρεσης καρκινικού όγκου από τους πνεύμονες. Τον Ιούλιο του 2001 νοσηλεύτηκε σε κλινική στην Ελβετία για όγκο στον εγκέφαλο. Εκεί τον επισκέφτηκε για λίγο ο Ρίνγκο Σταρ. Τον Νοέμβριο του 2001 ο Τζορτζ Χάρισον ξεκίνησε ακτινοθεραπεία στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Staten Island της Νέας Υόρκης.
Ο Τζορτζ Χάρισον ήθελε το τέλος να τον βρει στο σπίτι του. Έτσι, στις 29 Νοεμβρίου 2001, σε ένα ακίνητο του ΜακΚάρτνεϊ, στην οδό Χέδερ στο Μπέβερλι Χιλς του Λος Άντζελες, πέθανε στα 58 του χρόνια. Κοντά του βρισκόταν η γυναίκα του, ο γιος του, ο Σανκάρ με την σύζυγό του Σουκάνια και την κόρη του Ανούσκα, καθώς και οι θιασώτες του Hare Krishna Shyamsundar Das και Mukunda Goswami, που έψαλλαν στίχους από την Bhagavad Gita. Η κηδεία του έγινε στο Self-Realization Fellowship Lake Shrine στο Pacific Palisades της Καλιφόρνια και το σώμα του αποτεφρώθηκε στο «Hollywood Forever Cemetery». Η στενή οικογένεια, σύμφωνα με την παράδοση των Ινδουιστών, σκόρπισε τις στάχτες του, σε μια ιδιωτική τελετή, στους ποταμούς Γάγγη και Γιαμούνα κοντά στο Βαρανάσι της Ινδίας. Τα τελευταία του λόγια ήταν: «Love one another».
Καλλιτεχνικές δράσεις μετά τον θάνατο του Τζορτζ Χάρισον
Ένα χρόνο μετά τον θάνατο του Τζορτζ Χάρισον, 29 Νοεμβρίου 2002, οργανώθηκε η συναυλία «Concert for George» προς τιμήν του στο Royal Albert Hall από την χήρα του, Ολίβια, και τον φίλο του, Έρικ Κλάπτον. Εκτός από τον Κλάπτον, εμφανίστηκαν οι Τζο Μπράουν, Πολ ΜακΚάρτνεϊ, οι Monty Python, ο Τομ Πέτι, ο Μπίλι Πρέστον, ο Ραβί Σανκάρ και η κόρη του, Ανούσκα, ο Ρίνγκο Σταρ και άλλοι. Ο δίσκος από την ηχογράφηση της συναυλίας έγινε 8 φορές πλατινένιος και το 2004 κέρδισε το Grammy για το καλύτερο μεγάλης διάρκειας μουσικό βίντεο.
Το 2002 κυκλοφόρησε και το τελευταίο άλμπουμ του Τζορτζ Χάρισον με τίτλο «Brainwashed». Στην ολοκλήρωσή του συνέβαλε ο γιος του, Ντάνι, και ο Τζεφ Λιν. Το single «Any Road», που κυκλοφόρησε τον Μάιο του 2003, έφτασε στο Νο 37 στο UK Singles Chart.
Η Ολίβια Χάρισον, για αρκετά χρόνια αρνούταν να εκδώσει κάποια βιογραφία του Τζορτζ Χάρισον. Πείστηκε τελικά από τον Μάρτιν Σκορσέζε, που δήλωσε εντυπωσιασμένος από την πνευματική πλευρά του Τζορτζ Χάρισον και η Ολίβια Χάρισον ένιωσε προστατευμένη, παρά το οτι η διαδικασία ήταν αρκετά επώδυνη. Ο τίτλος του ντοκιμαντέρ είναι «Living In the Material World: George Harrison» και καταπιάνεται με ολόκληρη την ζωή του σπουδαίου μουσικού. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε στις 6 Οκτωβρίου 2011. Μια άλλη μεγάλη τιμή που αποδόθηκε μετά θάνατον στον Τζορτζ Χάρισον είναι οτι στις 14 Απριλίου 2009 απέκτησε το δικό του αστέρι στην Λεωφόρο της Δόξας, μπροστά από το κτίριο της «Capitol Records».
Ακολουθεί το video του τραγουδιού «I Got My Mind Set on You», στην εκτέλεση του Τζορτζ Χαρισον, από το τελευταίο του άλμπουμ.
Για το άρθρο χρησιμοποιήθηκαν πληροφορίες από:
- Τζορτζ Χάρισον, Ανακτήθηκε από: https://www.sansimera.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 8/11/21
- Γεωργακοπούλου, Τ. (2021). Τζορτζ Χάρισον: Η μουσική ιδιοφυΐα που υποτιμήθηκε στους Beatles. Ανακτήθηκε από: https://www.monopoli.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 8/11/21
- Σταθόπουλος, Γ. (2020). Τζορτζ Χάρισον: Το αδικημένο σκαθάρι. Ανακτήθηκε από: https://www.pagenews.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 8/11/21
- Ο Σκορσέζε και η χήρα του Τζορτζ Χάρισον. (2017). Ανακτήθηκε από: https://www.cinemagazine.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 8/11/21
- ΤΟ ΣΚΑΘΑΡΙ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΨΕ ΤΟ ΣΙΤΑΡ, Ανακτήθηκε από: https://sevenarts.tv/ Τελευταία πρόσβαση: 8/11/21
- Τζορτζ Χάρισον | Βιογραφία, Μουσική, Beatles & Γεγονότα. (2020). Ανακτήθηκε από: https://delphipages.live/ Τελευταία πρόσβαση: 8/11/21
- Μπελενιώτης, Ρ.Ν. (2019). In Memoriam: Τζορτζ Χάρισον. Ανακτήθηκε από: https://www.offlinepost.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 8/11/21
- Τζορτζ Χάρισον: κονσέρτο για τον αφανή ήρωα των Beatles στα 75α γενέθλια του. (2018). Ανακτήθηκε από: https://www.cnn.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 8/11/21
- Το «who is who» του Τζορτζ Χάρισον των Beatles. (2019). Ανακτήθηκε από: https://city.sigmalive.com/ Τελευταία πρόσβαση: 8/11/21
- George Harrison, Ανακτήθηκε από: https://en.wikipedia.org/ Τελευταία πρόσβαση: 8/11/21
- Η δικαστική περιπέτεια του Τζορτζ Χάρισον για μια επιτυχία που έγραψε όταν ήταν μέλος των “Χάρε Κρίσνα”. Το γυναικείο συγκρότημα τον κατηγόρησε για κλοπή, Ανακτήθηκε από: https://www.mixanitouxronou.gr/ Τελευταία πρόσβαση: 8/11/21
- Whalen, J.B. Jr Esq (2016). Last Words — George Harrison. Ανακτήθηκε από: https://medium.com/ Τελευταία πρόσβαση: 8/11/21
