Από την αρχαιότητα ακόμη, μέχρι και σήμερα οι άνθρωποι έχουν χρησιμοποιήσει διάφορους τρόπους έτσι ώστε να γίνονται εύκολα κατανοητοί στους συνανθρώπους τους. Να μπορούν να επικοινωνούν αποτελεσματικά και να μην υπάρχουν παρερμηνείες.
Η επικοινωνία μας όμως με τους άλλους ανθρώπους είναι πραγματικά κάτι το δύσκολο. Προσωπικά, πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος έχει μάθει έναν συγκεκριμένο τρόπο. Αρχικά, από την ίδια μας την οικογένεια ακόμα μαθαίνουμε να επικοινωνούμε και να σκεφτόμαστε με μια συγκεκριμένη λογική. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι έννοιες και λέξεις, ακόμα και η γλώσσα του σώματός μας, σε κάθε περίπτωση σημαίνει κάτι το διαφορετικό και κάθε οικογένεια το λαμβάνει διαφορετικά. Τι συμβαίνει όμως όταν η μικρότερη και ουσιαστικότερη μονάδα της κοινωνίας μαθαίνει στα μέλη της έκαστη κάτι διαφορετικό; Αν αναλογιστούμε τα εκατομμύρια των οικογενειών που βρίσκονται εκεί έξω τότε μάλλον μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε ότι μπορεί να επικρατήσει το χάος. Γιατί, για παράδειγμα, μπορεί η λέξη “μάχη” να είναι για κάποιους αφορμή για συζήτηση, για άλλους αρχή του πολέμου και για άλλους να είναι κάποιο χρώμα.
Με τα χρόνια οι κοινωνίες έπαψαν να είναι μόνο τα στενά πλαίσια της οικογένειας. Ξεκίνησαν να στήνονται οργανωμένες κοινότητες και οι άνθρωποι να έχουν μια κοινή γλώσσα επικοινωνίας και να ορίζουν τις έννοιες έτσι ώστε να γίνονται αντιληπτοί ο ένας με τον άλλον. Από την δική μου οπτική, όταν αυτό δεν φαινόταν αρκετό ξεκίνησαν και να γράφουν. Να χρησιμοποιούν αλφάβητα και να γράφουν ότι τους προβληματίζει, να εκφράζονται μέσα από αυτό και να περνούν κάθε μήνυμά τους απλά και κατανοητά.
Αλλά η πρόκληση της επικοινωνίας των ανθρώπων συνεχίζονταν. Οι οργανωμένες κοινότητες μετατρέπονταν σε πόλεις-κράτη και η ανάγκη για καλύτερη επικοινωνία και κατανόηση των ανθρώπων μεταξύ τους αυξανόταν. Έτσι, πέρα από την κοινή γλώσσα επικοινωνίας άρχισε και η δημιουργία και εξέλιξη των λεξικών. Όπου μέσα σε αυτά μπορείς να διαβάσεις και να κατανοήσεις έννοιες λέξεων, γλωσσικών ιδιωμάτων, ετυμολογικά χαρακτηριστικά ακόμα και την ιστορική τους εξέλιξη. Βέβαια, παρ’ όλες τις προσπάθειες αυτές των ανθρώπων, αν δύο άνθρωποι ξεκινήσουν να μιλάνε θα υπάρξουν πάλι κάποια προβλήματα.
Έτσι, σιγά σιγά φτάνουμε στην σημερινή εποχή μας. Όπου ακόμα και τώρα προσπαθούμε μέσα από την χρήση μια κοινής γλώσσας να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλον. Ενώ σε κάποιες περιπτώσεις καταλήγουμε ολόκληρες ήπειροι να ομιλούν τουλάχιστον μία ίδια γλώσσα. Αν και η πρόκληση νομίζω ότι συνεχίζεται…
Προσωπικά πιστεύω ότι αν κοιτάξουμε τα πράγματα απλά και εστιασμένα θα καταλάβουμε πώς υπάρχει κάτι βαθύτερο. Όλοι μας έχουμε παρατηρήσει ότι όταν δύο παιδιά νηπιακής ηλικίας από διαφορετικά κράτη, με διαφορετική γλώσσα, ακόμα και με διαφορετικό χρώμα βρεθούν σε ένα χώρο μαζί θα επικοινωνήσουν πάρα πολύ καλά. Στις περισσότερες περιπτώσεις θα καταλάβουν άψογα το ένα το άλλο. Επομένως, τι συμβαίνει πραγματικά με τους ανθρώπους και την αλληλοκατανόηση; Μήπως εν τέλει αντί να ψάχνουμε καινούριους τρόπους επικοινωνίας το μόνο που χρειάζεται είναι να μάθουμε από τα παιδιά πώς επικοινωνούν αντί να τους μαθαίνουμε εμείς τον δικό μας τρόπο; Μήπως αντί να προσπαθούμε να επικοινωνήσουμε με περίπλοκες λέξεις και έννοιες το μόνο που χρειάζεται είναι να κρατήσουμε τα πράγματα απλά;
Ίσως εν τέλει αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι να κρατάμε στο μυαλό και στην καρδιά μας την απλότητα και την ειλικρίνεια. Να απαντάμε σε αυτούς που μας ρωτάνε δομημένα και καθαρά, χωρίς πολλές λέξεις, χωρίς περίπλοκες έννοιες και συντακτικά. Απλά με ένα πολλές φορές ναι ή όχι. Όπως είπε και ο Jean-Paul Sartre (1905-1980, Γάλλος φιλόσοφος) “Έχω συνειδητοποιήσει ότι όλα μας τα προβλήματα προκύπτουν από την αποτυχία μας να χρησιμοποιήσουμε μια απλή και ξεκάθαρη γλώσσα”.
