Από μικρό παιδί άκουγες για την αγάπη, τα συναισθήματα, την ευτυχία του να μοιράζεσαι. Όσο πέρναγε ο καιρός έβλεπες παρέες να σμίγουν μεταξύ τους, να δημιουργούν φιλίες, ερωτικές σχέσεις που αργότερα μπορεί να εξελίσσονταν σε πραγματική αγάπη, στοργή και οικογένεια. Όχι ότι εσύ δεν έμπλεξες σε όλα αυτά. Είχες παρέες και ίσως κάποια άτομα τα ένιωθες πιο κοντά. Μπορεί να είχες και σχέσεις… Όμως τίποτα στον εαυτό σου δεν σου θύμιζε, αλλά ούτε και τώρα σου θυμίζει, τους ανθρώπους που έβλεπες γύρω σου. Έδειχναν ο ένας να ξέρει τι νιώθει ο άλλος, συχνά μάλιστα τους άκουγες και να εκφράζουν συναισθήματα, τόσο εύκολα που σου φαίνονταν γελοίο εσύ, ένιωθες πάντα αδύναμος να κάνεις κάτι τέτοιο.
Η ζωή σου είχε έντονες στιγμές αλλά ακόμη και τότε δεν βρήκες την δύναμη να πεις τι νιώθεις. Γιατί και εσύ νιώθεις, αισθάνεσαι, αγαπάς. ΔΕΝ είσαι αδύναμος να νιώσεις! Είσαι πληγωμένος και φοβισμένος. Τρέμεις μήπως ξεσκεπάζοντας αυτά που πιστεύεις πληγωθείς. Κανείς δεν μπορεί να σου υποσχεθεί ότι κάνοντάς το δεν θα πονέσεις αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως εάν δεν ανοιχτείς δεν θα αγαπηθείς ποτέ όσο σου αξίζει. Ξέρεις γιατί; Γιατί όπως και εσύ έτσι όλοι οι άνθρωποι αναζητούμε την επιβεβαίωση. Όλοι έχουμε την εσωτερική ανάγκη να μας αγαπήσουν και τον κρυφό φόβο να μιλήσουμε για να μην πληγώσουμε, ή για να μην πληγωθούμε. Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία ο λόγος για τον οποίο κλείνεσαι στον εαυτό σου, μιας και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Αντιμετωπίζεσαι απ’ όλους σαν κάτι άψυχο, κάτι ασήμαντο κάτι στο οποίο δεν αξίζει να επενδύσουν γιατί δεν έχει αντίκρισμα.
Πριν από οτιδήποτε άλλο θα σου κάνω μια ερώτηση και θέλω να απαντήσεις ειλικρινά, όχι σε εμένα, στον εαυτό σου! Αξίζει; Αξίζει να έχεις τόση αγάπη μέσα σου και να την κρατάς μόνο για εσένα; Ποιος ο λόγος ύπαρξής της εάν δεν την μοιράζεσαι; Ξέρω τι θα μου απαντήσεις, ” Ποίο το νόημα του να μοιραστείς αν είναι να πονέσεις;”. Όντως, έχεις δίκιο, είναι άσχημο να παραβείς όλους τους κανόνες τις ζωής σου και τελικά να γίνεις κομμάτια. Αλλά η ζωή είναι παιχνίδι, και σε ένα παιχνίδι ποτέ δεν ξέρεις τι κρύβεται πίσω από την επόμενη πίστα. Αν αφεθείς και νοιώσεις, αν καταφέρεις και μοιραστείς μπορεί να χάσεις και να βυθιστείς σε μια θλίψη που πάντα θα σε συντροφεύει, αλλά μπορεί και να κερδίσεις. Να νοιώσεις πράγματα που ποτέ δεν σκέφτηκες και να καταλάβεις γιατί η αγάπη ζει πάντα στην καρδιά μας. Να σου πω και κάτι άλλο; Μην φοβάσαι να πληγωθείς, δεν είναι και τόσο άσχημο όσο νομίζεις. Εξάλλου όλοι αυτοί οι ‘άλλοι’ που θαυμάζεις, είναι τόσο δυνατοί γιατί έχουν επιτρέψει να λαβωθούν, να σηκωθούν και να ξαναπέσουν.
Άσε το εγώ σου ελεύθερο και μαγνήτισε της ευκαιρίες που σου δίνει η ζωή όσο πιο πολύ μπορείς. Γιατί το αξίζεις! Αξίζει να χάσεις, αξίζει να πληγωθείς, αξίζει να νοιώσεις.
