Μια στιγμή, μόνο μια στιγμή. Μια στιγμή αρκεί για να αλλάξει όλη σου η ζωή. Πόσο τρομακτικό! Αλλά τόσο αληθινό. Δυστυχώς αυτό ισχύει κυρίως για άσχημες καταστάσεις .Ειδικά για γεγονότα που θα στιγματίσουν όλη σου τη ζωή, την υπάρξή σου, όλο σου το είναι. Έρχονται κυριολεκτικά τα πάνω κάτω. Χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου.Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε οι τυχεροί της υπόθεσης, καθώς ξέρουμε μόνο θεωρητικά τι σημαίνουν τα παραπάνω. Όσο και να προσπαθήσουμε να μπούμε στη θέση όσων έχουν ζήσει μια τέτοιου είδους εμπειρία, δε θα μπορέσουμε ποτέ. Είναι άλλο να το βλέπεις, να το ακούς, να το διαβάζεις και άλλο να το ζεις πραγματικά. Να το νιώθεις στο πετσί σου.Μικρή σημασία έχει ποιο είναι το γεγονός.Μπορεί να είναι ατύχημα, φυσική καταστροφή, απώλεια αγαπημένου σου προσώπου, περιουσίας κτλ.
Μετά από κάτι τόσο δυνατό δε θα είσαι ποτέ ξανά ο ίδιος. Κάτι έχει αλλάξει στο βλέμμα σου. Η ματιά που βλέπεις πλέον τα πράγματα είναι αλλιώτικη.Από εδώ και πέρα θα υπάρχει το πριν και το μετά από το γεγονός αυτό. Αυτή η μια στιγμή θα είναι πλέον σημείο σταθμός στη ζωή σου.Μπορεί φυσικά να βγεις ακόμη πιο δυνατός από μια δύσκολη και τρομακτική εμπειρία. Να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.Να αρχίσεις να εκτιμάς παραπάνω τις στιγμές σου και ό,τι όμορφο έχεις στη ζωή σου. Για να φτάσεις σε αυτή την φάση φυσικά χρειάζεται χρόνος και η βοήθεια ενός ειδικού στις περισσότερες περιπτώσεις είναι απαραίτητη, καθώς το πιο πιθανό είναι να υπάρχει μετατραυματικό στρες που πρέπει να αντιμετωπιστεί.
Καθώς δεν είμαι ειδική δε θα ήθελα να μπω στα χωράφια των ψυχολόγων γιατί μπορεί να πω κάτι που δεν ισχύει. Εκεί που θα ήθελα να επικεντρωθώ είναι το πριν. Το πριν που μας αφορά όλους.Πρέπει δυστυχώς να ακούσουμε για κάποιο συνταρακτικό γεγονός που συνέβη ή να ζήσουμε οι ίδιοι κάτι δυνατό, για να συνειδητοποιήσουμε ποσό σημαντικό είναι να μη θεωρούμε τίποτα δεδομένο στη ζωή μας. Ακόμη και η καθημερινότητα που ζούμε δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Πολλές φορές μέσα στους γρήγορους ρυθμούς και τη ρουτίνα μας, γκρινιάζουμε για μικροπράγματα και ανοησίες. Μόνο αν χάσουμε αυτήν την καθημερινότητα θα εκτιμήσουμε ακόμη και τις ανοησίες. Μόνο αν χάσουμε ό,τι έχουμε θα το εκτιμήσουμε. Από την υγεία μας μέχρι τον άνθρωπό μας. Δεν είναι πολύ κρίμα να χάνεις κάτι για να εκτιμάς την παρουσία του στη ζωή σου; Μέχρι τότε δυστυχώς επικεντρώνουμε την προσοχή μας σε ό,τι μας λείπει. Σε αυτά που θέλουμε να αποκτήσουμε. Μέχρι να τα αποκτήσουμε, γιατί μόλις συμβεί θα τα θεωρούμε πάλι δεδομένα και φτου απ΄την αρχή. Είναι η φύση του ανθρώπου βέβαια τέτοια, που πάντα θα κυνηγάει το άπιαστο και αυτό που δεν έχει. Όταν έρθει βέβαια αυτήν η μια στιγμή που θα τα ανατρέψει όλα, ίσως ανατραπεί έως ένα βαθμό ακόμη και αυτό.
Το ερώτημα είναι θα περιμένουμε ένα συνταρακτικό γεγονός για να αρχίσουμε να ζούμε τις στιγμές και τη ζωή μας σαν να είναι οι τελευταίες; Πρακτικά το ξέρω είναι δύσκολο, αλλά αξίζει τον κόπο έστω να το προσπαθήσουμε. Κάτι θα έχουμε ήδη κερδίσει. Ας μην περιμένουμε την τραγική στιγμή που τα αλλάζει όλα για να ζήσουμε!
