Οι περισσότεροι άνθρωποι πριν δούμε το τέλος μιας κατάστασης έχουμε βγάλει το συμπέρασμά μας. Ξεσπάμε κλαίγοντας ή φωνάζοντας, απογοητευόμαστε και τα παρατάμε. Έχεις σκεφτεί ποτέ τι θα γινόταν αν έμενες να δεις καθαρά τη συνέχεια των πραγμάτων; Για μια φορά στη ζωή σου μην υποκύψεις, μη βιαστείς και μην καταλήξεις σε πρόωρα συμπεράσματα αμφισβητήσιμης ορθότητας.
Γιατί, άραγε, το κάνουμε αυτό; Έχεις αναλογιστεί; Εγώ πιστεύω πως μας βγαίνει αυθόρμητα από φόβο. Φοβόμαστε να αφεθούμε στην αβεβαιότητα του μέλλοντος. Είμαστε απαισιόδοξοι και σε όλα βλέπουμε άσχημο τέλος. Δε θα έπρεπε όμως. Ξέρεις γιατί; Γιατί στη ζωή δεν υπάρχει μόνο το άσπρο και το μαύρο. Υπάρχει και το γκρι και για να είμαστε ακριβείς, πιο πολύ γκρι υπάρχει. Αυτό που μπορεί να το βλέπεις ως την απόλυτη καταστροφή, με λίγη σκέψη παραπάνω και λίγες πινελιές θετικής ενέργειας, δε θα σου φαίνεται τόσο απροσπέλαστο. Το νόμισμα έχει δύο πλευρές και δεν ωφελεί να ξεχνάς πάντα τη μια εξ’ αυτών. Κυρίως, όταν αυτή που αφήνεις στην άκρη είναι η θετική πλευρά. Η ελπίδα, η δύναμη που χρειάζεσαι για να συνεχίσεις.
Να σου πω και το άλλο; Τι θα γίνει αν αποτύχεις; Ας πούμε ότι προσπάθησες για κάτι και τελικά δεν τα κατάφερες. Και, τι έγινε; ΤΊΠΟΤΑ! Όσο είσαι ζωντανός, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Όλα μπορούν να εξελιχθούν σε κάτι που ποτέ δεν περίμενες. Κάτι που πιθανόν να σε πλήγωσε στην αρχή, αλλά όσο δεν έχει τελειώσει μην υποκύπτεις. Ακόμη και μες στη βρωμιά πάντα υπάρχει κάτι καλό. Μην ξεχνάς πως τα νούφαρα, μεγαλώνουν μέσα σε βάλτους!
Αύριο είναι μια νέα μέρα. Μια ευκαιρία για να κερδίσεις το χαμένο σου χαμόγελο σου δίνεται κάθε πρωί. Μόλις, λοιπόν, σηκωθείς από το κρεβάτι, βάλε ως στόχο αυτή τη μέρα να δώσεις τα πιο πολλά χαμόγελα που έχεις δώσει ποτέ, αλλά και αισιοδοξία. Πάρε παράδειγμα από τα παιδιά και δες τα όλα όμορφα. Μην απογοητεύεσαι… τα πράγματα αλλάζουν σύμφωνα με την οπτική από την οποία κοιτάς. Όπως έχει πει και ο Lao Tse, «αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα».
