Αρχή ή τέλος. Τι είναι πιο δύσκολο; Για ό,τι κι αν μιλάμε, είτε πρόκειται για μια νέα δουλειά, για τις σπουδές, για την αρχή μιας φιλίας, μιας ερωτικής σχέσης – τι είναι στην ουσία πιο δύσκολο η αρχή ή το τέλος σε κάθε ένα απ’ αυτά;
Λένε πως το φινάλε διάφορων καταστάσεων, όπως οι παραπάνω, απαιτεί πολλά περισσότερα από το ξεκίνημα τους. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων έχουν περισσότερο ενθουσιασμό στο να ξεκινήσουν κάτι, κρατώντας υψηλότερο βαθμό δυσκολίας στο να φτάσουν να το τελειώσουν. Η απάντηση στο ερώτημα, πιστεύω προέρχεται σε ό,τι αφορά το συναίσθημα και τη λογική. Βασιζόμενοι στο συναίσθημα σκεφτόμαστε τον πόνο, τη δυσκολία αλλά και τη ζώνη άνεσης μας κι έτσι δυσκολευόμαστε πολύ να τελειώσουμε κάτι παρά να το αρχίσουμε.
Συναίσθημα και λογική
Όταν είσαι νέος, κάθε σου κίνηση στο παιχνίδι της ζωής κρίνεται με βάση το συναίσθημα. Η αρχή διάφορων καταστάσεων θεωρείται εύκολη και η ολοκλήρωση τους δύσκολη. Καθώς μεγαλώνεις, τα ξεκινήματα γίνονται πιο δύσκολα, αλλά το να τελειώνεις κάτι γίνεται πιο εύκολο. Τουλάχιστον, αυτή είναι η δική μου εμπειρία. Όλη η φλόγα της νιότης, οι συναισθηματισμοί, η ανεμελιά του να ζεις τη στιγμή σε κάνουν να μην σκέφτεσαι τα πράγματα με τη λογική. Κάποια χρόνια μετά την ενηλικίωση κι έπειτα από αρκετά μαθήματα ζωής, γινόμαστε πιο ευάλωτοι στη γοητεία των νέων ξεκινημάτων. Έτσι εγκαταλείπεις τα “συναισθηματικά πιστεύω” σου και ξεκινάς να λειτουργείς παραπάνω με τη λογική. Πράττουμε πιο “ψυχολογικά” χωρίς να τα βλέπουμε όλα “συναισθηματικά” αν και κάποιες φορές οι καλύτερες κινήσεις μας μπορεί να έρθουν με τη λογική και το συναίσθημα σε μια ισορροπία.
Όταν η αρχή είναι δύσκολη…
Όταν μεγαλώνεις και σου έρχεται η ευκαιρία για μια καλύτερη δουλειά, την αρπάζεις. Όταν μεγαλώνεις και σου έρχεται η ευκαιρία να γνωρίσεις έναν άνθρωπο για μια σοβαρή πορεία, την αρπάζεις. Όταν “πληγώνεται” η ψυχική σου υγεία, την προστατεύεις. Επειδή πίσω από τη λογική, μεν σε νοιάζει το αύριο αλλά παραπάνω απ’ όλα σε νοιάζει να ζήσεις το σήμερα και όχι να επιβιώσεις στο αύριο, σε νοιάζει να τα βγάλεις πέρα μέχρι το τέλος της ημέρας αυτής. Σου είναι συνεπώς πιο εύκολο να αφήσεις έναν τοξικό άνθρωπο έξω από τη ζωή σου, να χωρίσεις τον άνθρωπο εκείνο που ό,τι σου έδινε ήταν μονάχα ανούσιο, να αφήσεις τη δουλειά που δε σου πρόσφερε κάτι, να παρατήσεις τη σχολή για το όνειρό σου.
Δύσκολο σου είναι να αρχίσεις αυτή την καινούργια δουλειά που θα κρίνει την καριέρα σου, να αρχίσεις αυτήν τη σοβαρή σχέση με τον άνθρωπο εκείνο που κάνει την καρδιά σου να χτυπά σαν τρελή… Όλα πλέον θέλουν θεμέλια και ό,τι πολύτιμο μας δίνεται θέλει μάχη, προσπάθεια και κυνήγι, εξ αρχής, γι’αυτό και είναι πιο δύσκολη η αρχή. Δεν λέω πως το τέλος δεν μας αγχώνει, δεν μας φοβίζει, δεν μας πληγώνει, δεν μας ενοχλεί, δεν μας πιέζει σαν δάχτυλο σε φρέσκια πληγή, μα μεγαλώνοντας μαθαίνουμε πως για να πάμε παρακάτω, πρέπει να προστατεύσουμε στην ουσία τους εαυτούς μας, να βγούμε από την ασφάλεια και τη ρουτίνα της ζώνης άνεσης μας για να αφήσουμε ό,τι πια δεν μπορούμε να ελέγξουμε, ό,τι δεν μας κάνει πλέον να νιώθουμε καλά και ό,τι μας ρουφά την ενέργεια. Κρίνοντας με βάση τα παραπάνω, το τέλος μοιάζει τόσο εύκολο μπροστά σε μια αρχή.
Αν σκεφτούμε πως πολλές από τις καταστάσεις της ζωής μας, τις εμπειρίες, τις φιλίες, τους έρωτες είναι χρόνος δανεικός – δεν θα άξιζε να μπει μια τελεία, για να ζήσουμε τη ζωή μας όπως ακριβώς λαχταρά η ψυχή μας; Κάθε αρχή και δύσκολη. Έτσι δε λένε; Και πλέον πιστεύω πως για να το λένε όντως έχουν δίκιο. Μεγαλώνοντας το εύκολο έρχεται με κάθε τέλος και γιατί; Για να μας βοηθήσει να πάμε παρακάτω. Η ζωή από μόνη της μας δείχνει πως το τέλος είναι από μόνο του εύκολο… για να ζήσουμε ουσιαστικά. Γυρνάμε τη σελίδα, τελειώνουμε το κεφάλαιο, μετράμε αβίαστα τα τελευταία λεπτά του έτους, κλείνουμε το βιβλίο, τελειώνει μια εποχή για να μπει μια άλλη, τελειώνει μια μέρα με ένα ακόμη ηλιοβασίλεμα.
Το τέλος, είναι αυτό που στην ουσία μας δίνει… ζωή. Κάθε αρχή και δύσκολη.. γιατί μόνο έτσι θα μάθουμε να δίνουμε όλο τον εαυτό μας, να προσπαθούμε, να χτίζουμε θεμέλια και να παλεύουμε. Αν θέλουμε μια καριέρα με δύναμη, σπουδές υπογραμμισμένες με επιτυχία, μια φιλία που να κρατήσει, έναν έρωτα άνευ όρων πρέπει εξ αρχής να τα δώσουμε όλα για όλα, να παλέψουμε, να διεκδικήσουμε και να αντιμετωπίσουμε την κάθε δυσκολία. Αν πάρουμε μια αρχή ως δεδομένη και εύκολη, τότε τα πράγματα θα κυλήσουν καθ’ αυτόν τον τρόπο… με καριέρες που θα φθείρουν, φιλίες που θα χαθούν και έρωτες που γρήγορα θα σβήσουν.
