Πάνω στη Γη υπάρχουν περίπου 7,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Από αυτούς το 7,5 είναι ικανοί να σε τσατίσουν. Όχι- όχι εντάξει. Μόνο όσοι θα εντάξουν τον εαυτό τους σε μία από τις παρακάτω …χρωματιστές κατηγορίες:
1. «Θα έπαιζα τον Βασιλάκη Καΐλα αλλά με φάγαν τα κυκλώματα»
Είτε τους ρωτήσεις τι καιρό κάνει, είτε τι μαγείρεψαν σήμερα, είτε απλά τι κάνουν… η απάντηση θα είναι Η ΙΔΙΑ: Όλα τους πάνε χάλια. Δεν τους αρκεί μόνο να σου πουν τη λέξη «χάλια», αλλά τη συνοδεύουν με μια γερή δόση μιζέριας, με αρκετά γραμμάρια κλάψας (υπολογίζεται με το μάτι), προσθέτουν λίγη ατυχία και κλείνουν γαρνίροντας τα λόγια τους με μπόλικο μίσος για τους γύρω. Voila! Έτοιμο.
**Δηλαδή ρε παιδιά εμείς τι να πούμε; ΑΤΗΜΗ ΚΕΝΟΝΟΙΑ που άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους κατεβάζεις.
2. «Oh, Πως το λέτε εδώ στο Ελλάδα;»
Δεν έχει σημασία αν έχει πτυχίο αγγλικών –ΝΑΙ ακόμα και proficiency– ή όχι. Δεν έχει σημασία αν πήγε επταήμερη σε άλλη χώρα ή αν απλά δούλεψε σεζόν το καλοκαίρι σε νησί. Θα προσπαθεί να σου μοστράρει ότι ξέρει έστω και πέντε λέξεις, σε κάθε συνομιλία/διάλογο. Με «προφορά». Ακόμα χειρότεροι βέβαια, είναι τα άτομα ηλικίας 40+ που το κάνουν για να δείξουν πόσο μοντέρνοι είναι –και όχι δεν είναι-. Για να σωθούμε από αυτήν τη μάστιγα προτείνω να έχουμε μαζί μας σε κάθε έξοδο και προσομοιώσεις εξετάσεων αγγλικών πτυχίων. Θα τους κρατά απασχολημένους κι εμάς ήρεμους.
**Can you feel me? Ah?
3. «Ό,τι κι αν έχεις κάνει στη ζωή σου, θα λέω ότι το έκανα κι εγώ. Ακόμα και φυλακή. ΤΟΣΟ τέλειος»
Βρε δεν πα να έχεις κάνει με tandem το γύρο του κόσμου, να έχεις κάνει σαφάρι στην Αφρική, να κάνεις ελεύθερες πτώσεις, να έχεις κερδίσει το λαχείο, να ήσουν πυροτεχνουργός; Θα σου απαντήσει «ΚΙ ΕΓΩ» αραδιάζοντας τη δική του ιστορία ακόμη κι αν δεν έχει καμία σχέση με αυτό που έλεγες εσύ.
** Σε νευριάζουν τόσο πολύ, σε σημείο που παίρνεις βαθιές ανάσες πριν, μετά και κατά τη διάρκεια της συνάντησης σας. Κι εγώ το έπαθα κάποτε, τότε που… ουπς!
4. «Υπάρχουν έρευνες»
Καθημερινά ανεβαίνουν πάρα πολλά άρθρα και κείμενα στο διαδίκτυο. Επειδή όμως όλα όσα ανεβαίνουν μπορεί –τι μπορεί δηλαδή– να είναι μπουρδολογία, ο κόσμος στρέφεται προς τις λεγόμενες «έρευνες». Μέχρι εδώ όλα καλά. Έλα όμως που δεν είναι όλες πραγματικές έρευνες. Έλα που αυτές τις έρευνες τις παίρνει ο κόσμος, τις κάνει ψωμοτύρι και στις σερβίρει κάθε φορά που δεν έχει άλλα επιχειρήματα. Ακόμα και φανταστικές έρευνες –όχι τόσο ωραίες βρε! Δημιούργημα φαντασίας εννοώ-.
** Κι αυτά που διαβάζετε τώρα βασισμένα σε έρευνα είναι.
5. «Δείξε μου τους followers -ή έστω τα likes σου- να σου πω ποιος (άνθρωπος) είσαι»
Θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν και like-ιστές. Είναι μια κατηγορία όπου δελεάζουν άτομα που παρακολουθούν σταθερά τις δημοσιεύσεις τους, σε κάθε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Για να σας εξηγήσω, δεν τα χρησιμοποιούν απλά ως εργαλεία αλλά, έχουν κάνει –μαγκιά τους δε λέω– τα προφίλ τους μια τεράστια μπίζνα. Ποζάρουν σαν μονΔέλα, κάνουν διαγωνισμούς παρακαλώντας για σχόλια και ανεβάζουν το «εγώ» τους στα ουράνια προσπαθώντας να γίνουν influencers. Αυτό στα νέα ελληνικά αποδίδεται ως «θέλω να αισθάνομαι διάσημος». Μέχρι εδώ κανένα πρόβλημα. Όταν όμως βγαίνεις στον πραγματικό κόσμο με ύφος 1000 καρδιναλίων, ε τότε… ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ. Βασικά όχι. Θα μπορούσαμε να πούμε πως μας εκνευρίζουν άνθρωποι που έχουν απλά ματαιοδοξία, εγωκεντρισμό κι έπαρση –οι γνωστοί ταχαμούρη-.
**Κάντε like και share για περισσότερα…
6. «Το αντισηπτικό σου, η ζωή σου»
Απαξ και φτερνιστείς (αντί να σου πουν γείτσες, έναν τριψήφιο, υγεία κ.τ.λ.) θα σου φέρουν ασθενοφόρο κι αν είναι στο χέρι τους θα μπεις KAI σε καραντίνα. Στη βιολογία είχαν προφανώς κάτω από τη βάση και καραδοκούν τα μικρόβια με κάθε λογής όπλα. Συνήθως η κατηγορία αυτή γίνεται ακόμα χειρότερη όταν κάνουν παιδιά.
**ημλ΄κθηηιαψ …Μη δίνετε σημασία. Απολυμαίνω το πληκτρολόγιο για να συνεχίσω!
7. «Γελάω… δε γελάς, δε γελάει, δε γελάμε, δε γελάτε, δε γελούν»
Παιδιά αν δεν το χουμε… δεν πειράζει. Σε περίπτωση όμως που εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι βαθιά μέσα μας κρύβεται καλά ένας κωμικός, καλό θα ήταν να γίνονται οι πρόβες στον καθρέφτη μας και ΜΟΝΟΙ μας. Είναι απάνθρωπο να βασανίζονται αθώοι συμπολίτες μας με κακά αστεία, ειδικά αν είναι χιλιοειπωμένα.
**Θα σας έγραφα ανέκδοτο αλλά επειδή γράφεται σε περιοδικό, δε θα ήταν και τόσο… αν-έκδοτο -έλααα, ήταν καλό-.
8. «Πληκτρολογώ και θα με ακούσουν και στην απέναντι ραχούλα»
Τσίκι-τσίκι, μπλίνγκι-μπλίνγκι και κάθε είδους ήχος πετιέται από το κινητό και επιτίθεται βάναυσα στα αυτιά των υπολοίπων. Γράφεις βρε πουλάκι μου. Το καταλάβαμε. Βάλ’ το στο αθόρυβο.
**Δεν είναι δύσκολο. Μόλις μου το έδειξε ένας κύριος δίπλα μου, στο λεωφορείο.
9. «Στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα»
Είναι κάποιοι άνθρωποι που επιτελούν κοινωνικό έργο. Είναι οι DJs της γειτονιάς. Το ντεσιμπελόμετρο τους πρέπει να έχει βλάβη, αλλά είναι κάπως υποφερτό αν η μουσική είναι του γούστου σου. Μάλλον αν δώσεις και καμιά παραγγελιά θα είστε όλοι χαρούμενοι. Βέβαια όταν τους προσεγγίσετε, πρέπει να είστε ξεκάθαροι για το αν σας αρέσει ή σας έσπασε τα τύμπανα.
** Ο γείτονας μου που βαράει εδώ και τόση ώρα την πόρτα για παράδειγμα ή δεν του αρέσει ή θέλει παραγγελιά. Θα δείξει.
10. «Δεν ήταν ψέμα ήταν η μισή αλήθεια»
Τα παραμύθια, λένε, είναι για να κοιμούνται τα παιδιά και να ξυπνάνε οι μεγάλοι. Οι «ξύπνιοι» μεγάλοι από την άλλη πλευρά, έχουν βρει άπειρους τρόπους να καλύπτουν τις πομπές τους. Μάλιστα η λέξη που τους εκφράζει είναι οι «αλήθειες», για την ακρίβεια οι «σαρανταλήθειες».
** Πάντως μιας και το αναφέραμε το δικό μου αγαπημένο παραμύθι ήταν ο Πινόκιο.
11. «Παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω»
Αν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό , το βουνό θα μείνει εκεί που είναι, γιατί δεν του αρέσει να ζορίζεται. Γενικά ο μόνος βαθμός δυσκολίας που επιτρέπουν στον εαυτό τους είναι το 1/10. Για να καταλάβετε, ακόμα και στο αγαπημένο τους παιχνίδι διαλέγουν συνήθως την επιλογή «εύκολο». Είναι ικανοί να προσποιηθούν ότι κάτι τους συνέβη, απλά και μόνο για να αποφύγουν κάτι που θα τους ζορίσει.
**Θα συνέχιζα τις κατηγορίες απλά κάτι μου έτυχε!
To be continued…
