Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί εμείς οι άνθρωποι δυσκολεύουμε τη ζωή μας φτιάχνοντας απωθημένα. Τι πάει να πει, “έμεινε απωθημένο;”. Πιστέψτε με, ξέρω, είναι ό,τι πιο έντονο αυτό το συναίσθημα. “Τι θα γινόταν αν είμασταν μαζί;” “πόσο πολύ θα ταιριάζαμε αν προσπαθούσαμε” , “έδωσα τόσα πολλά κι εκείνος δεν τα εκτίμησε”. Εντάξει δε λέω, καλά όλα αυτά, έντονο συναίσθημα, δυνατό, σου θολώνει το μυαλό, μήπως όμως είναι απλά μια ιδέα;
Το να γεμίζεις το μυαλό σου με ένα σωρό απωθημένα, το μόνο που μπορεί να σου προσφέρει είναι εκατομμύρια σκέψεις για το “τι θα γινόταν αν;” : Σκέψεις που θα σε γεμίζουν με αμφιβολίες και πόνο. Κάθε φορά που θα τον θυμάσαι, θα υπεραναλύεις την κατάσταση, προσπαθώντας να καταλογίσεις ευθύνες : Να βρεις τι δεν πήγε καλά, ποιο ήταν το δικό σου λάθος, γιατί είσασταν τόσο άτυχοι κι άλλα ένα σωρό που θα απορροφούν και τον χρόνο σου και την ενέργειά σου.
Έχεις όμως σκεφτεί ποτέ ότι όλα όσα έγιναν, έγιναν για κάποιο λόγο; Μήπως τα πράγματα πήγαν στραβά γιατί έτσι έπρεπε να πάνε; Πολλές φορές τα συναισθήματά μας είναι τόσο έντονα για κάποιον μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούμε να τον έχουμε, αν τον είχαμε όμως; Ίσως να μην άξιζε και τον κόπο τελικά…Δε λέω ότι θα πρεπε να χαίρεσαι κιόλας, αλίμονο. Απλά εάν ανήκεις στις περιπτώσεις που πνίγονται στα απωθημένα τους, κάτι πρέπει να κάνεις.
Μετά από διάφορες καταστάσεις και πολλούς προβληματισμούς μπορώ να πω ότι δεν υπάρχουν απωθημένα, αλλά λάθος τρόπος σκέψης. Καλώς ή κακώς τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε και τα περιμένουμε, και οφείλουμε στον εαυτό μας να είμαστε προετοιμασμένοι γι’ αυτό. Κάθε εμπειρία που ζεις όμως, έχει κάποια σημασία. Δεν χρειάζεται να είναι πάντα ολοκληρωμένη, δε γίνεται να έχουν όλα αρχή μέση και τέλος. Ή μάλλον γίνεται, απλά το τέλος είναι διαφορετικό από αυτό που φαντάζεσαι, στο μυαλό σου δε μοιάζει καν σαν τέλος.
Συμβουλή μου; ζήσε το τώρα, και το μόνο που μπορείς να κάνεις για να νιώθεις εσύ καλά είναι να εκφράζεις τα συναισθήματά σου. Από’ κει και πέρα, όλα για κάποιον λόγο γίνονται, κάθε εμπειρία είναι και μια εξέλιξη, όλο και κάπου θα σε οδηγήσει. Μην πιέζεις πράγματα και καταστάσεις.
Η ζωή ξέρει και εσύ οφείλεις να την εμπιστεύεσαι, αρκεί να ακούς και την καρδιά σου καμιά φορά.
Σύνταξη κειμένου: Δανάη Τσαντήλα
Επιμέλεια κειμένου: Kλεοπάτρα Μπράιτ
