H σύνδεση με τα πράγματα που φυλάμε
Υπάρχει ένα μεγάλο κουτί. Πράγματα. Ξεχειλίζει από πράγματα, φωτογραφίες, μικρά σημειώματα, αποδείξεις, γράμματα, εισιτήρια, σουβενίρ, καπάκια μπύρας, κορδέλες. Μικρά κομμάτια αναμνήσεων. Λες και οι αναμνήσεις μας να είναι τεράστια παζλ κι εγώ να έκλεψα ένα μικρό κομματάκι από τη γωνία, για να την κρατήσω ολόδικη μου, για να την θυμάμαι, παρόλο που ανήκει και σε άλλους.
Πολλές πτυχές της ζωής μας έχουν καταληφθεί από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το διαδίκτυο και την εικονική πραγματικότητα. Καθώς η εικονική πραγματικότητα κυριαρχεί ολοένα και περισσότερο η ζωή μας μπορεί να απλοποιηθεί καθώς αποκτούμε και κατέχουμε λιγότερα πράγματα και αναμνήσεις. Όλα πλέον αποθηκεύονται στο κινητό, στη μνήμη του και σε οτιδήποτε άλλο εικονικό. Η εικονική πραγματικότητα έχει βοηθήσει να γίνει η ζωή μας πιο βολική, πιο γρήγορη και ακόμη πιο καθαρή. Είναι όμως το ίδιο ουσιαστική;
Η αποθήκευση πραγμάτων από το παρελθόν μας είναι συναισθηματικά ικανοποιητική με τρόπους που δεν ικανοποιούνται πλήρως στην εικονική πραγματικότητα. Ψυχολογικά απόμακρη, η εικονική πραγματικότητα δεν εμπλέκει τις αισθήσεις μας με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν τα πράγματα που φυλάμε. Δεν θα ξεθωριάσει, δεν θα τσαλακωθεί, δεν θα σκιστεί. Δεν θα κρατήσει την ίδια υφή, την ίδια μυρωδιά με το πως ήταν τότε. Καθώς το απόκομμα του εισιτηρίου ή το παλιό χαρτάκι χάνει το χρώμα του, μας βοηθά να απελευθερωθούμε από την επιρροή που μπορεί να έχει πάνω μας το παρελθόν. Μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε νέες εμπειρίες και να αναπτυσσόμαστε, χωρίς να νιώθουμε ενοχές ότι εγκαταλείπουμε το παρελθόν που είναι αναμφίβολα ένα τόσο μεγάλο κομμάτι μας. Με την πάροδο του χρόνου, τα πράγματα αυτά μας είναι και… απελευθερωτικά. Κοιτάμε συνάμα το παρελθόν με νοσταλγία αλλά προχωράμε παράλληλα και παρακάτω.
Μικρά πράγματα, απτά ή αναμνήσεις, αυτά τα μικρά πράγματα είναι που πάντοτε θα θυμόμαστε. Κάποια πράγματα μάλιστα αξίζουν και κοστίζουν πολλά περισσότερα όταν τα κρατάμε, όταν τα φυλάμε. Η συναισθηματική μας σύνδεση με τα πράγματα που φυλάμε ισούται με την ένδειξη της αξίας και του σεβασμού που έχουμε απέναντι σε αυτά. Είναι η δική μας αφήγηση για τη ζωή, τα δικά μας βιώματα και πάνω απ’ όλα ό,τι μας κάνει να νιώθουμε πιο κοντά στον εαυτό μας και στο ποιοι είμαστε.
