Είμαστε πραγματικά χαρούμενοι; Είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι; Με μια ματιά γύρω μου, δυσκολεύομαι να απαντήσω με σιγουριά. Είμαστε, έστω, πλήρως ευτυχισμένοι; Και τι είναι αυτό που μας δυσκολεύει; Μήπως τελικά φταίει όντως αυτό το “καταραμένο” κινητό; Αυτή η “καταραμένη” τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Που πήγε τελικά η ευτυχία μας;
Πολλοί άνθρωποι δεν είναι ευτυχισμένοι στις μέρες μας λόγω διάφορων κοινωνικών παραγόντων όπως η αυξημένη χρήση του διαδικτύου, η μειωμένη κοινωνική υποστήριξη και οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Άλλοι παράγοντες είναι τα αρνητικά πρότυπα σκέψης, καθώς επίσης και τα προβλήματα σωματικής αλλά και ψυχικής υγείας. Θυμόμαστε καθόλου πως ήταν η ζωή μας πριν βουτήξουμε τόσο βαθιά μέσα στο κινητό μας και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Όταν κολυμπούσαμε στη θάλασσα ανέμελα χωρίς να περάσουμε χρόνο ξενερώνοντας επειδή δεν βγήκε καλό το story για το Instagram. Όταν κοιτούσαμε το φεγγάρι χωρίς να το τσεκάρουμε μέσα από την κάμερα του κινητού μας. Όταν ο μόνος λόγος που γυρίζαμε σπίτι βιαστικά ήταν επειδή πεινούσαμε από τη ξεγνοιασιά και το παιχνίδι κι όχι επειδή η μπαταρία μας ήταν στο 1%.
Είναι απλό, όλα τα ρούφηξαν οι οθόνες. Τις ανέμελες στιγμές, τις βαθιές συζητήσεις, τον τρόπο που καθόμασταν όλοι μαζί και κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον στα μάτια και όχι ένα γυαλί τότε που ήμασταν όντως παρόν. Ρούφηξαν τα πάντα… και μας ανταπέδωσαν πίσω ατέλειωτο scrolling, ασταμάτητα reels, ανάγκη για λάθος είδους προσοχή, κενά συναισθήματα και έντονη σύγκριση. Και μέσα σε όλα αυτά τα φίλτρα, τα βίντεο και τις ειδοποιήσεις ξεχάσαμε πως είναι να ζούμε. Ξεχάσαμε ακόμη και πως είναι να αγαπάμε, να διασκεδάζουμε με τους φίλους μας και την οικογένειά μας, να φλερτάρουμε. Ακόμη και σε αυτό σταματήσαμε να μιλάμε πρόσωπο με πρόσωπο, να γνωρίζουμε κόσμο εκεί έξω και όχι μέσα από τις εφαρμογές γνωριμιών, να τολμάμε – να ρισκάρουμε πάνω απ’ όλα. Επιλέξαμε το απρόσωπο φλερτ πίσω από τις οθόνες.
Μονάχα αν κοιτάξουμε μέσα μας και αναγνωρίσουμε πραγματικά το πρόβλημα με γνώμονα την πραγματική ουσία τη ζωής, θα μπορέσουμε να πάρουμε τον έλεγχο και να κοιτάξουμε την πραγματική ευτυχία κατάματα – μόνο τότε θα την νιώσουμε. Για να βρούμε την ευτυχία έξω από τις οθόνες, πρέπει να αντικαταστήσουμε το χρόνο μας με πράγματα ποιοτικά μακριά απ’ αυτές. Πράγματα όπως διάφορα χόμπι, άσκηση και κοινωνική αλληλεπίδραση. Να καλλιεργήσουμε μια πιο θετική νοοτροπία εξασκώντας την ευγνωμοσύνη και γιορτάζοντας τις μικρές μας στιγμές – τις μικρές στιγμές χαράς. Θα πρέπει να αφήσουμε κάτω τα κινητά για να ζήσουμε την στιγμή, για να συναντήσουμε την ευτυχία αλλά και για να βελτιώσουμε την ψυχική μας υγεία και να μειώσουμε το άγχος και την κατάθλιψη, αγαπώντας μας και καλλιεργώντας καθ’ αυτόν τον τρόπο βαθύτερες συνδέσεις με τους άλλους. Ας απενεργοποιήσουμε τις ειδοποιήσεις, ας “χτίσουμε” ώρες μακριά από το κινητό για να εστιάσουμε στη στιγμή ώστε να ζήσουμε πιο συνειδητά. Ας ζούμε το τώρα χωρίς μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ας περάσουμε χρόνο με τους εαυτούς μας πρώτα, ας μάθουμε τους εαυτούς μας, ας αγαπήσουμε το μυαλό, την ψυχή και το σώμα μας. Ας περνάμε περισσότερο ποιοτικό χρόνο με αγαπημένα μας πρόσωπα, ας ασχοληθούμε με χόμπι, ας εστιάσουμε στην προσωπική μας ανάπτυξη, στη φύση, ανακτώντας έτσι τον χρόνο, την ενέργεια και την προσοχή μας για μια πιο ικανοποιητική παρούσα στιγμή.
Και η ευτυχία; Θα έρθει. Θα φωτίσει ξανά τη ζωή μας όπως λούζει ο πρωινός ήλιος το σπίτι μας. Θα γεμίσουν πάλι οι χώροι μας με εκτυπωμένες φωτογραφίες κι όχι ψηφιακές. Θα βρεθούν μαγνητάκια στο ψυγείο, μηνυματάκια σε χαρτάκια από αγαπημένα μας πρόσωπα, κάρτες από ταξίδια, κουπόνια από μαγαζάκια για φαγητό ή άλλων ειδών. Κεραμικά που έχουμε φτιάξει εμείς οι ίδιοι, γλυκές συνταγές που θα κάνουν την κουζίνα μας να μυρίζει, πρωτόγνωρες γνωριμίες εκεί έξω, αγγίγματα, ρίγη στο στέρνο από φλερτ μέσα στα μάτια, λουλούδια που θα μοσχομυρίζουν. Ζωή γεμάτη στιγμές, ζωή γεμάτη ευτυχία που θα είναι χειροπιαστή, που εμείς θα την έχουμε φτιάξει με τα χέρια μας κι όχι μια οθόνη.
