“Καταρχάς Θανάση θέλω να σου ζητήσω συγνώμη γιατί ξέρω αυτό που θα πω θα τραβήξουν πολλά βλέμματα πάνω σου και πάνω μου και ξέρω είναι κάτι που δεν θες.. Αλλά είμαι σίγουρος άμα ήταν ο μπαμπάς εδώ θα ήταν πολύ απογοητευμένος αν κρατήσω τη σιωπή μου. Έχω χάσει τον ύπνο μου τις τελευταίες μέρες για το αρνητικό-ρατσιστικό περιστατικό που έγινε πρόσφατα. Αν αυτό μπορεί να συμβεί στον Θανάση ο οποίος εκπροσωπεί με περηφάνια και με ένα συνεχές χαμόγελο την Εθνική Ελλάδας και τον Παναθηναϊκό, δεν μπορώ να φανταστώ να την περνάνε άλλοι έγχρωμοι στην Ελλάδα. Είμαι παρά πολύ λυπημένος και απογοητευμένος.. Αλλά δεν θα αφήσουμε τα αρνητικά σχόλια να αλλάξουν αυτή την οικογένεια και την αγάπη μας για την χώρα στην οποία μεγαλώσαμε. Εγώ και τα αδέρφια μου είμαστε Έλληνονιγηριανοι και σε όποιον αρέσει και θα συνεχίσουμε να εκπροσωπούμε και να μιλάμε με τα καλύτερα λόγια για την Πατρίδα μας. “(ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ)
Νομίζω πως θα το επιδιώξω. Το ξαναείδα και δεν θα ήθελα να σιωπήσω, σκεπτόμενος τους φιλόδοξους πληκτρολόγους φιλόσοφους κράχτες. Ίσως να είμαι κι εγώ. Θέλω όμως πρώτα να εξηγηθώ τι εννοώ, και έπειτα θα δεχθώ το κάθε σας λεκτικό χτύπημα. Αφορμή η φημισμένη δήλωση του γελωτοποιού φανατισμένου σχολιαστή οπαδικής εκπομπής που έχει γίνει viral για τις λατρεμένες του αντιδράσεις. Η τελευταία όμως νομίζω πως δεν χωράει τόσο γέλιο, ούτε δικαιολογεί την όποια οργισμένη του διάθεση. Εξάλλου πολύ ανοχή νομίζω δίνουμε στον οποιοδήποτε άκυρο ανίδεο σχολιαστή , αρκεί να μας κάθεται καλά στο μάτι. Αυτή τη στιγμή όμως λόγω της αναγνωρισιμότητας που υπάρχει στην περίπτωση αυτή, διακυβεύονται κάποια ζητήματα τα οποία σπρώχνουν στο γήπεδο όλους μας.
Αρχικά Γιάνναρε έχω την ανάγκη να σε ευχαριστήσω. Δείχνεις πέρα από την ανωτερότητα σου και την ηθική σου, την ανάγκη να διασώσεις από τη θέση σου την όποια οπτική αυτής της πατρίδος σου αναδεικνύεται, ενώ κανονικά θα αρκούμασταν στον καθηγητή της καλτίλας μας στο όνομα του “άντε γεια”. Διορθώνω και ξεκαθαρίζω πως έχουμε την πολυτέλεια να κοκορευτούμε για ένα παιδί όντας υπερήφανοι που εκπροσωπεί ένα ξεχασμένο εθνόσημο διεθνώς. Δε θα ταυτιστώ με τους επίδοξους πως οφείλεται η οποιαδήποτε ανάδειξη ή επιτυχία του σε οποιαδήποτε χώρα, όλα ξεκινάνε από το σπίτι σου. ” Αλλά είμαι σίγουρος άμα ήταν ο μπαμπάς εδώ θα ήταν πολύ απογοητευμένος αν κρατήσω τη σιωπή μου.” Κανένα σχολείο, καμιά γειτονιά, καμιά ομάδα δεν γέμισε τον χαρακτήρα του με αυτήν την αντίληψη παρά μόνο ο άνθρωπος που βρέθηκε να είναι εκεί για εκείνον.
Δίνοντας λοιπόν ένα τόνο προλόγου στην όλη υπόθεση, θέλω να θέσω τον προβληματισμό μου. Είμαι άνθρωπος που πονάει την πατρίδα του, όχι την αναπαράσταση της σε μια σημαία σε μια ιδεολογία σε έναν ξεχασμένο καθωπρεπισμό ή σε ένα συντηρητικό παρελθόν. Σέβομαι την ιστορία και τον πολιτισμό μου, τα δεινά που τραβήξαμε για να γράφουμε και να διαβάζουμε ήσυχα, αλλά δεν είμαστε και οι μοναδικοί του παιχνιδιού. Ένα πράγμα όμως που θα υποστηρίξω είναι η ψυχή των ανθρώπων κάθε τόπου. Κι αυτή εδώ η ψυχή είναι ένα δείγμα μεγάλης ανθρωπιάς για τον τόπο μας. Έχουμε την τάση να ξεχνάμε εύκολα, να θυμόμαστε δυσκολότερα. Τη μια μέρα ο ένας μας φταίει και την άλλη μας κάνει και γελάμε και το ξεχνάμε. Τη μια μέρα ο ένας παικταράς και την άλλη άχρηστος.
Ο άνθρωπος αυτός , θα μιλήσω συγκεκριμένα για τον Γιάννη, έλαβε δημόσια και ανοιχτά θέση όπως πάντα έκανε. Εκεί ήταν να σηκώσει σημαία ευχαριστώντας την πατρίδα που μεγάλωσε, εδώ είναι να κλαίει στο άκουσμα του ύμνου της, εδώ είναι να στηρίζει και να μην ξεχνά από που ξεκίνησε, εδώ είναι να συνεχίζει να δουλεύει σκληρά και να μην επαναπαύεται στην όποια πολυτέλεια διαθέτει τώρα. Σκεφτείτε μόνο πόσοι από εμάς στη δική του περίπτωση θα είχαμε ήδη καπηλευτεί τις όποιες πολυτέλειες διαθέτει. Θα μου πείτε δεν γνωρίζω την καθημερινότητα του, θα σας πω μπορώ να την συγκρίνω όμως τα όποια στιγμιότυπα έχω με άλλους αστέρες εκατομμυρίων. Πολλά παραδείγματα αθλητών που δεν είχαν τίποτα ξεκινώντας και κάνοντας το όνειρο τους πραγματικότητα, λίγοι που δεν ξέχασαν το πρώτο σκέλος και πολλοί που άλλαξαν από το ένα σκέλος στο άλλο λόγω της πολυτέλειας τους. Έχουμε ένα πρότυπο προς μίμηση κατ΄εμέ ηθικό, με αξίες στις οποίες θα προτιμήσει να αναδείξει χωρίς να έχει ανάγκη για παραπάνω αναγνωρισιμότητα. Εξάλλου ότι θέλει να κερδίσει το παίρνει με σκληρή δουλειά, αυτό έκανε έτσι έμαθε. Και εμείς θα είμαστε εδώ να τον κατηγορήσουμε την επόμενη φορά που θα απαρνηθεί να μας εκπροσωπήσει μη δέχοντας καμιά εξήγηση του, λες και μας αξίζει να τον κοκορευόμαστε τέτοιοι που είμαστε.
Το θέμα Αντετοκούνμπο έχει τη δική του διάσταση και ξέρω πως ο ίδιος ξέρει να εκφράσει με τον καλύτερο τρόπο τον όρο και την αντιμετώπιση του, είτε λέγεται ρατσισμός είτε άγνοια του κάθε πικραμένου. Αξιοσημείωτο είναι πως θέλω να παραμείνω στη στάση που οφείλουμε να κρατάμε καμιά φορά. Μια «λουμπενιά» του Τσουκαλά αμέσως θα γίνει θέμα για viral απομίμηση γέλιου συνεχόμενης προβολής. Και ένα θέμα κοινωνικής ισορροπίας ίσα που θα ακουμπήσει. Πιο πολύ θα πειράξει αν στο μουντομπάσκετ δεν έρθει να παίξει παρά για μια ηθική υπόσταση που δεν αφορά μόνο τον ίδιο αλλά τον οποιοδήποτε βρίσκεται σε παρόμοια στάση. Όχι μόνο δεν μπορούμε να αναγνωρίζουμε και να κατανοούμε τη στάση κάποιου αλλά αντίθετα θα είμαστε πάντα εκεί να λογομαχήσουμε. Πολλοί μάχονται καθημερινά ανεξαρτήτως φυλής εθνικότητας δέρματος χρώματος. Αν κάτι δεν ανταπεξέρχεται στα γούστα μας ή στο τι επιζητούμε δεν ασχολούμαστε και αν μας διαταράσσει την ηρεμία μας το κόβουμε με το χειρότερο τρόπο. Και κρίμα γατί υπάρχουν ανθρωπάκια που ζούνε κακουχίες και παρόλα αυτά έχουν ψυχή, είναι εκεί να δώσουν την παραμικρή τους βοήθεια ανθρωπιάς σε αυτή εδώ την χωροκραξία.
