Ξυπνάς το πρωί και βλέπεις να κοιμάται δίπλα σου, ένα πρόσωπο οικείο. Ένα πρόσωπο, που έχεις παρατηρήσει όσο κανένα άλλο. Κάποτε, ήταν ο μεγάλος σου έρωτας, το μακροχρόνιο απωθημένο σου. Τώρα είναι απλά μια κατάκτηση. Αυτό που τότε ήταν για εσένα λόγος ύπαρξης και στόχος για το νέο έτος, τώρα, έγινε το κρεβάτι της μιας βραδιάς!
Σηκώνεσαι, δεν έχει νόημα να μένεις άλλο ξαπλωμένος. Ό,τι στόχευες να πεις τόσο καιρό, όσους λόγους κι’ αν έχεις βγάλει γι’ αυτόν, μπροστά στον καθρέφτη σου, εξανεμίστηκαν! Αν σου μιλήσει, όσο είσαι ακόμη δίπλα του, ξέρεις, πως δεν θα μπορέσεις να αντισταθείς. Θα υποκύψεις σε άλλη μια σαρκική επαφή. Κάτι μέσα σου προσπαθεί να σε πείσει πως δεν είναι και τόσο κακό να απολαύσεις για άλλη μια φορά το κορμί του. Η λογική σου όμως, σου θυμίζει ότι δεν πρέπει να τον αφήσεις να σε πείσει τόσο εύκολα! Εσύ λιώνεις γι’ αυτόν. Θέλεις να τον αγκαλιάσεις και να του πεις πόσο πολύ ανάγκη έχεις μια κανονική σχέση μαζί του. Ξέρεις πως αν αρνούνταν κάτι τέτοιο, θα σε κατέστρεφε.
Μαζεύεις τα πράγματά σου, μυρίζεις για μια τελευταία φορά το άρωμά του, και κλείνεις αργά την πόρτα πίσω σου. Νιώθεις πως όλα τελείωσαν, αλλά ξέρεις, ότι παρόλο που δεν πήρες από αυτήν την βραδιά, αυτό που ήθελες, στο τέλος μπόρεσες να σώσεις την αξιοπρέπειά σου από μια σίγουρη καταστροφή. Άλλωστε, δεν ήταν κάτι βαθύ. Ήταν απλά ένα απωθημένο . . .
Γυρίζεις στο σπίτι που συγκατοικείς και μοιράζεσαι ό,τι έγινε. Είχες την ανάγκη να μιλήσεις με κάποιον και χαίρεσαι με την επιλογή της συγκατοίκησης. Τα δάκρυα δεν αργούν να κάνουν την εμφάνιση τους. Καίνε τα μάγουλά σου όπως ακριβώς καίγεσαι και εσύ από τον πόθο σου για εκείνον. Οι μέρες έχουν περάσει. Μα το απωθημένο γίνεται όλο και μεγαλύτερο. Έχεις επανέλθει στην καθημερινότητά σου. Δεν υπάρχει τίποτα που να θυμίζει εκείνο το βράδυ. Τίποτα που να μπορείς να αντλείς ελπίδα από αυτό! Κάθεσαι στο παγκάκι έξω από το σπίτι του και σκέφτεσαι. Έφυγες! Νομίζεις ότι έσωσες την αξιοπρέπειά σου, από κάτι που δεν ήξερες καν ότι θα γίνει! Κατέστρεψες την πιο μαγική στιγμή των ονείρων σου γιατί φοβήθηκες. Τώρα ξέρεις ότι έκανες λάθος. Είναι αργά, αλλά τώρα έμαθες ότι δεν σε πλήγωσε αυτός με κάτι που είπε, ή έκανε, γιατί εσύ ο ίδιος δεν του έδωσες την ευκαιρία να σου πει. Δεν του έδωσες το δικαίωμα να κάνει κάτι για σένα, δεν του άφησες καν το περιθώριο να σε διεκδικήσει! Πήγες να προστατεύσεις την καρδιά σου και τελικά, έπεσες μέσα στην ίδια σου την παγίδα. Σκέφτεσαι λίγο ακόμη και χαμογελάς! Τελικά, έχουν δίκιο αυτοί που λένε, πως το απωθημένο, πονάει πολύ περισσότερο όταν έχεις πάρει μια μικρή γεύση από αυτό! Πριν το αγγίξεις πονούσες από απόσταση.
Έλιωνες κάθε φορά που έβλεπες άλλο πρόσωπο στην ζωή του, αλλά δεν μπορούσες να σκεφτείς, ότι τα χέρια αυτά κάποτε άγγιξαν και εσένα. Πριν σκεφτείς οτιδήποτε άλλο η δόνηση του κινητού σου σε επαναφέρει. Κοιτάς την οθόνη και βλέπεις το όνομά του στην οθόνη. Ανοίγεις βιαστικά το μήνυμα και νιώθεις την καρδιά σου να ραγίζει.
<<Μην το σκέφτεσαι άλλο, έλα.
Σε περιμένω ήδη στην πόρτα! >>
Και τώρα; Την προηγούμενη φορά βρέθηκες χαμένος! Όχι εξαιτίας του, αλλά γιατί φοβήθηκες να ρισκάρεις. Τώρα, είσαι έτοιμος να διεκδικήσεις ό,τι αξίζεις; Νιώθεις έτοιμος να γευθείς στιγμές που πιθανόν να μην είχες καν σκεφτεί; Γιατί η καλύτερη εμπειρία που ζεις με το απωθημένο σου, είναι η στιγμή της κατάκτησής του!
