Συναίσθημα vs μυαλό..
Υπάρχουν στιγμές που το μυαλό παίζει παράξενα παιχνίδια. Στιγμές που δε γνωρίζεις που πατάς και που βαδίζεις με μοναδικό σου σύντροφο το συναίσθημα. Ποιο είναι το λάθος και ποιο το σωστό ;
Το έχεις νιώσει ; Έχεις αισθανθεί εκείνο το συναίσθημα που δε μπορείς να ορίσεις ; Εκείνο που δε μπορείς ούτε να κατανομάσεις ; Εκείνη τη σύγχυση του μυαλού, την άνιση μάχη που προκαλείται δίχως τη συγκατάθεση σου; Που σαν πιόνι σε τοποθετεί στην εκάστοτε θέση περιμένοντας την επόμενη ζαριά.
Εξάρες ή άσσο ; Ιδού η απορία..
Στιγμές που δεν ξέρεις τι πραγματικά σου συμβαίνει. Ναι, αυτές τις στιγμές «αδυναμίας» που σε καθιστούν ευάλωτο και αναποφάσιστο, να αναρωτιέσαι διαρκώς «Ποιος είμαι ;» «Τι ζήτω από τη ζωή ;» «Τι περιμένω ;» «Τι κάνω για να το αποκτήσω ;»
Αναπάντητα ερωτήματα στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, άλλοτε σε μικρότερα η μεγαλύτερα κουτάκια, στο σακίδιο της πορείας σου. Καταστάσεις, γεγονότα, αισθήματα πρωτόγνωρα που εμφανίστηκαν στη ζωή σου τόσο απροσδόκητα. Που δεν έχεις τον έλεγχο να τα ¨δαμάσεις¨, σαν καβαλάρης που ιππεύει δίχως προορισμό, δίχως λόγο και αιτία, απλώς ξεφεύγει, ξεγλιστράει απ’ την πραγματικότητα. Κάπου διάβασα και μου έκανε εντύπωση, πως τα συναισθήματα είναι σαν τα άλογα. Όταν έρχονται, καλείσαι να τα καβαλήσεις και να τα αφήσεις να σε βγάλουν στο δικό τους δρόμο.
Υπάρχει περίπτωση να μη μπορείς να κατέβεις από το άλογο/συναίσθημα, αλλά σίγουρα μπορείς να επιλέξεις και να καθορίσεις την πορεία του, το ρυθμό του και την κατεύθυνση του. Να το σταματήσεις αν σε οδηγεί στο θυμό, στη λύπη και στον πόνο και να αλλάξεις την κατεύθυνση του προς τη χαρά, την ελπίδα, την αισιοδοξία. Κι όπου σε πάει..
Με σύντροφο το συναίσθημα και την καρδιά..
Εσύ έχεις τα γκέμια της ζωής, κράτα τα γερά και μην παραδίνεσαι τόσο εύκολα.
Κι εσύ, μερικές φορές αποκαμωμένος, εξαντλημένος από τη διαδρομή, κάνεις κάποιες στάσεις στο δρόμο σου αφαιρώντας για λίγο το «βάρος» από την πλάτη σου. Τα λεγόμενα διαλείμματα..
Τα βαπτισμένα εκείνα «θέλω χρόνο να σκεφτώ, να επαναπροσδιορίσω τους στόχους, τα επόμενα σχέδια μου, τα λάθη, τα πάθη, τα σωστά μου.» Ναι , κάποιες στιγμές η ζωή του ανθρώπου, χρειάζεται και ένα διάλειμμα, μια παύση, χρειάζεται και λίγη αδράνεια για ενδοσκόπηση. Τις περισσότερες φορές ίσως επιφέρει παράπλευρες απώλειες, τόσο για εσένα τον ίδιο όσο και για το άλλο πρόσωπο, τη δουλειά, την κατάσταση και ο, τιδήποτε σχετίζεται με τη ζωή ή την επηρεάζει και είναι σημαντικό για εσένα. Είναι απόλυτα λογικό και σεβαστό ως ένα βαθμό.
Έτσι είναι η ζωή..και πως να την αλλάξεις.. ;
Ένας δρόμος με δοκιμασίες, εμπόδια, επιβραβεύσεις αλλά και χαρές. Τίποτε δε λείπει από τη διαδρομή αυτή. Εσύ επιλέγεις, εσύ αποφασίζεις τι θα αφήσεις να σε ακολουθήσει στην πορεία σου, είτε είναι άνθρωποι, είτε γεγονότα. Κι αν κάτι σε βαραίνει πέτα το από το σακίδιο σου σε όποιον κάδο συναντήσεις κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σου. Ρίξτο και μη μετανιώσεις. Και αν πάλι κάτι σε γεμίζει, ασφυκτιά και δε χωράει στο σάκο, μα σημαίνει κάτι για εσένα, κράτα το στα χέρια σου, ΜΗΝ το αφήνεις να φύγει.
Ξέρω, θα κουραστείς λίγο παραπάνω, θα μου πεις. Ίσως και να λυγίσεις από το βάρος.
Φτάσε στο τέρμα, κατέβαλε κάθε προσπάθεια και ας έχεις ως σύντροφο το συναίσθημα.
Δυνατός είναι εκείνος που κατάφερε να ξεπεράσει κάθε δυσκολία, κάθε εμπόδιο, μα θέλει δουλειά..Ψυχική δουλειά και γερό στομάχι.
Μα αν αξίζει τόσο.. Κάνε τον κόπο και θα βγεις κερδισμένος.
«Κανένα τέλος δεν έρχεται με άδεια χέρια..» όπως είπε και η αξιομνημόνευτη Κική Δημουλά.
Η ζωή είναι ένα μάθημα..όχι λάθος! Είναι πολλά μαθήματα..
Το μόνο σίγουρο..
Μπορείτε να βρείτε τους στίχους του τραγουδιού εδώ
